Ik zou me hebben laten testen voor ik aan kinderen was begonnen. Ik zou onder geen beding zoiets willen doorgeven aan mijn kinderen. En of ik (als de uitslag slecht zou zijn) kinderen had willen krijgen (gebruikmakend van pgs), weet ik niet. Dat hangt van de prognose af. Ik zou mijn kinderen ook niet willens en wetens op een te jonge leeftijd met een zieke en daarna stervende moeder willen confronteren.
Mamabri gecondoleerd met het verlies van je vader. Kan me je gemengde gevoelens goed voorstellen. Heel veel sterkte de komende tijd.
Heel veel sterkte met het verlies van je vader.. Het is een hele moeilijke keuze qua testen maar ik denk dat ik het wel zou doen. Een vriend van ons heeft het ook. 2 jaar geleden heeft ie zijn vader verloren en zelf is ie nu 34 en je ziet hem nu ineens hard achteruit gaan. Had een vriendin en wilde graag kinderen maar sinds het verlies van zijn vader heeft hij het besluit genomen alleen verder te gaan omdat hij dit niemand aan wil doen. Elke keer als we hem zien, zien we dat hij veranderd. Het is een slopend iets wat ineens heel hard kan gaan
ik heb niet alle reacties gelezen, maar als ik er goed over nadenk, wil je dus eigenlijk testen om te zien of jou kinderen dit eventueel ook hebben, het moeilijke is dat je het of hebt of niet, daar veranderd zo een test niets aan, de vraag die jij jezelf zou moeten stellen is, wat zou er gebeuren in positieve zin als je het wel weet, en wat zou er gebeuren in positieve zin als dit zo blijft en je dus niets weet, zou alle plus en min naast elkaar neerleggen en vandaaruit jou keuze maken, vergeet niet de wetenschap staat niet stil en je weet nooit of er wie weet over 20 jaar wel iets tegen te doen is. ik denk dat het niet fair zou zijn om nu ja of nee te zeggen kan je wel een beetje vertellen wat er gebeurde toen we erachter kwamen dat mijn partner kanker had, in het begin draaide alles om die ziekte, hij is uiteindelijk eraan overleden, maar feit is wel dat alles draaide om zijn ziekte, hadden we het niet geweten was het misschien anders geweest.
Mamabri, gecondoleerd met het verlies van je vader. Ik heb net de eerste 5 pagina's gelezen en had een handjevol redenen, waarom ik zelf wél zou laten testen, maar ik haal uit jouw reacties, dat jij je keuze al gemaakt hebt, namelijk om niet te laten testen. Ik denk dat er geen enkel argument is, wat jou kan overtuigen om toch te laten testen. Mijn tips aan jou: 1) Laat het los. Je hebt de keuze al gemaakt. Je wil graag ontwetend je leven leiden. Niks mis mee, maar stop dan ook met energie verspillen door hier over na te blijven denken. Daar doe je jezelf (en je omgeving) geen plezier mee. 2) Belast je kinderen niet met het feit, dat jij het niet wil weten. Kinderen doen zoveel om hun ouders maar niet te kwetsen, dat ze hun eigen behoeftes daarvoor aan de kant zetten. Stel, je oudste wil het weten, laat zich testen zonder dat jij dat weet. Krijgt een negatieve uitslag en heeft heel veel behoefte aan steun van jou. Maar kan niet bij jou terecht, want jij mag het absoluut niet weten... Leg die verantwoordelijkheid niet bij hen, dat is veel te zwaar om te dragen. Heel veel succes!
Geen tips, wij worstelen een beetje met iets soortgelijks. Mijn schoonvader heeft ALS en nu krijgen mijn man en zwager de vraag of ze erfelijkheid willen testen. Maar is er nog zo weinig bekend dat het hel lastig is om zon keuze te maken. Dus snap je twijfel. Gecondoleerd met je vader
lieve dames, heel erg bedankt voor jullie lieve woorden en condoleances. Ik kan niet op ieder berichtje reageren zoals jullie wel snappen.