Ik denk niet dat ik het zou kunnen, om het dan niet als mijn kind te zien, maar ik zou er wel serieus over nadenken voor familie of een goede vriendin. Voor nu heb ik nee gestemd.
Ik zou het voor bekende zeker doen als ik in aanmerking zou komen. En als onze eigen zoektocht naar een draagmoeder definitief klaar is. Zolang daar nog een klein sprankeltje hoop voor is zou ik het doneren nog niet kunnen denk ik.
Nee, ik zou geen eicellen doneren. Als daaruit een kind zou voortkomen, zou ik dat als mijn eigen zien. We hadden om die reden zelf ook geen gebruik gemaakt van eicel-of zaaddonatie waren we voor die keuze komen te staan. We hebben nog cryo's, maar die zullen we dus ook niet afstaan voor embryo-donatie. Maar ik snap heel goed dat anderen daar anders over denken en wel bepaalde keuzes maken. Draagmoeder zijn voor mijn beste vriendin was eventueel wel een optie geweest, mits ons eigen gezin compleet was geweest.
Nee! Draagmoeder zijn met het eitje van een ander zou ik wel kunnen overwegen maar eicellen afstaan niet omdat het kindje dan toch voor 50% van "mij" is. Net zoals mijn man geen zaad zou doneren.
Ik heb het op het genetische vlak voor vruchtbaarheid niet vanwege ziektes in de erfelijke lijn. Dan vind ik het absoluut wel verantwoord. Waar het mij om gaat is of wij nu met allerlei trucs kinderen moeten willen als een van de ouders onvruchtbaar is en dat een erfelijke oorzaak blijkt te hebben. Wat doen we de volgende generatie aan nog meer verdriet? Overigens gun ik iedereen een kind alleen vraag ik me af of we daar niet te egoïstisch in moeten worden tov de toekomst. Dit is mijn mening. Ik begrijp heel goed dat anderen er anders over denken door ervaringen etc. Overigens hadden wij zelf grote kans om zelf embryo selectie te moeten doen ivm CF in beide families en ik drager ben .Gelukkig was mijn man het niet.
Dit klinkt gek, maar ik weet het niet.. Aan de ene kant "ja". Want we doneren straks ook onze cryo en ik zie geen emotionele band met die cryo of mijn eicellen. En iemand helpen lijkt me geweldig. Maar, "nee" omdat ik weet hoe gruwelijk pijnlijk het traject is om die eicellen te verkrijgen, en daar heb ik geen zin meer in. Niet omdat ik het een ander niet gun maar omdat ik vind dat ik genoeg heb gestreden voor mn eigen kinderen.. Ik zou het niet weten dus eigenlijk..
Maar als je slecht zaad hebt en je gebruikt een zaaddonor wordt er niks slechts doorgegeven. Als de slechte eicellen hebt en je maakt gebruik van ecd , dan wordt ook dat niet doorgegeven... Dus eigenlijk ben je wel.voor zaaddonor en ecd? Omdat er dan niks erfelijke doorgegeven kan worden?
Ik heb het net even opgezocht, maar klopt het dat het in Nederland 45 jaar is voor de wensmoeder? Ik las ook dat de slagingspercentages in klinieken in het buitenland veel hoger liggen dan in Nederland en nauwelijks wachtlijsten. Ik kan mij voorstellen dat dit ook een rol speelt? Ik weet vanuit ons eigen traject hoe sterk en alomvattend de kinderwens wordt als het niet lukt en dat als ik er tien keer de wereld voor over had moeten reizen, ik dat vermoedelijk zonder enige twijfel gedaan had.
Ja. Geen enkel probleem mee. Helaas ben ik te oud maar ik zou dat zonder twijfel doen. Het “ voor de helft van mij” is puur DNA, het is mijn eicel die voor een ander 100% geluk kan betekenen. Met liefde zou ik ze afstaan
Ik heb nee gestemd omdat we al genoeg gedoe moeten hebben met ivf om zwanger te raken. Nu bezig voor een tweede en inmiddels een overstimulatie en 2 miskramen verder. En niet alleen ik heb hier last van maar mijn partner ook. Aangezien ik al een keer bijna overstimulatie had en een keer echt zal ik helaas egoïstisch ervoor kiezen nadat onze kinderwens vervuld is dat niet nog een keer te ondergaan. Niet alleen voor mijzelf maar mijn partner moet dan ook alles laten vallen om te zorgen dat het thuis loopt. Hoe mooi ik het ook vind dat andere vrouwen dit wel overwegen is het dus door onze voorgeschiedenis dat ik dat nu niet meer doe. Mocht het anders zijn geweest misschien maar Mn lichaam heeft al genoeg meegemaakt ook buiten de overstimulatie en puncties behoorlijk wat operaties etc. En mochten we straks cryos ooit over hebben doneer ik ze aan de wetenschap zodat ze daarvoor gebruikt kunnen worden. Hopelijk kunnen ze daar weer verdere technieken mee ontwikkelen om het nog makkelijker etc te maken.
Hier is de grens 43 jaar werd mij verteld. Slagingspercentage in het buitenland ligt ook vele malen hoger inderdaad omdat ze er jongere donoren gebruiken. Hier mag je volgens mij rustig doneren tot je 35ste, maar dat verlaagd de kansen natuurlijk aanzienlijk.
Dat kan ik me heel goed indenken. Als je al zo veel ellende hebt doorstaan voor je eigen kinderwens, kan ik me voorstellen dat je geen zin meer hebt om die ellende ook nog voor een onbekende door te gaan.
Klopt! Ik had alleen mazzel, mijn donor heeft in de week voor haar 35e verjaardag gedoneerd: 12 bevruchtingen, terugplaatsing van 2 verse embryo’s leverde direct bij de eerste terugplaatsing een geboorte van een gezonde tweeling op Zelf was ik net dertig toen geworden. Trouwens, 9 van de andere 10 embryo's konden ingevroren worden. Ik denk dat naast leeftijd het ook belangrijk is om te kijken of een potentiële eiceldonor recentelijk ook makkelijk zelf kinderen heeft gekregen
Denk dat jij echt een super donor had Dat geluk kan je hebben. Maar veelal is leeftijd wel van invloed op de kwaliteit van de eitjes. Als een donor recentelijk zelf makkelijk zwanger is geworden kan wel iets zeggen over de vruchtbaarheid inderdaad. Ik had bij mijn behandeling in het buitenland als voorwaarde gesteld dat ik wilde dat de donor bewezen vruchtbaar was omdat ze zelf al kinderen had. Nou en dat bleek ze te zijn, eerste ronde raak.
Ik heb het een aantal jaar geleden voor een goede vriendin gedaan (3 keer). Zij is niet zwanger geworden. Achteraf is dat misschien ook niet zo erg omdat net na de derde keer doneren haar relatie beëindigde.
Ik zou ja willen zeggen maar het voelt als nee gek genoeg. Misschien ook omdat ik nog niet weet of onze eigen kinderwens is vervuld. Gek genoeg zou ik het voor mijn zusje wel direct doen.
Ik zelf niet. Wel persoon die ik ken ivm borstkanker. Voor behandeling toen eicellen laten invriezen en daarna nog 2 kinderen kunnen krijgen. Rest ligt in opslag. Eicellen. Ook persoon die ik ken embryo's. Hun krijgen elke 5 jaar meen ik brief met wat te doen Ze hebben gekozen voor vernietigen. Geen kinderwens meer ivm leeftijd en lang traject a 8 jaar van de1e. In bijde gevallen zou ik kiezen voor donatie maar das dus erg persoonlijk