Ik zie sperma geven hetzelfde en zou dat ook niet zien zitten. Sterker nog, denk dat je met 1 spermadonatie wel meerdere kinderen kunt maken, zou dat wel een heftig idee vinden. Mogelijk wel indien het een naaste zou zijn, maar niet voor een wildvreemde denk ik.
Nee. Los van mijn eigen gevoelens ben ik gendrager van wat vervelende dingen. Dat wil ik niet verder doorgeven
Hmja, dit heb ik nog buiten beschouwing gelaten, omdat ik dacht dat het vooral een filosofisch vraagstuk was. Maar onze oudste heeft een genetische afwijking, die mogelijk in mijn eicellen zit (kleine kans, maar die kans bestaat). Dus dat zouden we dan eerst moeten laten onderzoeken.
nee, hoe je het ook draait het is en blijft mijn eicel en dus mijn kind en ik zou dat nooit aan een ander kunnen/willen geven
Ik zou het niet kunnen. Door een helse zwangerschap heb ik er voor gekozen het bij 1 kind te laten. En dat voelt op zich goed, maar ik weet dat mijn zoon heel graag broer of zus zou willen. Bij eiceldonatie zou ik het gevoel hebben dat ik hem dat onthoud. Het idee dat hij ergens een halfbroer of zus zou hebben die hij niet zou mogen zien en waar hij geen relatie zou kunnen hebben vind ik erger dan ik het voor mezelf zou vinden.
Er zijn ook wachtlijsten voor spermadonoren van minimaal een jaar, vaak langer. Ik denk dat ze er niet makkelijker over denken, het proces is natuurlijk wel makkelijker. Ben ze erg dankbaar
Mijn gevoel nu zegt “nee”. Maar als iemand het me echt op de man af serieus zou vragen, dan denk ik wel dat ik er wel echt over na zou denken en niet zomaar 1-2-3 “nee” zou zeggen. Draagmoeder zou ik per direct doen.
Ik heb ja gestemd, maar dat is omdat ik het al gedaan heb . Ik zou t niet opnieuw doen. Ik ben draagmoeder geweest met gebruik van mijn eigen eicel. Ik heb dus mijn eigen kind weggegeven zoals velen dat hier noemen. En ik heb het alleen gekunnen in de betreffende situatie op dat moment, uit pure liefde. Met een eigen voltooid gezin. Ik zie het kindje geregeld en het het kindje zal altijd weten hoe onze band is en met die van onze overige gezinsleden. Ik had dat jaren geleden ook nooit kunnen denken te kunnen. En als dan de situatie zich bij de juiste mensen voordoet, blijkt het ineens wel te gaan.
Ik heb voor alleen voor familie/bekenden gekozen. Ik zou dit zonder twijfel doen voor als mijn homoseksuele broertje kinderen zou willen en een eicel nodig zou hebben om te bevruchten met zaad van zijn vriend. Mijn broertje lijkt heel veel op mij dus dan zou hij een kind kunnen krijgen dat ook op hem lijkt. Ik zou ook zeker draagmoederschap overwegen voor hem, maar pas als ik zelf geen kinderen meer wil. Nu eerst nog maar eens voor mezelf zwanger zien te worden
Ik vind voor vreemde het idee wel eng als het volkomen anoniem is dat er een kans bestaat dat je eigen kind ooit een relatie krijgt met misschien wel een DNA verwant. Helemaal bij sperma is die kans er denk ik aangezien er van 1 lozing misschien wel 50 of meer kinderen verwekt kunnen worden.
Helemaal anoniem kan dan ook niet in Nederland, in elk geval niet via het ziekenhuis. Kinderen kunnen later altijd gegevens opvragen (wat overigens juist tot die langere wachtlijsten leidde). Er is ook een maximum van het aantal gezinnen per donor dus die 50 kinderen per keer valt ook goed mee.
Een ei- of spermacel bevat genen van de biologiscge ouder. Het kind is dus voor 50% van de ouder. Dat geef je niet zomaar weg aan een onbekende! Als je eigen gezin compleet is en het een direct familielid betreft zou ik het mij kunnen voorstellen. Daarbij vind ik het belangrijk dat een kind altijd weer wie de biologische moeder is.
Mochten wij uiteindelijk IVF moeten doen om kinderen te kunnen krijgen (wat ik niet hoop natuurlijk), dan zou ik ook wel serieus embryodonatie overwegen als er embryo's over zijn. Ik zou of bij mezelf alles terug willen laten plaatsen of doneren. Mijn vriend vind dit wel lastig, ik denk dat hij pas zou kunnen beslissen als het zover zou komen.
Ik heb op het randje gestaan, maar de ontvanger vond mij te oud (op advies van het ziekenhuis overigens hoor). Embryo-donatie zou ik overigens dan weet niet doen. Ik ben blij dat bij ons de vriezer keurig leeg is gegaan.
Er is wel degelijk een zwaar tekort aan zaaddonoren. Sinds er niet meer anoniem gedoneerd kan worden zijn veel donoren afgehaakt en melden minder zaaddonoren zich aan.
Ik heb ja gestemd! Ik heb immers zelf ook aan de andere zijde gestaan! Ik zie het als een bouwsteentje! De moeder is voor mij degene wie het kindje 9 maanden gedragen heeft en wie het opvoed! Helaas is mijn materiaal diep bedroevend sinds mijn 33ste en was het toen al niet bruikbaar..
Als ik een zus zou hebben (heb ik niet) die niet zwanger zou kunnen worden zou ik haar, zonder enige twijfel, mijn eicel willen geven. Als ik zie hoe onmenselijke veel verdriet sommige dames in de mmm met zich meedragen vind ik dat hartverscheurend. Als het mijn eigen zus zou betreffen zou ik haar met alle liefde willen helpen. Ik vind het wel belangrijk dat het kindje “in de familie” blijft, vandaar dat ik voor optie 2 heb gekozen.