Zo, het is nu voor iedereen in ons gezin duidelijk dat ik zwanger ben. Bij de 1e was ik zo chagrijnig dat ik gek van mezelf werd en jawel hoor, bij de tweede is het ook weer raak. En dat is nou juist het probleem. Sinds een aantal weken ben ik in "gevecht" met mijn zoontje van net drie. Ik kan niets van hem hebben, wordt gek van zijn gedrein etc etc. Weet je wat het is: het is een schat van een jochie, maar doordat ik steeds zo chagreinig ben en me ziek voel, weet hij het ook niet meer heb ik het idee. Hoe kun je nu je chagrijnigheid, woede, huilbuien etc beheersen zonder je kind het merkt? Ik doe zo mijn best, maar heb het gevoel dat ik de plank missla. Ik probeer hem erbij te betrekken, leuke dingen met hem te doen (vriend is van ma tot vrijdag van huis en heb dus ook geen buffer) maar heb het idee dat - als dit zo door gaat- ik na de bevalling de goede band met mijn zoontje kwijt ben.....Ik kan wel janken....
Hi MSU, zag dat nog niemand gereageerd had en dat vond ik lulig voor je. Misschien zit je wel een beetje te wachten op een reactie. Ik herken jouw verhaal eigenlijk wel. Mijn vriend heeft een dochtertje van bijna 4 en ik heb ook af en toe van die saggo buien door de hormonen en dan kan ik niet zo veel hebben en ben absoluut niet geduldig en gezellig. Wat helpt voor mij is haar zelf te laten spelen en met andere kinderen zodat ik een beetje rust krijg. Dan gaat het beter. Af en toe flink knuffelen zodat je kindje weet dat je heus wel gek op hem bent. Maak je niet te druk, sterkte!
Hoi MSU, Je bent gelukkig niet de enige hoor. Ik heb zelf een stiefdochter van 7 en zij en haar vriendinnetje hebben behoorlijk wat te stellen gehad met mij vorige week. Maar het zijn inderdaad de dingen die je irriteren. Net als mijn stiefdochter ik moet haar wel 10 zeggen dat ze iets wel of niet mag doen. Bij de elfde keer ga ik geloof ik bijna door het lint. Dus ja ik knap wat eerder denk ik. Ik heb gelukkig nog wel wat leuke dingen met ze gedaan hoor, maar toch, echt aardig ben ik op dit moment niet hoor. Gaat vanzelf wel weer over denk ik. Ik houd er in ieder geval voor mezelf rekening mee en waarschuw de mensen in m'n omgeving. Grt, Lesley
Hoi MSU, Ik ben nog nooit zwanger geweest en heb ook nog geen kinderen. Maar ik ben wel thuis in pedagogiek. En heb jarenlang ervaring met kinderen. Je zoontje precies uitleggen wat er aan de hand is kan niet. Misschien is het wat om voor jezelf af te spreken dat je dagelijks een moment inlast dat je jezelf verbiedt om boos te doen. Dat klinkt heel moeilijk, maar het is een stukje zelfbeheersing wat waarschijnlijk heel veel moeite kost. Ga met je zoontje praten over broetjes of zusjes, laat hem je buik voelen. betrek hem bij veel dingen. Kijk het lijkt mij helemaal niet makkelijk hoor als manlief de hele week weg is en je practisch overal alleen voor staat. Als je buien echt te erg voor je worden kun je eraan denken om valeriaan te gebruiken. dat is een homeopatisch middel wat je kunt gebruiken tijdens je zwangerschap. Je kunt er natuurlijk ook met je HA of gyn over praten. http://www.bewustgezond.nl/alg/stress-situaties/valeriaan-bij-stress.html heel veel sterkte!