Toen onze derde was geboren, had ik het wel even moeilijk om weer te gaan werken. Ik vond hetvecht vreselijk en heb een aantal keer op het punt gestaan om mijn baan op te zeggen. In dec. heb ik toen een paar weken vrij genomen met het idee, kijken hoe het zal zijn. Ik vierde geen vakantie, deed gewoon wat nodig was, boodschappen, huishouden en de kids uit school halen enz. De eerste week was afkicken van mijn werk, de tweede week was best fijn, soort van ontspannen, ik hoefde me niet steeds te haasten. Week 3 ging ik mijn collega's missen (ik heb echt hele leuke sociale collega's) en ik ging me steeds minder nuttig voelen. Ik had "maar" een wasje gedaan en opgeruimd en met de kids gespeelt en in het drukste geval de boodschappen gedaan. Ik kwam er dus al snel achter dat het voor mij echt niks was.
ik ook niet. Nou misschien dat ze me rond mijn zeventigste kunnen overhalen om niet meer op de universiteit te komen. Als ik zo gelukkig ben dat ik daar mijn hele werkende leven kan werken Ik ging tijdens mijn verlof zelfs regelmatig langs op mijn werk
Toen ik alleen nog maar mijn dochter had was ik zonder te twijfelen gestopt met werken als het had gekund. Maar nu ik er een 2e bij heb moet ik er niet aan denken om fulltime thuis te zijn en ben ik zoooo blij dat ik sinds 1 december weer een baan heb na 2 maanden in de ww gezeten te hebben (aansluitend op mijn verlof). Ik heb dus "nee" gestemd. Ik vond de laatste 2 maanden thuis met allebei de kids echt hartstikke zwaar. Je rent de hele dag je benen onder je lijf vandaan en van een normaal volwassen gesprek was op de dag ook geen sprake. Nee hoor, ik ben nog nooit zo blij geweest weer aan het werk te gaan. Deze maand werk ik nog 3 dagen en vanaf januari ga ik er 2 werken. Het is niet veel, maar het is heerlijk om dan even wat anders te doen en dat maakt de dagen dat ik met de kinderen thuis ben ook stukken leuker.
Ik ben zelf ook thuisblijf mama geweest ik werk sinds 2 jaar weer. En toen had ik ook momenten dat ik het niet leuk vond maar het was vooral handig dat ik thuis bleef omdat me man waardeloze diensten had en opvang moeilijk te vinden was. Ik genoot er van hoor om bij me kinderen te zijn maar ik miste iets om handen te hebben.
neeeeee! Ik ben bij beide kinderen in mijn verlof al weer gaan freelancen. Ik ben echt geen aardige moeder als ik fulltime thuis ben. Ik ben erg gelukkig in mijn werk en merk dat ik daar regelmatig tijd tekort kom, maar meer dan 24 uur wil ik ook niet werken. Het is dus af en toe aan beide kanten schipperen, zowel thuis als op het werk kijken wat ik wil/kan, maar ik haal zoveel energie uit mijn werk dat ik dat niet wil missen.
Nee, ik zou niet willen stoppen. Ik zou wel willen blijven werken, ik haal voldoening uit mijn werk en wil mezelf blijven ontwikkelen.
ja hoor, ben blij dat ik zo n domme huissloof zonder enige sociale contacten en zelfontplooiing ben en mijn enige uitdaging het huishouden is....
Ik heb nee gestemd. Momenteel werk ik alleen sweekends. Ik merk als het vrijdag is dat ik er na uit kijk de volgende dag te mogen werken. Gewoon eventjes eruit en mijn ding doen. En als ik na een ochtend werken (werk alleen sochtends) thuis kom dan voel ik me weer herladen.
sja... ligt er aan op wat voor manier... als ik er helemaal niets voor zou moeten laten waarschijnlijk wel...
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik op dit moment in een fase van mijn leven ben waarbij ik me volledig stort op zelfactualisering. Dit hoort bij mij. Ik ben ook al heel lang hiermee bezig ( bewust vanaf mijn 4e jaar al) Ik heb wel al zeker 12 jaar gewerkt altijd, waarvan 5 jaar fulltime. Vind ik al best veel, ha ha Maar als ik zou moeten werken ( alleenstaand of het moet financieel) dan zou ik het natuurlijk doen.
Ik denk dat het gewoon bij je moet passen en vrijwilligerswerk is in mijn ogen ook werk. Ik zou mijn werk missen, merk ik nu ook. Lees vaak in de avond mijn werkmail om toch op de hoogte te blijven en mijn handen jeuken als ik sommige mails lees om een project te beginnen. Ik kan me ook voorstellen dat als je alleen werkt om van te leven en je met tegenzin gaat,je liever bij de kinderen blijft. Thuisblijven past gewoon niet bij mij als persoon en daar heb ik dan weer redenen voor die een andere moeder waarsch zou bestempelen als onzin. Die zou er waarschijnlijk wél voor zorgen dat het thuis leuk en gezellig is haalt daar haar voldoening uit. Voor mij lijkt het me niet voldoende en heb daarom besloten om 3 dagen te gaan werken. Goede balans die voor ons werkt.
Ik zou niet stoppen met werken, wel minder dagen gaan werken en een minder drukke/stressvolle baan kiezen.
Nee absoluut niet. Ik kan echt niet hele dagen thuis zitten. Was ook blij dat ik weer aan de slag kon na m'n zwangerschapsverlof. Aankomend maart loopt mijn contract af, grote kans dat deze niet verlengd wordt omdat onze winkel volgend jaar gaat sluiten. Maar krijg nu al de kriebels als ik eraan denk dat ik thuis kom te zitten als ik dan nog geen nieuwe baan heb.
Ik zou alleen stoppen met werken als ik een megagrote prijs in de staatsloterij zou winnen. En dan niet om vervolgens huismama te zijn, maar om even na te denken over hoe we ons leven verder willen inrichten. Vervolgens zouden we waarschijnlijk voor niets gaan werken voor een paar doelen die wij belangrijk en goed vinden. maar zoals je het formuleert, zeg ik Nee. (van m'n vriends inkomen zouden we prima kunnen leven, al zouden we beter iets goedkoper kunnen gaan wonen; maar geen haar op mijn of zijn hoofd die erover denkt dat een van ons zou stoppen met werken. Dat past totaal niet bij ons.)
Nee, ik hoef eigenlijk niet te werken maar ik vind het zelf niks om alleen maar thuis te zijn bij Jason.. maar ik kom ook anders niet echt buiten de deur. Als er nog een keer een kindje komt, dan neem ik wel ouderschapsverlof op tot de baby 6 maanden is.