Mijn man en ik zeiden vroeger 3 is mooi maar na een zoon en een dochter vond mijn man het prima zo, alleen ik was dr niet klaar mee .. Zwanger zijn vind ik ondanks alle haken en ogen en misselijkheden en noem t op heerlijk, het gevoel dat er iets in je leeft is gewoon geweldig en heb ook echt van elk moment genoten terwijl ik van de 1ste vanaf 13 weken plat moest Nu gaan we dan toch voor de 3de en ik hoop dat het lukt want ja ik ben toch 37 ... Maar met 3 komt mijn droom echt uit en denk dat ik dan pas rust heb in mijn lijf Heb nu ook een nieuwe huisarts inmiddels en heb haar alles al uitgelegt dus t zal goed komen als het zover is
Als ik na de geboorte van onze zoon nog een keer zwanger zou raken, dan zou dat een reusachtig wonder zijn. Mijn man is namelijk onvruchtbaar en onze donor laat zich steriliseren, omdat zijn eigen gezin compleet is en omdat hij ons nu ook een gezonde zwangerschap heeft gegeven. Ik vind het fantastisch om zwanger te zijn, maar een tweede keer is voor mij waarschijnlijk niet weggelegd. Ik probeer dus maar maximaal te genieten van het wondertje dat nu in mijn buik groeit.
in me zwangerschap dacht ik echt: NOOIT MEER! met me bevalling dacht ik ook: NOOIT MEER en net na de bevalling dacht ik precies hetzelfde! maar nu bijna 6 maanden verder en wetend dat ik misschien nooit geen kinderen meer kan krijgen heb ik spijt van die gedachte en zou ik echt nog wel n kindje willen in de verre toekomst (niet nu) en in een andere situatie..