Hmm, op het moment dat het kind de Ipad naar mijn man zijn hoofd had gegooid en ouders blijkbaar niet ingrepen (bijv het kind zijn excuses aan te laten bieden) was het voor mij al klaar geweest. Ik zou, mocht het bij hun thuis gebeurd zijn opgestapt zijn, of wanneer het bij mij thuis gebeurd zou zijn, ze vriendelijk, maar zeer dringend verzocht hebben mijn huis te verlaten en pas weer terug te komen wanneer het kind zich enigszins kon gedragen. Ook uitschelden van mijn kind zou ik niet laten gebeuren, daar had ik terplekke al wat van gezegd. Familie of niet, dit gedrag zou voor mij echt ontoelaatbaar zijn. Wil heus niet zeggen dat mijn kinderen lieverdjes zijn en nooit wat uitspoken, ook niet dat ik om alles boos wordt bij andermans kinderen, maar dit zou ik echt niet accepteren. Niet bij mij thuis, maar ook niet als ik bij hun zou zijn.
In de OP staat dat de ouders zelf aangeven aan onvoorwaardelijk opvoeden te doen Blijkbaar weten die mensen idd niet wat UP inhoudt en slaan ze door in hun kind los laten en vertrouwen. Dat dit kind het heel moeilijk gaat krijgen lijkt me idd ook. En dat is echt heel triest.
Oh jemig zeg... Deze mensen geven onconditioneel opvoeden een slechte naam Bij onconditioneel opvoeden hoort juist ook dat je kinderen bijbrengt dat anderen ook gevoel (fysiek en emotioneel) hebben. Wat mij betreft zou ik waarschijnlijk geen commentaar leveren op hun opvoedstijl. Niet omdat ze dat niet verdienen, maar omdat ze het toch niet gaan aanpassen. Wel zou ik mijn eigen grenzen aangeven. "Pietje, ik vind het niet goed dat je Marietje dom noemt." of "Hier in huis springen we niet op de bank" bijv. Alles waar jij last van hebt mag jij ook iets van zeggen vind ik.
Ik zou het niet zien als een opvoedingskwestie (maakt het groot, beladen en je zit al gauw in een ideologische strijd met een geheven vinger elkaar de les te lezen), maar als een reeks gedragingen die jou niet bevallen. Dat maakt het eenvoudiger. Je kunt dat jong corrigeren, zeker in je eigen huis. Daar is niets mis mee. Maar zie ook dingen die wel goed gaan. Blijf hem als een kind behandelen, maar neem hem serieus. Hij is zelf de jongen achter zijn acties. Wees duidelijk en laat hem zien dat zijn daden consequenties hebben als hij bij jullie is. Hij is echt niet alleen een product van zijn opvoeding.
het is lastig maar ik zou er niets over zeggen. Wel zou ik hem op regels/normen/waarden wijzen als hij bij jou in huis is. Daar gelden jouw regels en daar heeft hij zich aan te houden. Onze nichtjes worden ook heel anders opgevoed. En ben daar ook niet altijd mee eens, maar zal er niets over zeggen. Wel op gedrag wat er op dat moment gebeurd. Als ik er hinder van ondervind of mijn kinderen dan zeg ik er wat van. Maar niet in het algemeen tegen de ouder(s).
Lastig. Hier ook zoon neefje in die leeftijd. Opvoeden gebeurd niet echt bij hem. Maar in mijn huis zijn mijn regels. Heel simpel. En dat weet hij. Oh hier mag ik niet op de banken springen en met spullen gooien he? Inderdaad. Maar er wat van zeggen doe ik ook maar niet. Wil geen grote familieruzie. M'n zus zegt ' ja hij is zo druk want hij is een jongen' .... Tsja.
Mee eens. Er is ergens een grens en deze is ruimschoots overtreden. (naja dat zou bij mij het geval zijn)
Ik zou ze niet aanspreken op hun manier van opvoeden, maar wél op concrete zaken. Dus bijvoorbeeld dat hij met een ipad gooit naar je man en dat dit hechtingen heeft opgeleverd. Of dat hij met vorken prikt. Spreek ze daarop aan. 'X gooit met spullen en doet mensen pijn, kunnen jullie daar alerter op zijn?' Daarnaast; geef hem ook jullie grenzen aan. Als hij jullie dochter dom noemt, zeg dat dat jullie dat niet leuk vinden, dat het niet aardig is om dat te zeggen. Een kind van vijf begrijpt dat toch wel? Luistert hij niet, dan zou ik dat ook tegen z'n ouders zeggen. En heel lullig, maar als het gewoon qua opvoedingsideeen niet klikt, tja, dan zou ik minder afspreken met elkaar. Natuurlijk is het familie, maar telkens 'botsingen' is ook niks... Misschien afspreken in 'neutraal' gebied? Dus bv bij opa en oma. Of samen naar een speeltuin ofzo. Wij voeden ook onconditioneel op, maar dat betekent niet dat onze dochter met spullen mag gooien, anderen pijn mag doen en mag kwetsen. Het klinkt alsof zijn ouders denken dat UP betekent dat hij alles maar mag en dat alles maar leuk en positief is, maar UP gaat júist over rekening (leren) houden met anderen en je kind daarin te begeleiden.
Het was vroeger niet gek dat ik aangesproken werd door een opa/oma/oom/tante als ik iets deed wat niet mocht en mijn ouders niet in de buurt waren. Maar dat zijn wel allemaal mensen met ongeveer hetzelfde idee qua opvoeden/grenzen en normen en waarden. En ik verwacht dat dat nu met mijn eigen kindje en straks de kindjes van mijn zussen ook zo gaat zijn. Ik heb echter een halfzus en die is (als enige) van de vrije opvoeding/iederwijs. En dat schiet echt voor geen meter op. Ik bemoei me niet met haar opvoeding, want dat wordt alleen maar discussie en onaangenaam. Helaas bemoeit zij zich wel met de opvoeding van mijn stiefkinderen. Ze vindt ons veel te streng. In de openbare ruimte bemoei ik me overigens ook met andermans kinderen als ze overlast geven. Laatst een jochie met zn voeten op tafel op de veerboot. Dan vraag ik hem vriendelijk om zn voeten op de grond te zetten, bijvoorbeeld. Hij was op schoolreis, dus geen ouders in de buurt.
Wat kinderen betreft heb engelengeduld echt waar... Maar als er met spullen worden gesmeten.. de tablet bijvoorbeeld die mijn partner hard raakt? Dan had ik hem bij zijn handje gepakt en buiten de deur neergezet. Incl zijn ouders.... Er is wel een grens!! Als de ouders ervoor kiezen hun kind niet op te voeden is dat hun probleem, maar niet in mijn huis.... Als ik een neefje als jou had? Dan had ik gezegd daar is het gat van de deur en je komt er niet weer in...incl de ouders. Ik snap heel goed dat elk kind anders is en sommige kinderen er ook werkelijk niks aan kunnen doen. Maar dit is pure opvoeding. Wegwezen dan
Eigenlijk moet je dat niet doen. De grootste ruzie.s ontstaan door met elkaar te bemoeien en soms heb je geen keuze en kan je soms beter eerlijk zijn dan maar ( ruzie). Maar ja als het op school zo door gaat en ze doen er niks aan dan meld school het wel bij het amk of zo. verplichte ouder cursus. Hoe op te voeden.
Mee eens, ik zou duidelijk maken dat hun kind ver over de grens is gegaan, jullie pijn doet en gemene dingen zegt en dat je dat niet accepteert. Niet vreemd dat het kind zo doet. Dit is geen onvoorwaardelijk opvoeden...van het hele woordje opvoeden is geen sprake als ik het zo lees. Wel rottig dat het familie is, ik heb wel het contact met vrienden bewust laten verwateren, omdat hun kind de tent afbrak en de ouders daar alleen om moesten lachen en nergens wat van zeiden. Ergerde me kapot en elke keer moest ik het kind aanspreken op het gedrag. Nadat ik een lachend een opmerking van de moeder kreeg over dat ze goed verzekerd waren, was ik er klaar mee.
Lastig he.. Ik vind het ook moeilijk als ik zie dat mijn neefje met 10 weken al fruit en groentehspjes at. En nog wel meer dingen wat ik denk oke??