@arivenol: tja bij ons ontkenden ze gewoon dat het evt een medisch probleem zou kunnen zijn ondanks dat ik er diverse keren naar heb gevraagd.. kreeg ik pas een verwijzing nadat ik bij de huisarts ging mopperen/uithuilen. en als gevolg daarvan aantal keuzes gemaakt die ik liever anders had gezien. maarja.. nu gaat het prima dus wat dat betreft maakt het allemaal niet meer zo uit
@Zogelukkig, maar dat is dan ws niet agv het Rapleyen, maar meer agv de darmproblemen..? Lijkt me. Ik heb ook alleen gerapleyd als het eten het toeliet, zeg maar. Dochter houdt nu meer van samengestelde maaltijden, dan agv (terwijl ze daar als baby/dreumes juist gek op was)..
Ok, dat is ook heel anders. Waar had ze last van dan? Ik was er altijd juist van overtuigd dat er niets medisch was. Ja, ze spuugde erg veel, maar leek daar verder geen last van te hebben.
Ik zou het kindje eerder in eigen kamertje leggen. De eerste heeft 5 maanden bij ons op de kamer geslapen. De tweede heeft tot een maand of 9,10 bij mij in bed geslapen. Daarna savonds in eigen bedje en snachts bij mij zodat ze kon aanhappen wanneer ze wou. (heel veel dus) Nu slaapt ze wel goed in eigen bed. maar word nog steeds snachts wakker. Ze wil dan ook altijd een klein flesje omdat ze gewend was snachts altijd gevoed te worden. Nu is dat nog maar 1x per nacht een klein beetje om weer in slaap te komen maar ik kan inmiddels best zonder Dus eingelijk is het meer een verhaal van eerder nachtvoedingen wat minder dan het eigen bed. Wat ik zeker graag zou willen. Met borstvoeding stoppen op het moment dat ik dat graag wilde. En heel bewust een laaste voedingsmoment hebben. Ik heb 13,5 maand kunnen voeden maar door een ziekenhuis opname en heeel veeel morfine was het niet haalbaar meer om nog door te voeden. Maar ik heb echt momenten dat ik het nog heel erg mis en er verschrikkelijk de pest in heb dat we de bv periode niet samen hebben kunnen afsluiten. Word daar nog heel erg verdrietig van
Ik gebruik bij de tweede een draagdoek. Als ik had geweten hoe fijn en makkelijk dat was had ik dat voor de eerste zeker ook gebruikt. Dat was echt iets voor haar geweest want ze huilde heel veel. Als ik met haar rondliep was het goed maar zodra ik haar neerlegde begon ze te huilen. De tweede heb ik veel sneller ingebakerd. Dit keer wil ik het bijvoeden langer uitstellen en langer borstvoeding geven. (bij de oudste 7 maanden) Met de tweede gaat het allemaal veel makkelijker. Natuurlijk ben ik zelf veel makkelijker, dat is cliche, maar ze is ook gewoon een veel rustigere baby. Ik denk niet dat er een derde komt maar als die er komt zal het met een partner zijn. Niet dat het nu niet bevalt maar 2 kinderen zijn genoeg alleen.
Zg, ik begrijp je overweging. Al heb je natuurlijk nooit de garantie dat het alleen aan de rapley heeft gelegen. Misschien de volgende keer eerder gemengde 'prutjes' aanbieden (zoals stampot, nasi enz), maar zelf laten eten? Ik bedacht net nog wat: ik zou de volgende keer meteen bij maat 3 overstappen van pampers naar kruidvat luiers. Ik vind ze echt gewoon prima en ze zijn de helft goedkoper. Bij mijn 3 bengels had het de eerste 2 jaar zeker 600 per jaar gescheeld in de kosten!
ik hoop vooral bij de 2e wat relaxter te zijn qua commentaar van anderen: oe ze is zo klein, oe ze is zo licht, groeit ze wel goed??? verder: - geef ik tot 6 maanden alleen hypoallergene voeding (door eczeem van oudste) - ga ik draagdoeken gebruiken Er zijn ook dingen die absoluut niet anders zou doen: - rrr strak aanhouden, beviel prima - stukken eten aanbieden, hou niet van prut eten - aan mijn gevoel toegeven dus niet in bed laten huilen.
Niks eigenlijk. Heb met mijn tweede zoontje alles hetzelfde gedaan/niet gedaan als bij mijn eerste zoon. @Zogelukkig: Hoe bedoel je dat je toch zou proberen te dragen tegen goedbedoelde dokters adviezen in? Denk je dat je lichaam het toch had aangekund dan?
Mwaw, ik had geen voornemens en hebben ook niet veel anders gedaan dan bij de oudste, alleen wat je dan aanpast op het karakter van je kind. (mijn kinderen zijn echt totaal verschillend)
Ik heb het bij de 2e wel wat anders gedaan. Ik was zo overrompeld door alles, dat begon al toen ze 6 weken te vroeg geboren werd (was niks aan te doen natuurlijk maar ik had echt zo'n 'wat overkomt me nu' gevoel). Ik had met verschillende dingen meer voor mezelf en mijn dochter op moeten komen. In het ziekenhuis, opmerkingen van familie etc. En dat heb ik gedaan bij de 2e, wist natuurlijk ook beter wat me te wachten stond. Hebben o.a. ook daarom een kraamfeest gegeven en alle bezoek geweerd de eerste weken. HEERLIJK Ook had ik me voorgenomen dat de bv deze 'moest' lukken. Heb me er goed op voorbereid en 6 maanden gevoed, had nog wel langer gewild maar kon niet meer. Ben bij de 2e toch ook wel wat makkelijker met bepaalde dingen, relaxter. Zo at hij veel eerder met de pot mee en laat ik hem wat meer los, eerste keer brengen naar kdv enzo ging makkelijker, dat soort dingetjes. Komt denk ik ook omdat ik bij de oudste heb gemerkt dat de tijd zo snel gaat, dus denk al gauw 'ach, gaat wel weer over'. Eigenlijk veel leuker, een tweede kind
Het enige wat ik anders heb gedaan bij m'n tweede is borstvoeding geven. Bij de eerste heb ik er bewust voor gekozen om dat niet te doen en daar had ik achteraf zo ontzettend veel spijt van dat ik mezelf voornam dat ik dat bij m'n tweede kindje hoe dan ook voor borstvoeding zou gaan! 7 maanden hebben we ervan genoten, mijn dochtertje en ik... En toen moest ik ivm medicijnen stoppen... Alweer een jaar geleden, maar oh wat mis ik het nog steeds!
Eigenlijk niet, maar naderhand kwam ik erachter dat er 100 verschillende doeken zijn en dat je ook een ouder kind nog prima kan dragen. Het zou zo goed geweest zijn voor mijn zoontje! Nu liep/zat ik vaak gewoon met hem, dat is óók zwaar!
Ja, ik heb best veel dingen anders gedaan of ga ze anders doen. Zo ben ik (net als bijna iedereen denk ik) relaxter én neem ik mijn eigen moedergevoel sneller serieus. Ik ben op koemelkvrij dieet (geef BV) en zie dag en nacht verschil bij mijn dochter, ondanks dat de kinderarts vindt dat het niet echt zo is, tenzij het bewezen is... Tsja, dat kan me dan niet zoveel deren, dat moet hij weten. Ik zie hoe groot het verschil is, en ik ga niet overstappen op FV en een provocatietest doen, om te kunnen bewijzen wat ik echt ook zo wel weet. Ik ben ook een stuk minder bezorgd. Een snotje is nog geen longontsteking, een *pok* tegen een keukenkastje is zielig, maar geen hersenschudding, een nacht zonder slaap is geen wereldramp, een keer wakker maken overdag omdat het niet uitkomt is soms niet te voorkomen, een voeding kun je rekken of vervroegen en daar krijgt ze niet acuut over- of ondergewicht van, van een keer wat langer in de MaxiCosi zitten krijgt ze geen hernia, van even 5 minuten pruttelen in bed omdat ik nét op dat moment billen sta af te vegen van een peuterprinses krijgt ze echt geen trauma. Oftewel, ontspan, ze groeien echt heel goed op als je met liefde en zorg opvoed. Die ontspannenheid geeft hier in huis heel veel rust!
Zogelukkig, oja, nu je het zegt, ik draag veel meer! Ik was toen veel vaker bezig met hoe het hoorde, nu doe ik wat handig is. Doek/drager/wagen, net wat uitkomt. Ik ben ook van plan langer BV te blijven geven. Toen ben ik gestopt omdat ik niet zo goed kon kolven en vanaf 9 maanden ging ik maandelijks een weekend naar het buitenland. Ik zag beren op de weg, want met 9 maanden drinken ze al niet meer 8 keer per dag, en ik had het ook kunnen opvangen met FV in die weekenden. Nu ben ik daar gemakkelijker in. En ik heb nu geen keuze, haha, want ze drinkt nog uit geen enkele fles! Dus ik ga maar door, en als er iets niet lukt dan vinden we dan wel een oplossing!
Iets wat ik absoluut niet anders zou doen is de bv. Ik zou zo weer 23 maanden nachtvoedingen doen. Maar ik zou wellicht toch wel proberen te gaan kolven zodat papa kind een fles kon geven als ik weg moest. Ik ben met 12 maanden gaan trainen 1x in de week 's avonds en daar ben ik mee gestopt omdat mijn man onze zoon niet in slaap kreeg. Toch hebben 'professionals' als kraamverpleegkundigen, kraamverzorgenden, therapeuten en artsen me vaak aan het twijfelen gebracht of ik het wel goed deed. Ik sta best mijn mannetje, maar als verse moeder ben je gewoon week en vatbaarder voor allerlei adviezen. Volgens de één moest het zus, volgens de ander zo, etc. Ik voelde me bijv. thuis bij het antroposofisch cb, maar ik moest bij 9 maanden maar stoppen met bv en ze lieten zeer duidelijk merken het niet pluis te vinden dat ik mijn zoontje liet inenten. Zat daarmee dan lang in mijn maag. Bij een tweede ben je denk ik veel zelfverzekerder. Ik verzorg en voed op helemaal volgens mijn eigen ideeën en moedergevoel door gewoon heel goed naar mijn kind te kijken en dat zou ik nooit veranderen.
Ik ben bij de tweede minder 'los'dan bij de oudste. Bij de oudste was ik heel onzeker en liet haar dus vaak oppakken, al vroeg op haar eigen kamer en ik kon haar wel groot kijken. Ik vond het gewoon echt moeilijk en een enorme verandering in mijn leven. Ik ben stapeldol op haar hoor, vetrouwen in mezelf groeide vanzelf. Nu is het echt heel anders, ik hield de jongste veel bij mij. Heeft zelfs bij ons in bed geslapen en elke keer als hij wat nieuws kan denk ik: nu al! Wat gaat het snel! Wel merk ik dat ik relaxter ben en dus veel beter weet wat ik wel of niet wil.
Oh ja, wat ik bij een derde misschien ook wel zou willen is een co-sleper. Alhoewel ik denk dat mijn man daar geen fan van zal zijn en het bovendien ook wel van het kind afhangt. Mijn zoontje was bijv. zo'n luidruchtige slapen dat ik zelf na een nachtvoeding gewoon niet meer in slaap kwam, dus hij is vrij snel naar zijn eigen kamertje gegaan.
Bij onze oudste hebben we een minder leuke start gehad (door bevalling en kraamtijd), dus bij de jongste bewust wat dingen anders aangepakt. Zo wilde ik dit keer absoluut geen borstvoeding geven, dus onze jongste krijgt vanaf dag 1 flesvoeding. Ook ben ik heerlijk relaxed in het ziekenhuis bevallen. Tijdens de kraamweek lekker rustig aan gedaan en veel gerust. Verder maken we ons minder druk als onze dochter niet goed drinkt. Bij onze oudste hield ik precies bij wat ze dronk en hoe vaak (ze was ook een slechte drinker). Nu voeden we meer op verzoek en dat bevalt prima. Ze komt goed aan, dus ze zal wel voldoende binnenkrijgen. Onze beide dochters waren de eerste weken erg onrustig. Bij de jongste hebben we dit probleem veel sneller aangepakt en het gaat nu (ze is bijna 4 weken) al een stuk beter. Verder vind ik onze oudste dochter 'goed gelukt', dus qua opvoeding zullen we een beetje hetzelfde doen denk ik (maar dat ligt natuurlijk ook aan het karakter..).
Wat ik bij een 2e anders ga doen: Een cosleeper aanschaffen en kindje lekker lang bij ons laten slapen zonder dat het in de weg ligt. Dragen vanaf het begin (nu pas laat mee begonnen, zo jammer) Maar verder?????? Denk alles precies hetzelfde als nu bij dochtertjelief...