Één kind tegelijk krijgen, op de natuurlijke manier zodat mijn kind niet eerst een tijd niet bij me mag zijn en daarna al het kraambezoek met een bazooka op afstand houden. Anders dan dat hoop ik met één kind volledige bv te kunnen geven en niet noodgedwongen kv te moeten bijgeven zoals bij mijn tweeling (ik heb het niet op de volle 200% gekregen na fikse ontsteking, antibiotica en open wond die moeilijk dicht ging). Dragen deed en doe ik zoveel als kan/kon en leuk was. Dat hou ik er zeker in. Veel keuzes waren en zijn overigens gebaseerd op de inschatting van wat mijn kind nodig heeft. Dat zal bij een eventuele derde dus weer anders zijn dan dat het bij nummer één was, en nummer twee (een minuutje later).
Wat ik bij een 2de anders zou doen een lactatiekundige aan huis laten komen als het weer zo een getob wordt met de BV. Voor de rest zou ik het tot nu toe niet anders doen... Niet dat wij nou de perfecte ouders zijn maar wij voelen ons goed met hoe wij het doen.
Ik ben zelf anders bij de tweede. Waarbij ik bij de oudste ontzettend gespannen en onzeker was, zo relaxt ben ik nu. Bij de oudste heb ik me heel rot gevoeld, geestelijk en lichamelijk ging het niet goed. T was erg onrustig en erg hongerig. Ik zat steeds op de klok te kijken of het al tijd was voor slapen/eten/enz. Nu bij de jongst heb ik BV gegeven (was bij T niet gelukt, ik werd daarna ziek ), nu dus wél. Helaas niet langr dan 7 weken mogen geven, maar toch. Nu kijk ik veel meer naar mijn kind. Hij heeft geen schema en dat is prima. Ook af en toe nog een nachtvoeding. Ik heb vertrouwen in mijn kind (en in mezelf). Ik trek niks aan van hoe het moet. Dat bepaal ik zelf wel. En ik kan veel meer genieten van de tweede. Ik voel me beter,het gaat me veel beter af. De babytijd van de oudste is een beetje langs me heen gegaan en dat vind ik erg jammer. En wat je schrijft over refux en artsen, pfff dat valt niet mee hoor. Het is me uiteindelijk gelukt, maar na een paar huildagen trek je het zelf ook niet meer. Voordat je en afspraak hebt bij de KA...
Ik ga bij de derde niet veel anders doen dan bij de tweede. Ik hoop wel dat we bij deze niet zulke slaapproblemen krijgen. Maar dat lag bij de tweede meer aan hemzelf en het feit dat hij een ongelofelijk boos en gefrustreerd babietje was, dan aan onze aanpak, denk ik achteraf. Jammer dat we dat destijds niet zo herkend hebben en het onszelf zo kwalijk hebben genomen.
bij mn eerste hebben we veels te veel om getobt met spugen na voedingen, slecht slapen! bij mn 2e hadden we natuurlijk ervaring....en daardoor hebben we er al heel snel voorgekozen om uit voorzorg naar een osteopaat te gaan toen de kleine meer huilgedrag liet zien dan daarvoor. Gelukkig goede keus geweest!! Bij de 1e is alles over ons heen gekomen.......soms negatief vandaar dat we met de 2e veel bewuster keuzes hebben gemaakt over kraamtijd, omgaan met onze kleine! Dit is uitermate goed bevallen. En ja, opvoeden is verder hetzelfde
Bij de tweede ben ik niet heel veel anders als bij de eerste, denk dat het bij de derde ook zo zal zijn. Enige waardoor ik soms dingen anders doe is omdat het beter bij ze past.
Ik zou wel wat dingen anders doen bij de tweede: - beter op mijn eigen gevoel afgaan en niet altijd luisteren naar de goed bedoelde adviezen van anderen, dwz: - kindje lekker bij me nemen als het dat wilt - dragen en draagdoek/draagzakken en niet per se alleen in bed omdat ze dat moeten aanleren - co-sleeper bedje aanschaffen - borstvoeding langer doorzetten en evt in openbaar, aanleggen ook al is het alleen voor troost - eerder op zij of buik laten slapen als dat helpt - eerder aan de bel trekken als hij/zij veel huilt, evt naar osteopaat - Gewoon relaxter
Nee. Had het wel gewild maar toch ben ik denk het zelfde gebleven, wel iets meer geduld nu met de jongste dan me de oudste toen.
Jullie zetten me aan het denken...haha! Waar ik nog heeeeeeeel erg over twijfel: -bevallen thuis of in het ZH. Vorige keer halsoverkop naar het ZH gegaan op het laatst...nu dus nog aan het twijfelen. -borstvoeding of niet. Bij Finn begonnen met bv, maar dit was een ramp. Hij werd ziek, hoge koorts door vochttekort en nog veel meer. Een beetje een traumatische ervaring dus. Je kind zo zien lijden... Dus daar ben ik ook nog niet uit. Wat anders gaat: -Goed letten op tekenen van KMA. -Niet te krampachtig overal mee omgaan. Niet te veel regelmaat proberen af te dwingen. -Positief blijven. Finn is een draak, en nog heb ik het er vaak moeilijk met zijn gedrag. (Hij is geen doorsnee kindje) Doordat ik daar soms zo op focus vergeet ik te genieten! Verder zal het sowieso anders zijn doordat ik bij Finn in de ww zat en nu midden in het derde jaar van de Pabo zal zitten.
Iedere keer zekerder en steeds meer het besef dat wij als ouders heel goed zicht hebben op wat onze kinderen als individu nodig hebben. Dus niet echt iets specifieks anders gedaan. Maar bij T idd wel met een maand of 6 poedermelk met pap gegeven in de hoop dat hij dan wel zou doorslapen (nee), eerder begonnen met proberen de melkbar snachts dicht te draaien (werkte niet, hij had echt gewoon die nachtvoedingen nog nodig). Maar dat eerste had niet gekund bij M omdat die overdag misschien nog wel een flesje mamamelk dronk als ze echt veel trek had, maar in de avond niet totdat ze 9 maanden was. En toen at ze al zo goed gewoon eten dat we al wisten dat ze niet hongerig was naar voedsel, wel naar mama snachts. En dat tweede was een kortdurend experiment (2 nachten geprobeerd, T ging lief weer slapen na troosten door papa maar werd een half uur later weer wakker), bij hem werkte het ook pas na eerste verjaardag. En nu bij S heb ik me ingesteld op minstens een jaar slecht slapen, de hoop op eerder doorslapen is echt zo goed als helemaal vervlogen
Dit herken ik zo! Mijn dochter eet ook het liefst met haar handen, ook in een restaurant, bij oma etc,.. Ik moet het constant vragen of ze haar lepel of vork wil gebruiken. En ook zij eet alles apart. Al gaat het nu met pasta eindelijk wat beter. Bij zoon combi prak en rapley en stimuleren nu bestek .
Maar als je er al vanuit gaat dat je een jaar gaat nachtvoeden (dat is volgens mij iets heel anders dan slecht slapen ..) dan kan je je daar toch positief op instellen? Op tijd naar bed, denken hoe goed het wel niet is voor je zoontje, denken dat de kraan bewust dichtdraaien 's nachts alleen maar voor stress zorgt etc.
Ik probeer nu bij mijn tweede relaxter te zijn en niet zo onzeker. We gaan nu bijvoorbeeld minder naar de huisarts
Leuk om dit van iedereen te lezen! Wat ik anders zou doen: - draagdoek gebruiken. Nu alleen de eerste 10 maanden de draagzak gebruikt buitenshuis. - overproductie eerder aanpakken. De lk zei dat dit bij een 2e meestal heftiger is. Dus ik ga nu niet eerst 4 maanden tobben. - geen speen gebruiken. Door de overproductie (wist ik toen niet) dl met 3 maanden een fopspeen gegeven. Inmiddels is ze er nog steeds verslaafd aan (ze heeft hem altijd alleen maar in bed gehad). Ik haat dat ding. - ik ga hier ook af en toe wat prutjes voeren naast de rapley. Bij dl niet gedaan, zij eet ook alles apart. En het duurde heel lang eer ze wat at, slikken snapte ze niet. - misschien iets eerder op eigen slaapkamer laten slapen, maar dat weet ik nog niet zeker. Voor de rest zou ik alles hetzelfde doen. Bv geven zolang hij/zij wil. Volledig op verzoek van baby. Rapley. Niet laten huilen, enz.
Toch denk ik niet dat het niet eten van losse dingen echt door Rapley komt? Wellicht wel in combinatie met het kindje, maar het zal wel per kindje verschillen. Hier hebben we die problemen helemaal niet. Blijft denk ik altijd afwachten. Hier is Rapley enorm succesvol geweest dus bij een 2e zou ik het meteen weer doen.
Tjonge, wat zijn er toch veel onzeker en a-relaxt met een eerste kindje als ik dat zo moet geloven. Zo heb ik dat echt niet ervaren, zeker niet in de peutertijd. Niets durven met je kind en van iedere mug een olifant maken..? Tja, dat baby-huilen blijft denk ik altijd lastig. Wat is het nu en wat is het beste voor dít kind? De ene heeft het zo ervaren en zou het de volgende keer zus doen, de ander compleet het tegenovergestelde.. Wat het beste is, zal mogelijk toch pas weer achteraf blijken Ik vind verandering en nieuwe dingen juist leuk en uitdagend. Een tweede keer lijkt het me allemaal een stuk minder interessant en vooral lastig.. Kan me wel voorstellen dat je dan makkelijker wordt.
Ik hoop dat ik ooit nog eens een brusje mag krijgen voor zoon... Wat zou ik anders doen: 1: een co-sleeper aanschaffen 2: borstvoeding geven ( ik had genoeg maar zoonlief heeft niet de kracht gehad te drinken) 3: Rust pakken in kraamtijd ( nu liep ik 3 maal per dag naar het zh) 4: Niet bij ieder kreuntje huildje naar baby toe rennen 6: na 6 maanden overstappen op goedkoper luiers Verders ga ik vanuit dat als er een kindje bij mag komen ik dan ook een lieve vent hebt en niet alles op mij neerkomt!