Hoe zou jij t vinden als de beste vriendin van jouw dochter en haar ouders er van op de hoogte zijn dat jouw dochter het slachtoffer is van sexting? En jij weet van niks. Zou jij t erg vinden als die ouders dat aan jou zouden melden?
Ik denk dat het er meer toe doet wat het meisje in kwestie ervan vindt. M.a.w.: ze neemt haar beste vriendin in vertrouwen, en de vriendin vertelt haar verhaal al dan niet met haar medeweten aan haar ouders. Ik zou het een hele grote schending van haar vertrouwen vinden als dat zonder haar medeweten aan haar ouders wordt vermeld. Ik zou het dus in eerste instantie met het meisje zelf bespreken.
Ik zou het lastig vinden als mijn dochter slachtoffer zou zijn. Maar ik zou het veel erger vinden om in onwetendheid gehouden te worden. In de OP mist wel een hoop info om een echt antwoord te geven. Bijvoorbeeld de vriendin die het vertrouwen 'schaat'. Dat vind ik ook erg afhankelijk van de leeftijd.
En als er als ouders met elkaar besproken is dat zulke dingen aan elkaar worden gemeld en niet aan de dochters? Ik zit dus in deze situatie. Meiden hebben elkaar beloofd t niet te door te vertellen aan de ouders van de ander.
Hangt af van de leeftijd en levensfase. Minderjarig, dan verwacht ik dat dit mij verteld wordt. Ik ben dan verantwoordelijk dat zij de juiste hulp krijgt. Meerderjarig, dan is het haar keus. Een vriendin van mijn zus is als minderjarige verkracht op vakantie, mijn zus wist dit, mijn moeder ook, haar moeder niet. Hierdoor ging het meisje heel anders in het leven staan, haar moeder had moeten weten wat er was gebeurd om haar te kunnen helpen.
De leeftijd maakt voor mij wel uit trouwens. 20 of 13 bij wijze van spreken, vind in dit geval een heel verschil..
Ik zou dan eerst met het meisje praten en uitleggen dat je het met haar ouders zal gaan bespreken, eventueel met haar erbij, en haar dus de keuze geven. Ik zou het absoluut niet achter haar rug om doen.
Ligt volledig aan de context. Maar uitgaande van een minderjarige meisje, zou ik zelf als ouder zeker dit willen weten - en andersom zou ik ook ouders hierover willen inlichten, maar niet achter iemands rug om.
Info is idd beknopt. Heel kort. Mn dochter en vriendin hebben hier mee te maken. Bij dochter op tijd ontdekt. Bij vriendin niet. Vriendin wil niet dat ouders dit weten. Dochter heeft beloofd te zwijgen en heeft dat ook voor ons beloofd. Moet Ik die belofte breken? Ik voel me verantwoordelijk om t toch te melden, maar misschien zitten ouders er niet op te wachten. Ze zijn (bijna) 15
Ze is nog geen 16, dus zelfs op medisch vlak nog geen zelfbeschikkingsrecht. Ik zou eerst met het meisje het gesprek aangaan, en daarin aangeven dat haar ouders dit absoluut moeten weten. Ook zou ik aanbieden om bij dit gesprek te zijn. Daarnaast zou ik de meiden aangifte laten doen en direct hun telefoons laten inleveren voor de aangifte (deze leest de politie uit en dat kan wel even duren). Sterkte, wat een ontzettend nare situatie, vooral voor de meiden.
Dit is dusdanig ernstig dat je je belofte aan dochter om niks te zeggen moet breken. Geen enkele ouder zit hier "niet op te wachten". Dit moet een vervolg krijgen, het meisje kan hieraan kapot gaan en ze is slachtoffer van een strafbaar feit (het meisje is 15 dus dit is kinderporno). In het ergste geval moet je de storm van twee boze pubers even uitzitten, maar uiteindelijk zullen ze je dankbaar zijn, dit meisje heeft hulp nodig.
Ik heb zelf de nodige ervaring achter de rug. Pubers zijn eigenwijs (zelluf doen) en willen hun rug recht houden en vooral niet aan ouders laten weten dat iets waar ze 100x voor gewaarschuwd zijn, toch is gebeurd. Het is moeilijk te voorspellen hoe de ouders reageren. Doom scenario's als "dan ben ik mn telefoon kwijt", mag ik nooit meer x, y, z etc. Speelde nog niet helemaal in mijn tijd, maar de mobiel was in opmars. Het maakt voor mij wel een verschil of het teksten waren of foto's en indien foto's (ik hoef ze niet te zien) naakt of bedekt. In alle scenario's is t niet handig, bij foto's iets minder handig, bij naaktfoto's helemaal indien hoofd erbij staat of andere herkenningspunten veel minder handig. Zijn het alleen text berichten en is er een hele wijze les geleerd. Dan zou ik ook de ruimte laten om het af te laten koelen. Zij zal zelf die stap moeten zetten, verantwoording nemen hoort bij het leven ook bij hele onhandige dingen. Je dochter kan bijv. wel vragen of ze zo'n gesprek met jou zou willen oefenen. Weet je gelijk alle ins en outs (tot hoe ver gaat dit exact en wat was de aanleiding) en je kan haar dan ook de vraag stellen of ze misschien liever heeft dat jij het verteld/erbij bent of dat ze dat liever zelf doet. Het grootste probleem zit m in elk geval in het inzicht:."wat online komt, blijft online" of dat whatsapp teksten zijn of wat anders, wat jij uitstuurt ben jij de controle over kwijt. Jij kan je spulletjes bijv. netjes beveiligd versturen en de ontvanger verspreid het zelf (zou hij nooooit doen...jaja dat verhaal is vaker geweest) of hij kan worden gehackt bijv. Dat kan je nog achtervolgen wanneer je gaat solliciteren, zo heeft iemand die op de dam wat riep ineens issues met twitter berichten van tig jaar geleden. Dan werk je je jaren rot aan je opleiding voor jan met de korte achternaam. Op die leeftijd is de grens een beetje "wat je niet wilt wat je oma ziet, verstuur het niet /maak of schrijf het niet". Zijn het foto's geld dat precies hetzelfde maar dan ook nog: niemand verteld je t complete menu, alle specials moet je op wachten. Beetje waardigheid voor jezelf, je bent meer waard dan zo iemand. En die fout wordt vaker gemaakt hoor ook volwassenen trappen er in. En in context er hebben kinderen seks op die leeftijd, ik kan nog wel braaf zeggen dat ik 16 was maar serieus dat was 3 dagen, ik had op mn 14e al met die jongen (hij 4 jaar ouder btw). Ik zat nog wel heel wat gecompliceerder. Dreiging met een vuurwapen op mn ouders als ik mn mond open zou trekken, die persoon woonde op zicht afstand (keek letterlijk mijn kamer in) en had ook werkelijk vuurwapens (en een vergunning). Na een aanranding en dan die dreiging er achter (en hij was er gek genoeg voor) ben je ook jezelf niet meer, ik was 13 destijds. 1 persoon wist het, tot op heden is dat naast mijn man de enige mijn bijv. vader heeft het nooit geweten. Die had er op afgestoven met een metalen pijp, de te verwachten reactie daarop was niet positief. Mijn moeder had nog meer angsten uitgestaan, ze vond mn krantenwijk al doodeng (dorpje, eigen woonwijk, 1998 ). Dus ik hield mn mond, ze merkten wel dat er wat was, maar ik focuste me maar op die rotschop op zn knieschijf en dat ie nog zeker 3 weken mank liep, vereffende mooi. Zo heel extreem was die aanranding niet hoor, maar je schrikt behoorlijk en twijfelt echt aan jezelf wat JIJ fout deed, nouja niks. Met name de dreiging er achteraan (na die rotschop) had ik echt last van en je bent ook per direct "kind af". De wereld is niet zo schattig en lief. Ook nu als volwassene zou ik ze t alsnog nooit verteld hebben. Tegen de tijd dat mn dochter die leeftijd heeft, vertel ik haar mijn achtergrond. Ook om haar duidelijk te maken, ik ben al ongerust om de wereld om haar heen zulke berichten maken dat niet erger, haar leven zal ik er niet om gaan beperken noch haar ervoor straffen. Dat ik begrijp hoe het voelt als ze in zo'n situatie komt en mocht ze dat willen ze altijd terecht kan. Wat die mafkees van mij betrof: Karma zou nog wel komen, eens komt de tijd...niet door mij maar door zn eigen toedoen. En die kwam ook, duurde wel even maar geboeid afgevoerd, zware mishandeling van zn vriendin. Totaal andere orde van grootte. Mag wel stellen dat ik daar blij mee was.
Ik zou het super fijn vinden. Tuurlijk zou ik het lastig vinden dat ik het zelf niet zou weten. Maar ik wil zoveel mogelijk weten ookal is het niet wat ik wil horen. Ik kan dan iig het gesprek aangaan en haar helpen.
Ik vind eigenlijk dat je verplicht bent om dit te melden met het meisje erbij. En je dochter ook uitleggen dat dit een heel serieus iets is en dat je dus eigenlijk geen andere keus hebt. Want hier niets mee doen is ook niet eerlijk.
Allemaal bedankt voor de reacties! Ik ga vandaag een paar gesprekken voeren over deze kwestie. Als eerste met mn dochter. Ik vind ook dat je over zo'n onderwerp geen geheimen hoort te hebben tov je ouders. Ook al ben je bang voor de gevolgen (boosheid, 'wraak' van de verspreiders enz) Je leest regelmatig over dit onderwerp, maar als t je huis binnenkomt is t behoorlijk heftig.