Ik heb nee gestemd. Voor mij is een kind uit mijn eicel een eigen kind. Die zou ik nooit kunnen weggeven. Maar hoogtechnologisch draagmoederschap is voor mij wel een optie, voor familie. Ik begrijp dat dat ook heel moeilijk is. Maar ik gun bepaalde mensen in familie een kindje. Als ik hun met draagmoederschap kan helpen, ben ik bereid dat traject in te gaan. Ik weet dan van begin af aan dat ik zwanger ben van andermans kind. Natuurlijk bouw je een band op. Daarom zou ik het ook alleen kunnen voor familie, omdat je met familie (neefjes. nichtjes) toch ook een band opbouwt.
Grappig, ik heb gevoelsmatig dus echt iets anders dan de meesten in dit topic. Voor mij is een eicel iets wat ik elke maand door de wc spoel. Draagmoeder zijn lijkt me veel zwaarder emotioneel gezien, als ik 9 maanden een kindje heb gedragen dan voelt dat als mijn eigen kind (ook al is dat het genetisch niet)
Dit, optie 2 en 3 samen. Daarom ook hier de poll niet ingevuld. Draagmoederschap zou ik dan weer absoluut niet doen. Alleen al omdat ik mij vreselijk ziek voel door deze zwangerschap. Ook zou het meer eigen voelen dan alleen een eicel doneren. Je hebt een kind dan echt bij je gedragen en gevoeld. Een eicel is meer een bouwsteen die ik weg zou geven.
Heb - ja, voor familie/vrienden/bekenden gestemd... Vooral vanwege de lichamelijke en psychische belasting om tot doneren te kunnen komen. Wijzelf zijn ouders mogen worden dankzij (sperma)donor. Zo dankbaar dat we hierdoor een gezinnetje hebben kunnen stichten! Er werd eerder hier ook iets geschreven over -in het belang vh kind-, maar sowieso is iedere kinderwens egoïstisch denk ik... je hebt namelijk geen garantie op een gezond en gelukkig kind... Wat ik vooral belangrijk vind bij donorkwesties is openheid naar het kind zelf, en de mogelijkheid voor het kind om later zelf de keuze te maken om eventueel contact te leggen met de donor (als deze niet betrokken/bekend is bij de ouders). Er is een tekort bij zowel eicel- als zaaddonoren. Bij eicellen zal dit tekort nog wat meer zijn, waarschijnlijk bepaald door een aantal factoren als - intensiever traject lichamelijk en geestelijk ivm hormonen en punctie - oogsten kleiner zijn dan bij sperma - in Nederland er geen handel in is Dit laatste klinkt erg negatief, maar het financiële plaatje zorgt ervoor dat er meer donoren in het buitenland te vinden zijn; donoren worden daar goed betaald, soort handel... Persoonlijk vind ik het donoren puur voor het doneren wel het mooiste streven... Als het lichamelijk en psychisch minder belastend zou zijn voor ons vrouwen zou ikzelf veel laagdrempeliger -ja- zeggen, omdat ik andere het geluk gun...
Ik heb ja gestemd ik zou het doen. Als ik natuurlijk goed gekeurd zou worden. Ik gun iedereen het geluk van een prachtig kindtje. Of het nou bekende zijn of vreemde. Zelf in de mmm gezeten en genoeg vrouwen gesproken ik heb het geluk dat het bij mij wel lukt. Dus waarom zou ik dat geluk niet door geven aan een vrouw die iets minder geluk heeft.
Bij de poll vraag heb ik ja ingevuld. Zou dit graag voor iemand doen maar wel als mijn eigen gezin compleet is. Zou ook draagmoederschap overwegen als dat de enigste optie zou zijn voor iemand. Maar dan wel in vrienden of familiekring (Bijv aangetrouwd ofzo)
ik zou best willen doneren maar ik mag helaas al geen bloed doneren dus denk dat door strenge eisen mijn eicellen ook niet mogen. als ik iemand zou kunnen helpen zou ik dat zo doen.