Ja, ik zou daar geen moeite mee hebben. Ik zie het eigenlijk ook echt alleen maar als eicel en niet als een kind van mezelf. En het zou mij ook niet uitmaken voor wie, ook een vreemde heb ik geen moeite mee. Draagmoeder zijn zou ik dan weer niet kunnen , omdat je zo'n compleet kindje onder je hart hebt gedragen, de bevalling moet doen zou ik mijn kindje niet kunnen weggeven.
Dit idd. Een eicel is voor mij net zoiets als bloed doneren als het voor een onbekende zou zijn. Ik lees dat het hele proces vrij heftig en pijnlijk is, anders had ik het meteen gedaan maar wil niet dat mijn gezin last daarvan heeft. Draagmoederschap lijkt me nog heftiger, ook voor je gezin. Dat duurt toch 9 maanden + het voortraject. Ik weet zeker dat ik gehecht zou raken aan dat kindje en ik kan me niet voorstellen dat ik na de bevalling makkelijk een kindje afsta. Of je het nu wel of niet hebt vastgehouden.
Misschien ik twijfel aan de ene kant denk het is maar een cel, aan de andere kant toch deel van mij.. En vreemd voor eigen kinderen, ergens is er een kans dat je biologisch een half broer/zus hebt want... Draagmoeder nooit, diep respect voor mensen die dat wel kunnen, net a,s voor mensen die hun kindje laten adopteren!!
Voor degenen die ja hebben gestemd, of die wel draagmoeder zouden willen zijn, stel dat er een (zwaar) gehandicapt kindje uit ontstaat. Ik zou me dan toch (deels) schuldig voelen omdat het mijn ei zou zijn geweest. Dan zadel ik een ander met heel veel zorgen op. Hoe zien jullie dat? Dit denk ik ook. En zou het uiteindelijk niet een gigantische genetische puinhoop worden met (onbekende) spermadonoren en eiceldonoren? De kinderen die hieruit zullen ontstaan, zullen waarschijnlijk wel weten wie hun biologische ouders zijn, maar weten hun (klein)kinderen dat ook nog? Want de kans bestaat dat ze iemand tegenkomen die genetisch verwant is maar waarvan ze het niet weten. Maar blijft moeilijk, want uiteindelijk gun je toch iedereen een kind. Eerlijk gezegd zou ik het niet weten wat ik zou zeggen/kiezen als mijn zus of een vriendin me zou vragen.
Ik heb veel respect voor degene die het wel kunnen. Ik heb misschien ingevuld... Ik zou het echt niet weten!
ik zou het doen !! Vriendin van me heeft het ook gedaan , eicel afgestaan voor bekende , haar eitje ging dan wel naar een onbekende ,maar door aftsaan eitje werd haar vriendin geholpen .......deze manier kon wel alleen in Belgie .. draagmoeder , ik zou willen dat ik dat zou kunnen , ik zou nog wel een x een zwangerschap willen uitdragen , maar ons hgezinnetje is compleet , maar ik zou me kindje wat dan denk ik toch zo voelt niet kunnen afstaan ........
Ik heb ja gestemd maar het gaat niet omdat mijn eitjes niet goed genoeg zijn. Wij hebben dicht tegen eiceldonatie aan gezeten omdat mijn eicelreserve heel erg laag is en mijn eitjes kwalitatief niet zo goed zijn. Gelukkig is het bij ons met IVF en heeeeeeel veel hormonen toch gelukt om zwanger te raken. Mocht dat niet zo zijn dan was eiceldonatie ons alternatief en ik had daar dankbaar gebruik van gemaakt (mijn beste vriendin zou dan haar eicellen doneren). Draagmoederschap zou ik ook doen (maar dan wel van een eitje en zaadje van iemand anders) omdat mijn zwangerschappen en bevallingen heel makkelijke en snel waren. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn. Ben helaas bijna 41 jaar en dus te oud voor draagmoederschap denk ik. Ik ken iemand die alleen een kindje kan krijgen via draagmoederschap (heeft kanker gehad en haar baarmoeder is daarom verwijderd, ze heeft haar eileiders nog wel dus maakt wel eitjes aan). Op dit moment heeft ze nog geen kinderwens omdat ze nog maar net de kanker overwonnen heeft. Zij zal een draagmoeder nodig hebben maar dan ben ik helemaal te oud als zij over 3 jaar een kindje wil. Ik hoop dat iemand dit voor haar over heeft.
Alleen voor mijn zusjes was mijn gedachte. Maar na discussie met vl denk ik toch niet dat ik dat kan. Hij zou het niet willen Als het andersom zou zijn. Bijv broertjes van hem zijn onvruchtbaar en vragen om zijn sperma te doneren voor hun vriendin... nee dat zou ik ook absoluut niet willen. Dus snap hem wel.
Ik zou de pijn en moeite er wel voor over hebben, maar emotioneel gezien zou ik het niet aankunnen. Als het voor bekende zou zijn, misschien wel.
Nee, omdat het mij een enorm heftig iets lijkt, hormonen, punctie ed. Bovendien heb ik geen zus ofzo waar ik me dan nog over zou kunnen bedenken. n vriendinnen zijn inmiddels zelf voorzien of willen geen kinderen.
Als jullie het traject voor draagmoederschap in het buitenland zouden doen zou het gewoon kunnen hoor! Mits het natuurlijk de eicellen van een jonger iemand betreft.
Fijn om te horen Maartje, zij is 29 jaar dus behoorlijk jonger. Tijdens het overwinnen van de kanker heeft ze haar vriend ontmoet dus willen ze nu eerst van elkaar genieten en een stabiel relatie opbouwen. Op het moment dat het zover is bekijken we het dan wel weer. Ik sta er in ieder geval voor open, ook over 3 jaar. Zij is de leidster van het KDV van onze kinderen (heeft 4 jaar mijn oudste zoon verzorgd en nu sinds 1 jaar onze jongste) en ik kan me geen liever mens voorstellen. Ons gezin is compleet en wij zijn compleet gelukkig en dat gun ik een ander ook.
Nee zou ik nooit doen. Mijn gezin is compleet en ondertussen ben ik met mijn 38 jaar ook te oud maar ik zou het nooit doen. Ik zou het ook niet voor een bekende doen. Klinkt ego maar dat is mijn gevoel.