Nou inderdaad, jeetje zeg.. En dan nog niet eens door TS zelf, maar door anderen. TS vraagt inderdaad om meningen, de een vindt het prima, de ander niks mis mee maar zou er zelf niet voor kiezen en weer een ander vindt het slecht. Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik vind het weer jammer dat de werkende moeders weer een sneer moeten geven dat je alleen maar kinderzaken in je leven hebt e.d. Maargoed, dat bedoelde ik dus in m'n bericht op de eerste pagina ook met werkende moeders en thuisblijfmoeders die tegenover elkaar staan. Waarom is het zo moeilijk respect voor elkaars keuzes (of verplichtingen, want ik begrijp heel goed dat werken niet altijd een keuze maar een noodzaak is) op te brengen..
Wat ontzettend triest dat je dat hebt moeten meemaken Tegelijk: als je vader een gewone baan van 9-5 had gehad, zou hij jullie ws weinig meer liefde en aandacht gegeven hebben. Geen liefde en aandacht krijgen, heeft zelden als oorzaak dat ouders fulltime werken. Dat fulltime werken is, in de gevallen dat er geen liefde en aandacht is, een gevolg van een bepaalde innerlijke houding bij ouders, maar betekent niet dat fulltime werken perse als gevolg heeft dat kinderen niet genoeg liefde krijgen. Ik denk dat een hoop van de fulltime werkende moeders met alle liefde hun baan op zou geven als zou blijken dat hun kind die tijd wel nodig heeft aan zorg van henzelf, (ik ken moeders die dat gedaan hebben, bijv een moeder van een autistisch jongetje). Maar de meeste kinderen functioneren prima met ouders die veel werken, omdat die ouders van hen houden en hen de zorg en liefde geven die ze nodig hebben.
En even in een nieuw reactievak, omdat het reactie is op iets anders: ook ik vind het een zeer kwalijke zaak dat het moeders die fulltime werken vaak kwalijk genomen wordt, terwijl over vaders vaak niet gesproken wordt dan. Maar een kind dat goed op wil groeien, moet een band op kunnen bouwen met beide ouders. Een vader die veel te veel werkt, waardoor hij in het weekend te weinig puf heeft om iets met z'n kinderen te gaan doen en/of ze afsnauwt omdat ie door z'n moeheid niets van ze kan hebben: dat is vele malen schadelijker voor de ontwikkeling van een kind dan een liefdevolle moeder die fulltime werkt. Precies om de reden dat beide ouders aanwezig moeten zijn, werkt mijn man ook niet meer dan 4 dagen per week buitenshuis. Daardoor heeft hij sowieso nog 3 dagen in de week waarop hij de kinderen ziet en dat vinden wij hier, in onze situatie ook, het absolute minimum. Wij kiezen er voor om kansen op bepaalde banen te laten schieten, omdat hij gewoon niet fulltime wil werken en we zijn blij dat we tot nu toe financieel ook in de positie zijn geweest om dat te kunnen blijven doen.
nou ts zelf ook hoor. Ik probeer op pagina 1 uit te leggen wanneer ik het slecht voor het kind zou vinden en dan heeeeeel voorzichtig omdat ik weet hoe het hier op zp gaat (massale aanval). Maar toch wordt ts eeg kwaad op mijn reactie..
Je vraagt of je een slechte moeder bent als je fulltime werkt. Ik denk dat niemand hier kan beoordelen of jij een slechte moeder bent alleen op basis van het aantal uur dat je werkt. Ik vind naast heel veel liefde en met mijn zoontje spelen het ook belangrijk dat hij een dak boven zijn hoofd heeft, luiers aan kan, kleren kan dragen en ook vers groente en fruit eet. Daarom moet er "helaas" ook gewerkt worden. Je kan nu eenmaal niet andermans bankrekening inzien, dus weet je ook niet hoeveel iemand er voor moet werken. Wij werken allebei 32 uur en ik vind dat best veel. Ben nu een maandje werkloos met uitzicht op nieuw werk en ik merk aan mijn zoontje dat hij het heerlijk vindt, hij is rustiger en slaapt goed. Maar ja, ik weet van mezelf dat ik er niet gezelliger op wordt als ik alleen maar met hem thuis zit. Of 32 uur dan een goed idee is? Ik twijfel daar heel erg aan, maar ga het toch nog een jaar proberen. Vind ik het jammer dat ik misschien kleine dingetjes mis? Zeker, maar ik wil bijvoorbeeld ook dat hij de mogelijkheid krijgt om te studeren later. Ik ben het met Micchan eens, laten we elkaars keuzes respecteren, je weet niet hoe een ander er financieel voor staat. En ik wil zeker niet oordelen over iemands moederschap qualiteit op basis van alleen werkuurtjes.
Fulltime werken maakt niemand een slechte ouder. En zo simpel is het. Mijn keuze zou het niet zijn maar dat zeg ik zolang ik keuze heb
Zo denk ik er ook wel over. Iedere situatie is anders natuurlijk. Het past niet bij mij. Maar mijn vader moest vroeger voor zijn werk zelfs af en toe een aantal maanden naar het buitenland, dit vond ik altijd heel erg jammer maar ik heb nu gewoon een goede band met hem.
Fulltime werken niet maar wel wat je aan opvang regelt voor je kind. Ben benieuwd of ze is aangenomen
Maar ook daarin heb je niet altijd een keuze. Als je bijvoorbeeld leest wat Kwebbel schrijft... Of als de opa's en oma's allemaal ver weg wonen of fysiek niet in staat om kinderen op te vangen.
Ik vanmiddag op gesprek geweest het was zeer positief. De kans dat ik wordt aangenomen is groot. Ik was de enige die op gesprek komt
Klopt, het is ook een stukje "houden van". Het klinkt heel onbegrijpelijk (zeker nu ik zelf moeder ben) maar mijn vader houdt ook niet genoeg van ons. Die heeft gekozen voor een nieuw leven. Ik heb ook geen contact meer met hem. Maar voor kinderen kan het wel heel kwetsend zijn als de ouder niet bij belangrijke gebeurtenissen is. Een kind voelt het feilloos aan als de ouder meer tijd in werk steekt dan in hem of haar. En dat doet erg veel pijn en verdriet.
Dat kan ik me voorstellen. Ik ken vanuit mijn werk in de hulpverlening de vele verhalen van mensen met ervaringen zoals jij, en dat zijn echt verdrietige verhalen, die je niemand gunt
Top! Edit: reactie is natuurlijk bedoeld voor vd berg (goed gesprek) en niet voor tussenliggende reacties.
Een slechte moeder hangt niet af van fulltime of niet werken, maar van diverse andere dingen (gelukkig maar). Vind het altijd zo vreemd dat het alleen maar over vrouwen gezegd wordt, maar nooit over vaders.
Wat kunnen moeders toch gemeen zijn voor elkaar, als je bovenstaande reacties leest. Hopelijk zijn die mama's een beetje liever en empatischer voor hun eigen kinderen.
Ik snap niet waarom er de hele tijd wordt gevraagd waarom de vaders niet worden aangesproken. Degenen die tegen het fulltime werken van beide ouders zijn maken toch ook geen onderscheid tussen de ouders. Er wordt nergens gesuggereerd dat perse de moeder thuis moet blijven.
De vraag was of je een slechte moeder bent als je gewoon een asn hebt. Tegenvraag is dan vrij logisch: waarom zou alleen een moeder slecht zijn als ze werkt?