hoe snel voor een tweede?

Ik had ook al vrij snel na de bevalling en tijdens de bv periode weer een kinderwens. Ik heb gewoon geen ac gebruikt na de bevalling, werd telkens na 6 mnd voor het eerst ongesteld en de 2e, 3e en 4e zs kwamen in de eerste maand na de eerste ongesteldheid. Dus ben drie keer zwanger geworden toen mijn baby 7 mnd was.
De twee laatste zs'en kwamen door andere omstandigheden een hele tijd later.

Voor iedereen is het toch verschillend wanneer je de wens voor nog een baby hebt, daar zijn geen regels voor. Het enige wat telt is dat jij en je partner het erover eens zijn

 

Hallo Willemientje.
Ik had rond die periode ook heel sterk de wens voor een 2e. Helemaal omdat er om mij heen veel kleintjes kwamen.
Mijn partner wou wachten en ergens diep van binnen wist ik ook wel dat dat misschien verstandiger was.
Nu is mijn kleine man anderhalf en ben ik toch erg blij dat we gewacht hebben, want die kleine heeft een pit in zich dat wil je niet weten. Was ook een super makkelijke baby, en nu nog steeds wel makkelijk maar ook Suuuper ondeugend en ondernemend haha! Had er dus niet aan moeten denken er nu een klein baby'tje bij te hebben haha.
Maar goed heb wel al die tijd niet kunnen wachten om weer zwanger te zijn dat moet ik eerlijk toegeven 😊 en nu zijn we sinds december bezig het te proberen 😄
Maar goed ik wil absoluuuut niet zeggen dat je het niet moet doen, want ken ook iemand die heeft er wel korte tijd tussen zitten en is helemaal happy de peppie! Als ik jou was zou ik er nog even goed over na denken en idd goed met je partner over hebben en hopen dat jullie er samen over uit komen. Erg belangrijk 😊
Succes iig en geniet van je kleine!

 

Ik geef vanaf de geboorte flesvoeding en hier was de wens om snel een tweede te krijgen net zo groot na de bevalling als daarvoor. Oke, een paar dagen heb ik gedacht; dit nooit meer. Maar goed, nadat ik helemaal hersteld was dacht ik veel over een tweede. Onze eerste was en is medisch gezien in orde (op een liesbreuk met 4 maanden na) maar sliep slecht en drinken ging ook moeizaam. Al met al best een zware periode die eerste maanden.

Ik wilde voor een paar maanden terug aan de pil toen ik opnieuw zwanger bleek te zijn. Dit was 3,5 maand na de bevalling dus totaal onverwacht. Wel heel erg gewenst (en nu ze er is ben ik dolverliefd) maar ontzettend snel. In het begin kon ik er ook moeilijk aan wennen, aan het idee nu al een tweede te krijgen. Vooral omdat veel mensen toch redelijk negatief reageren, varierend van "oh uhh.. gefeliciteerd?!" tot "jeetje, jij gaat het echt zwaar krijgen" tot "zou je dat nou wel doen". Zelfs bij de verloskundige is me eens de vraag gesteld of ik er niet over na had gedacht het weg te laten halen.

Allemaal niet leuk en fijn om te horen als je er zelf enorm blij mee bent maar toch ook een beetje angstig. Na een aantal maanden maakte ik me er niet meer druk om en viel het me op dat als ik zelf er normaal over deed en liet merken dat ik juist heel blij was ermee (en niet stilvallen bij negatieve opmerkingen) dat anderen er ook positiever over waren.

Zwanger zijn zo snel op de eerste was zeker zwaarder, maar toen ik bevallen was voelde ik me snel stukken beter. Er zitten hier net geen 13 maanden tussen de oudste en de jongste. Veel mensen (onbekenden) kijken raar op maar daar trek ik me niks van aan. Als het van beide kanten (man-vrouw) goed voelt, en medisch gezien is er geen reden om het niet te doen, zou ik ervoor gaan. Nu lees ik dat je man nog even wilt wachten, dat begrijp ik ook heel goed.

Er zijn ook korte momenten dat ik denk: sjee, waar zijn we aan begonnen. Maar hier is het niet gepland gegaan, en eerlijk.. Hoe leuk, mooi en geweldig ik het vind dat we er 2 hebben, aan de andere kant had ik (als ik zelf de keus zou hebben) liever wat langer ertussen gehad. Niet heel veel maar dan liever als onze oudste 6 maanden of ouder was geweest. Maar dat is meer lichamelijk gezien dan de zorg voor 2 kinderen. Ik moet nu echt opnieuw wennen aan m'n lichaam (dat had ik na de eerste al, maar nu nog meer) omdat ik voor mijn gevoel 18 maanden aan 1 stuk zwanger ben geweest. Niet dat ik m'n buik zo mis (want hij zat aardig in de weg) maar ik voel dat m'n bekken het zwaar te verduren heeft gehad.

Dus ik begrijp allebei de kanten. Ik kan nu zeggen dat het echt heel leuk is 2 kleintjes, ook vermoeiend en zwaar maar zo waard. Maar voor ons was er geen keus, dit kindje kwam of wij er klaar voor waren of niet. Als we gepland zwanger waren geworden had er langer tussen gezeten, want lichamelijk gezien (vind ik) is het een grote klap en dat voel ik wel.

Sorry voor het lange verhaal..

 

Wij zijn in okt gestopt met de pil en begonnen voor een tweede als het aan mij gelegen had dan wilde ik het al eerder hier begon het ook gelijk weer te kriebelen maar mijn vriend wilde het nog niet ik heb het er toen niet meer over gehad ja soms heel subtiel tot in augustus vorig jaar en toen zei hij als de stippen op zijn stop je maar helaas nog niet zwanger ben net zo ongeduldig als bij de eerste

 

Wij zijn begonnen toen zoon 14 maanden was. Ten eerste was mijn zoon niet gepland, dus we moesten erg wennen. Ten tweede wilde ik graag voordat ik een dikke buik kreeg dat hij kon lopen. Met een dikke buik een kind sjouwen zag ik niet zitten.
Ze schelen iets meer dan 2 jaar en ik vond het pittig, maar te doen. Al wordt het nu pittiger omdat er veel strijd is. De jongste wil alles wat de oudste wil en het leeftijdsverschil is zodanig dat ze nu dan ook in dezelfde levensfase zitten. Ik denk dat ik achteraf beter nog een jaartje (of 2) had kunnen wachten. Bij deze zwangerschap zit er flink meer tussen (ok, ik had al graag een derde eerder gewild, maar de omstandigheden waren er niet naar) en dit geeft me veel meer rust.

Maar ja het is ook maar hoe je zelf bent.
Mijn oma had er 3 binnen 2 jaar en ik scheel zelf ook maar 13 maanden met mijn broertje (bewust). Mijn oma en moeder konden dit prima handelen. Ik ben toch net iets anders (de tijd waarin we leven speelt natuurlijk ook mee)

 

Ik wilde ook vrij snel na de bevalling weer voor een tweede gaan.
Mijn man gelukkig ook!

Toen de oudste 8 maanden was, was ik weer zwanger.
Er zit 16 maanden tussen. Hoewel de jongste een wat bewerkelijkere baby was dan de oudste heb ik er geen moment spijt van gehad om zo kort daarna voor een tweede te gaan.
Daarbij uiteraard ook heel veel mazzel gehad dat het ook snel lukte, dat heb je helaas ook niet voor het zeggen.

 

Wij hebben ervoor gekozen om voor een tweede te gaan toen mijn zoontje 2,5 maand oud was. Nadat de bevallingsangst was weggetrokken en ik weer even genoten had van mijn 'eigen lijf', was ik er weer klaar voor. Manlief zelfs al eerder

Ik ben ergens wel een beetje bang voor de reacties uit mijn omgeving, mede omdat mijn moeder toen ze nog niet wist dat het alweer kriebelde een keer een opmerking heeft gemaakt dat we wel eerst moeten genieten van de eerste.

Maar ik moet zeggen dat hoe langer we ermee bezig zijn, hoe steviger ik in mijn schoenen sta. Dit is onze wens en daar heeft verder niemand iets mee te maken. En wat is het eigenlijk voor een vreemde gedachte dat je niet geniet van je eerste als je al snel weer zwanger bent. Ik geniet volop, maar heb er ook een wens bij voor nog zo'n prachtig mensje.