Ik heb toevallig afgelopen dagen hier iets gelezen over een 15 maanden sprong, en vraag me af of Ties hier nu last van heeft. Hij is overdag gewoon zichzelf, slapen gaat ook goed, maar 's avonds is het verschrikkelijk. Hij schreeuwt de hele tent bij elkaar, alsof hij levend word opgegeten, huilen, brullen, steeds gaan staan in bed, en zodra ik hem oppak is hij stil. Dan is hij zo moe dat zijn ogen dichtvallen, en leg ik hem weer neer, begint het weer van voren af aan. Als hij eenmaal slaapt slaapt hij wel gewoon de hele nacht door. Is dit herkenbaar met die zogeheten 15 maanden sprong? Iemand ervaring?
He RianneD, Tja, lijkt op wat mijn dochter heeft. Met name de avonden en nachten zijn opeens anders. Veel huilen, staan in bed, alles eruit mikken wat er in ligt, niet willen slapen, terwijl de ogen zowat uit haar kassen vallen! Overdag gaat het bij ons ook anders dan normaal. De ochtenden zijn als altijd, maar de middagen wordt ze zeurderig. Ze slaapt na de boterham nog en daarna begint het feest. Ze wil niets, alleen als je haar er op uit neemt in de wandelwagen is het prima! of boekjes lezen bij mij op schoot en dan het liefst uren aan een stuk. Sommige boekjes lezen we wel 12 keer (geen gekheid) en als je ze dan weglegd is het brullen. Dikkie Dik komt me de ***** uit op dit moment Ik vraag me dan ook af, of ze zich vervelen of gewoon een voorkeur krijgen in hun speelgedrag. Papa had vanacht de eer om eruit te gaan. En heeft hij braaf aan haar uitgelegd dat aap en konijn ook willen slapen. Legde hij aap en konijn naast haar neer, vroeg haar waar ze wilde slapen en toen koos ze voor aap en nestelde ze zich naast de aap neer Heeft die van jouw dat ook? dat je opeens van dat soort ontwikkelingen ziet?
heel herkenbaar! hier is het al een dikke week drama. overdag is er niets aan de hand, maar s'avonds ook drama echt gewoon blijven huilen het gaat echt door merg en been! ik laat haar een half uur huilen en dan pak ik haar en troost haar dan leg ik haar weer neer en begint ze gelijk weer, ik zing dan slaap kindje slaap en loop dan weg maar zodra de deur dicht gaat begint het weer.
Jaha, hier ook heel veel herkenning! Onze zoon van 16,5 maand maakte vanavond weer flink veel stampij toen hij zijn bed in moest. Wij negeren zijn gekrijs nu ook, hoe moeilijk dat ook is. Want elke keer als we naar hem toe gaan begint hij weer vrolijk tegen ons te babbelen en dan begint alles weer van voren. Sterkte, het gaat weer voorbij zegt men... Groetjes, Wendy