Zou jij er wat van zeggen?

Dit idd. Jeetje ik wist niet dat vergeten te feliciteren zo'n issue kon zijn.
Ik weet echt niet altijd wanneer wie jarig is. Als ik uitgenodigd wordt ben ik er en als ik vergeet te feliciteren is dat niet gelijk omdat ik geen intresse heb.

 

Oh is dit serieus?
Kan mij het wat schelen of mijn beste vriendin ,waar ik lief en leed mee deel, mij niet feliciteerde met de verjaardag van 1 van mijn kinderen...
Is echt wel eens voorgekomen. Tja op de zwaarste momenten staan we klaar voor elkaar. Vind ik echt vele malen belangrijker dan een verjaardag. Als ze het vergeten is, zal ik haar daar heus niet op aan spreken. Weezullen het de keer erop als we elkaar weer zien, het net zo gezellig hebben als anders. En dan bespreken we ook gewoon alles wat we hebben mee gemaakt. Inclusief de verjaardag waarbij 1 van ons vergeten is te feliciteren. Kan me serieus echt geen ene moer uitmaken. Vriendschap vind ik onvoorwaardelijk en daar zitten menselijke foutjes bij

 

Ik ben zo'n iemand die anderhalve week een keer denkt: wanneer heeft Pietje zijn dag? Leuk mens, die Pietje! En dan op zondag denkt: oh ja, dinsdag is *pietje* zoveel jaar getrouwd. Niet vergeten te feliciteren. Zou echt cool zijn als ik daar een keertje aan denk, vanuit mezelf. De ander zou het zo leuk vinden. Kom op, blijf er aan denken, zet een alarmpje, doe er wat mee.

Maandag denk ik tot 3x toe van: ohhh morgen, shit, niet vergeten...

Dinsdagavond denk ik: wat vergeet ik nou telkens? Ik ben met wel honderd dingen druk en voor de zekerheid doe ik nog wel vijftig dingen, maar ik vergeet iets. Wat? WAT? Wat vergeet ik hier?

Woensdag krijg ik dan van Pietje zo'n teleurgestelde blik alsof ik hem/haar zwaar gefaald heb En het ergste is nog wel dat niemand gelooft dat ik er al dagen van tevoren aan dacht.

 

Nou.. als het je zo hoog zit, dan zeg je er toch gewoon wat van? Ik snap dat je liever gehad zou hebben dat er een felicitatie kwam (wie niet overigens) maar als dat niet het geval is, is het ook niet erg. Toespelingen doen vind ik een soort van zwak. Zeg dan direct waar het op staat in plaats van erom heen te draaien, daar heeft niemand wat aan.

Verder herken ik me in het volgende:
Op een hele belangrijke dag voor ons die erg zwaar was, schreef een vroegere vriendin van me 'I want to start a family with you - 'naam van haar partner' - . Dit raakte me zo want het was de dag dat wij onze kleine man voor het laatst zouden zien. Ik heb er toen wat van gezegd. Niet omdat ik dacht dat ze het expres deed, maar omdat ik het erg vond dat ze precies op dat moment (terwijl ze wist van de grote dag maar niet kon komen) dit berichtje op Facebook zette. Uitgepraat en dat luchtte ook weer op.

Soms moet je het gewoon aan de ander even kwijt, anders blijft het in de lucht hangen en denk jij de volgende keer, ik feliciteer de ander gewoon niet. Dan wordt het zo'n 'ding'.

 

Ze is toch bevriend met jou? Niet met je kind....

Als ze jouw verjaardag nou vergeten was, dan zou ik het nog enigzins begrijpen. Maar je hebt haar niet uitgenodigd voor de verjaardag van je kind, en zij is niet bevriend met je kind... dan is het dus ook helemaal niet zo raar dat ze je vergeet te feliciteren.

Ow en de tips om in een gesprek te gaan hinten in de hoop dat ze begrijpt dat ze je niet gefeliciteerd heeft, vind ik persoonlijk echt belachelijk.
Als het je zo ontzettend dwars zit, spreek het dan gewoon uit als een volwassenen...

Zelf zou ik er geen nacht van wakker liggen

 

Oh man, daar spreek je ware woorden! 😆 Dus inderdaad TS, óf laten gaan maar dan ook niet met opgekropte teleurstelling of woede blijven lopen, óf het gewoon bespreekbaar maken. Meer smaken zijn er eigenlijk niet.

En oh ja, niet via Facebook of app maar gewoon in haar gezicht of als ze ver weg woont per telefoon! 💡

 

Ik zou hier zeker niets van zeggen. Verjaardagen boeien me maar matig en hoewel ik het attent vind als mensen er wel aan denken, vind ik het bepaald geen must.

Sowieso vind ik dat hele feliciteren van verwanten en vrienden van de jarige een wat omslachtige gewoonte. Houd het gewoon bij de jarige zelf en beperk het tot diegenen die zelf een feestje hosten of iets trakteren. Doen ze dat niet, dan is het kennelijk geen issue.

 

Ik zou dat ook niet leuk vinden maar ik denk niet dat ik er iets over zou zeggen.
Misschien is het haar gewoon ontschoten.
Ik zit ook op FB maar ik zie en lees ook niet alles wat erop wordt gezet omdat ik er niet dagelijks op kijk.
Ik ben overigens wel altijd heel trouw met felicitaties sturen en als het me weleens ontschoten is dan doe ik het altijd nog op de valreep.
Wij kunnen niet voor jou invullen of je het wel of niet moet zeggen maar als jij er mee rond blijft lopen zou je het kunnen vragen.

 

Als ik 12 zou zijn en nog op de basisschool zou zitten dan had ik er wat van gezegd '' Zo sjakie, ik feliciteer jou wel maar jij mij niet? Dat is niet eerlijk hoor ''

Dus nee ik zou mij daar totaal niet druk over maken. Maar goed, ik ben ook zo iemand die verjaardagen vergeet, niet omdat ik dat zo leuk vind maar gewoon omdat ik daar eigenlijk nooit mee bezig ben.

 

Ik vind het onbegrijpelijk om te lezen dat sommigen hier zeggen: " ik zou dan klaar zijn met die persoon".
Wellicht staat de vriendin de rest van het jaar wel (zeer) regelmatig voor haar klaar, en dan een vriendschap dood laten bloeden vanwege het vergeten van een verjaardag?
Er zijn ook mensen die het andersom doen; op verjaardag een mail of wat dan ook sturen en waar je de rest van het jaar niets van hoort.

 

Ik snap jou wel, maar was al bang dat je bepaalde reacties zou krijgen hier.
De laatste tijd "geleerd" hier dat je je nergens druk om mag maken, met niemand mag bemoeien en nergens een mening over mag hebben.
Nu snap ik ook waarom ik mij in deze samenleving soms echt een buitenstaander voel. Geef mij 50 jaar geleden maar toen iedereen zich nog met alles en iedereen mocht bemoeien.

Ik zou ook teleurgesteld zijn als een vriendin de verjaardag van mijn kinderen zou vergeten.

 

ik snap je teleurstelling helemaal, ik zou er ook wel van balen maar ik ben niet iemand die daar snel iets van zou zeggen..
mocht je besluiten er wel wat van te zeggen doe dit dan wel recht voor zijn raap dus zoiets van joh vorige week was mijn zoontje jarig en ik heb geen felicitatie gehad, vind dit eigenlijk niet zo leuk ipv hintjes geven zoals ja ons verjaardagsfeestje was ook erg leuk..

 

Ik ben ook helemaal niet attent wat verjaardagen betreft. Ik zou het wel willen, maar ik vergeet het gewoon. Niet alleen de verjaardagen van de kinderen van vrienden, maar ook die van goede vrienden zelf. Zelfs al staat het op de kalender en heb ik het de dag ervoor nog zien staan.

Dit is absoluut geen desinteresse of zo!

Misschien moet je je verwachtingen bijstellen om teleurstelling te voorkomen?

 

Maar 50 jaar geleden was er geen social media en hoefde je dus niet op iedere scheet die er gelaten werd (al dan niet door de kinderen van vrienden en kennissen) te reageren, te liken of te feliciteren. Toen werd je gewoon uitgenodigd voor een feestje en dan maakte je het gezellig. En werd je niet uitgenodigd dan niet. Punt. Al kun je van dat laatste natuurlijk ook weer een punt maken (waarom heb je mij niet uitgenodigd? Is er iets? Blablablabla...😝 ). Vrouwen... Volgens mij ben ik stiekem een vent!

 

Ah dat is niet leuk. Ik herken het gevoel helemaal en het is een rotgevoel. Mijn schoonzus vergeet? al jaren mijn verjaardag. Ik blijf haar gewoon uitnodigen voor mijn man en we proberen altijd samen of 1 van beiden naar haar verjaardag te gaan. Ik vind het dan vooral sneu voor mijn man het is zijn zus, maar goed ga er maar boven staan. Ik heb dan bijvoorbeeld liever dat ze aangeeft ik wil niet komen, dus je hoeft me niet uit te nodigen. Ik denk alleen dat ze dat niet durft. Vergeten kan haast niet aangezien we elkaar veel zien op verjaardagen in die periode..

 

Ik bedenk me nu pas dat we mijn verjaardag dit jaar nog helemaal niet gevierd hebben Wel met het gezin natuurlijk, maar that's it. Ik ben jarig op Koningsdag, daarna vakantie, dus kan me voorstellen dat iedereen het vergeet en vervolgens ben ik zelf ook vergeten mensen uit te nodigen

 

Of het ligt aan jou én aan die mensen, die het met je eens zijn

Nee, dat is kort door de bocht. Ik bedoel te zeggen... er zullen vast meer mensen, die aan zoiets zwaar tillen, maar dat maakt het nog niet terecht. Het betekent dus nog niet, dat het aan háár ligt (en daarmee aan alle andere mensen, die niet bellen/appen voor elke verjaardag). Dit soort dingen komen altijd neer op verwachtingen. Die liggen nu eenmaal anders bij elk mens. Het beste is om ze uit te spreken en daar waar nodig en mogelijk, bij te stellen.

 

blijkbaar komen jullie dus niet bij elkaar kids op de verjaardag?
tja ik kan ook best wel eens een verjaardag vergeten, tja jammer dan. andersom gebeurd dat ook wel eens. maar goed bij een vriendin hebben we ook eens zo iets gehad (niet exact hetzelde maar wel om een verjaardag) wij hebben dat wel besproken, en uitgesproken, tja zij had geen idee, maar deed er wel wat mee prima dan toch.

 

Ik heb dus echt geen verjaardagskalender
van familie en vrienden weet ik van de meeste wanneer ze 'ongeveer' jarig zijn, en dan val of bel ik rond die tijd om te feliciteren. Van de kinderen idem.
En als iemand mij niet meer als vriend wil om de reden dat ik het allemaal niet zo belangrijk vind mag dat hoor, maar de meeste vrienden vinden mij leuk om mijn andere 'goede' eigenschappen