Lieve iedereen, Mijn zoontje is 18 maanden en loopt al maanden. Hij heeft wel een tijdje gekropen, maar bij hem is er bijna geen frustratie geweest van het niet kunnen want hij kon het gewoon opeens. Mijn dochtertje daarentegen, nu 8 maanden, wil zooooo graag kruipen, maar het lukt haar maar niet. Ze is al een maand bezig met om haar as draaien en wipt en vliegt met haar hoofdje, armpjes en beentjes om vooruit te komen.... maar het lukt maar niet. Geeft niet, maar ze word vreselijk boos en doet zo haar best dat ze zelfs gaat spugen. Ik moet haar echt in een stoeltje zetten anders blijft ze proberen. Kun je een kindje hier mee helpen?? Ik denk zelf van niet, maar misschien heeft iemand een andere ervaring. x
Met een speeltje voor haar neus en achter uit lopen, toen kon E ineens tijgeren. Daarvoor alleen rondjes
En zorgen dat de ondergrond niet te glad is.. Onze dochter begon eerst op de bank te tijgeren, hier kon ze zich goed afzetten. Op de vloer kon ze dit toen nog niet.. Waar ze ook gefrustreerd van raakte. Nu is ze vliegensvlug en moeten we haar goed in de gaten houden
ik hielp door een hand onder haar buik te doen, been tegen haar voetjes aan en met mn andere hand een speeltje voor haar neus. (snap je de houding? ) zo was de frustratie even weg, en kon ze goed oefenen
Wij moeten onze dochter met elke verdere stap helpen, omdat haar grove motoriek gewoon niet echt meekomt. De fysio komt regelmatig om ons wat oefeningen te geven om weer verder te kunnen. Hier gaat ze ook een soort van poging doen. We maken haar nu bewust van haar knieen, dat ze die heeft om op te steunen en straks misschien om op te kruipen. Ik zet haar voor de bankleuning op haar knieen en leg voor haar neus een speeltje die ze dan kan gaan pakken. Dit is overigens ook een stap om naar 'staan' te gaan, want als ze dan van haar knieen op haar voetje gaat, dan komt ze rechtop. Je kunt die oefening met haar knieen ook op de grond doen, maar ik zelf heb wat moeite met rompdraaiing, dus het lukt me niet zo goed. ze zit dan tussen mijn benen op haar kont en aan beiden zijkanten zijn interessante dingen om te pakken, ze moet dan over je been heen draaien en dan op haar knieen terecht komen, armen zijn dan recht (zodat ze daar de steun pakt) en dan zitten ze in kruiphouding met je been eronder als steun. terugdraaien naar zit en dan de andere kant om. Hier is ze heel trots als het lukt en minder gefrustreerd. Nu ze meer met haar knieen doet, zie je echt dat ze zich nu ook vooruit voortbeweegt op de grond! Gaat opeens heel hard
Zoiets hebben wij ook gedaan. Als ze met haar beentjes opgetrokken lag, legde ik mn arm erachter. Als ze dan haar benen strekte zette ze dus vanzelf af tegen mn arm. En dan geleidelijk aan steeds ietsje meer "meegeven" zodat ze steeds meer gebruik moest maken van de ondergrond ipv mn arm. Werkte hier goed tegen de frustratie