Misschien is het ook handig om voor jezelf mee te nemen dat wanneer het bijv een mentor/hulpverlener etc is die het ook hoort te melden. Persoonlijk vind ik dat als ouder van de ander ook in zo'n geval voor mij gelden, maar dat zou ik ook bespreekbaar maken en uitleggen en desbetreffende vriendje/vriendinnetje bij helpen, zodat het geen beletsel in de toekomst wordt om iets aan te geven.
Ik maak uit jouw uitleg op dat jouw dochter heeft beloofd dat jullie het niet aan de ouders van de vriendin zouden zeggen. Maar zelf heb je die beloften niet gedaan. Klopt dat of lees ik dat verkeerd?
Dat is heel jong. Hoe is jouw band met het meisje? Valt er eerst met het meisje te praten waarna jullie samen naar haar ouders kunnen? Dan kan je misschien nog zeggen dat je het gesprek opgevangen hebt.
Mn dochter heeft dus ook beloofd dat wij, als ouders, het niet zullen melden aan de ouders van de vriendin. Ik heb dat zelf niet beloofd.
De band is momenteel heel erg verstoord door de problemen die mijn dochter nu heeft met haar vriendin. De band met de ouders is wel goed.
Dan breek je toch zelf geen enkele belofte als je met die ouders gaat praten. En dan hebben jouw dochter en vriendin nog een les geleerd en dat is dat je niet namens een ander beloftes kan doen.
Helemaal gelijk in. Daarom ga ik t toch melden. Ik ga er nog wel even over nadenken hoe. Misschien raad ik de ouders aan om nogmaals met hun dochter te praten omdat ik dingen vermoed waar ik me grote zorgen om maak. Dan is t aan de dochter om de details te vertellen. Zij zijn nog in de veronderstelling dat hun dochter er helemaal niks mee te maken heeft en alleen die van ons. Maar t verhaal is dus totaal anders, bij onze dochter is t op tijd ontdekt en bij de vriendin is t dus veel verder gegaan.
Hmmm als je het zo aanpakt dan lieg je eigenlijk tegen hun omdat je het niet vermoed, maar zeker weet. Daarnaast weet je dan nog niet wat die vriendin wel en niet verteld aan haar ouders. Op deze manier loop je het risico straks alsnog de gebeten hond te zijn.
Ik heb geen harde bewijzen. De vriendin heeft t gisteren aan mijn dochter opgebiecht omdat mijn dochter er achter is gekomen dat zij zwart werd gemaakt door haar vriendin en zij haar daar mee geconfronteerd heeft. Vriendin heeft toen in tranen verteld dat zij ook van alles heeft gedaan en dat t heel verkeerd is afgelopen, maar dat ze t niet aan haar ouders durft te vertellen. Ik weet dus niets zeker, want ik heb geen app gesprekken gezien en ook geen foto's.
Ik zou eerst met je dochter praten. En daarna met het vriendinnetje. Dat je samen met haar eventueel na haar ouders wilt gaan om het te vertellen wat er is gebeurd. En heel sneu gezegd als ze zelf niet doet dan heb jij die verantwoordelijkheid om het wel te doen. Want je dochter word/werd zwart gemaakt. En ik vraag me dan af hoe verre heeft de persoon die deze beelden heeft nog invloed op het vriendinnetje van je dochter.
Hoe meer ik van je verhaal lees, hoe meer ik me afvraag of je niet gewoon naar de politie moet stappen. Of, als het een schoolissue is, naar de middelbare school. Zij kunnen je vervolgens adviseren hoe dit aan de ouders van de andere slachtoffers gebracht moet worden. Willen zij eerst het slachtoffer spreken? Is dat belangrijk voor verder onderzoek? Hoe groot is de kans dat dit alleen je dochter en haar vriendin overkomen is? Hoeveel meer slachtoffers zijn er? Jouw dochter is slachtoffer van een poging tot. Maar dat is, gezien haar leeftijd, misschien al strafbaar.
School is ingelicht. Een aantal ouders ook. Ik weet dat dit al geruime tijd op school speelt en dat er dus, helaas, al meerdere slachtoffers zijn.
Wat naar. Misschien dan met een vertrouwenspersoon van school bespreken wat je weet over de vriendin en dan kunnen jullie samen beslissen wie de aangewezen persoon is om de ouders in te lichten.
Ik zou het zeker willen weten en dan het liefst van dochter zelf. Ik zou met het meisje praten en aangeven dat dit ernstig is en je graag wil dat ze haar ouders inlicht en je anders geen andere optie ziet dan het zelf te doen.
Ik wil t ook graag zeker weten. t Is niet niks om te gaan melden aan ouders. Vanavond dus nog maar een gesprek met onze dochter. Pubers kunnen soms dingen erg aandikken en overdrijven, hoewel ik t niet verwacht in deze situatie. t Lastige is dat ik in deze kwestie al eerder persoonlijk de vriendin aan heb gesproken. Dat is toen nogal uit de hand gelopen, waarna we met de ouders in gesprek zijn gegaan. We hebben toen onderling afgesproken dat we t niet meer via de dochters aankaarten, maar gelijk als ouders contact met elkaar opnemen.
Als dat de afspraak is, zou ik dat ook doen. En als je niet precies weet wat er gebeurd is, dan zou ik dat ook zeggen. Maar als het meisje in tranen dit verteld heeft, dan is er wat mij betreft geen reden de ernst in twijfel te trekken - voor haar is het ernstig en daarom zou ik het dus zeker aan haar ouders vertellen.