Ik ben het met het grootste deel van je tekst echt volledig eens, maar dit vind ik echt harde gevaarlijke en kwetsende woorden.
Vind ik ook, maar aan de andere kant ben ik ook wel iets gewend. Als er geloofsovertuiging of religie ter sprake komt zijn er altijd mensen die daar kwetsende opmerkingen over maken. Heel jammer. Je hoeft t niet met elkaar eens te zijn, maar laat iedereen in zn waarde. Ik heb ook een duidelijke mening over niet religieuze mensen, hun doen en laten enz. Maar wat doet t er toe om dat hier te gaan verkondigen?
Ik bedoel dat ik een mening heb over mensen die niet religieus zijn. Net zo goed dat mensen die niet religieus zijn dat hebben over religieuze mensen. Over hoe ze hun leven invullen, over de keuzes die ze maken enz.
Mij maakt het niks uit wie welk geloof aanhangt of atheïst is. Wat mij uitmaakt is hoe iemand met anderen en met zichzelf omgaat. Ik vind een christelijke moeder die haar kind van twaalf de straat op schopt niet beter dan de atheïst die altijd voor iedereen klaar staat. Ik kan mij niet vinden in jouw uitleg.
Dat kan dat jij je daar niet in kan vinden. Het gaat mij er ook niet om dat ik iemand beter of slechter vindt. Het gaat mij er puur om dat ik soms een andere mening heb over hoe mensen hun leven invullen. Dat zegt niets over die mensen maar over mijzelf. Ik veroordeel dat niet. Ik zal bijv niet naar een strand of zwembad gaan op zondag. Anderen wel. Prima, mijn mening daarover is anders. Maar ik ga dat niet bekrompen noemen.
Wat ik bedoel is dat het dan gaat over jouw normen en waarden. De ene gelovige is de andere niet binnen hetzelfde geloof (of buiten het geloof). Het geloof is een liefdes relatie met een bepaalde God. Imo valt dat niet in hokjes te plaatsen. Maar goed dat is off topic.
Weet je wat ik het gevaar vind van ziekte groots als dit niet vertellen. Dat zo een meisje er zo diep in zakt, dat ze misschien gechanteerd gaat worden door de dader in kwestie of door anderen want die foto's en filmpjes verspreiden zich razend snel. * dit licht ik hieronder nog even toe *. Als zo een meisje dan op een bepaald moment geen uitweg ziet, uit angst of schaamte dit niet met haar ouders of een volwassenen kan bespreken kan het zelfs zo ernstig worden voor zo een meisje dat ze geen uitweg meer ziet en zelfs zelfdoding overweegt. En zou je dat op je geweten kunnen hebben? Zou je daar mee kunnen leven de rest van je leven omdat je het vertrouwen van je kind in deze niet wilde beschamen of omdat je het een ongemakkelijk onderwerp is om te bespreken? Nee toch? * en om terug te komen op mijn toelichting * ik heb puber neefjes en nichtjes. 2 nichtjes van 16, 1 nichtje van 14 en 1 neefje van 15, bijna 16. Die voelen zich hier heel vrij en bespreken, denk ik, zo goed als alles met mij en mijn man. Gelukkig weet ik van mijn zus dat ze al vanaf dat de meisjes van 16 een mobiel hebben, dat ze hele goede voorlichting geeft over dat je je heel bewust moet zijn dat wat eenmaal op internet komt nooit meer verdwijnt. Dat begon op jonge leeftijd met voorbeelden als ruzies over Whatsapp. Nooit schelden, nooit dingen zeggen die tegen je gebruikt kunnen worden. Want een screenshot is zo gemaakt en dat gesprek gaat nooit meer weg en kan altijd tegen je keren. En dat snappen ze echt heel goed. Ik weet dat deze 2 meiden daar echt heel serieus in en bewust van zijn en dat altijd zijn geweest. Mijn broer en schoonzus geven dat soort voorlichting niet, controleren haar telefoon niet en om nichtje van 14 maak ik me best zorgen. Ouders die veel werken dus weinig controle wat ze overdag doet en ze is naïef en onzeker. Ik zie onder groepsdruk het nog wel gebeuren dat zij ooit in zo een situatie terecht kan komen. (En hoop met heel mijn hart dat als dat gebeurd ze mij dan wel in vertrouwen durft te nemen). Ik ben ook heel bewust in mijn woordkeuze met gesprekken met haar dat ik de woorden boos, teleurgesteld, woede enz. Niet laat vallen maar alleen praat over hoe voorkom je dit en hoe los je het op als het toch fout gaat. Ik hoop daarmee die drempel laag te houden. Dat hele seksting gebeuren lijkt de normaalste zaak van de wereld te zijn als ik gesprekken met alle drie de nichtjes voer. En zie hoe veel verschillende meisjes hier aan doen op die leeftijd. Ze hebben alle drie diverse foto's en filmpjes op hun telefoons van school en klasgenoten die daar dus al aan doen. Dan willen ze me dat laten zien, en ik weiger natuurlijk te kijken (maar zie echt weleens wat schokkends als ik zonder aankondiging een telefoon onder mijn neus gedrukt krijgt) want het is gewoon kinderporno! Nichtjes van 16 hebben wel van meer dan 20 schoolgenoten naakt foto's, naakt filmpjes of zelfs filmpjes van pubers die seks met elkaar hebben op hun telefoon. Zo een meisje maakt zo een foto/filmpje om naar een jongen (verkering of gewoon iemand die ze leuk vinden) te sturen (of zelfs op hun insta stories en snapchat voor aandacht denk ik) en binnen een week is zo een foto/filmpje doorgestuurd naar werkelijk de hele school en verspreid zich daarna als olievlek over een nog grotere groep tieners door de hele stad en wie weet hoeveel verder nog meer. Ik zeg ze altijd dat ze het moeten wissen, zus ook, dat doen ze dan ook wel maar op een of andere manier hebben ze een week later dezelfde of alweer nieuwe foto's en filmpjes doorgestuurd gekregen. Nichtje van 14 heeft een vriendinnetje die verkering had en die heeft haar vriendje laten filmen tijdens de seks. De verkering ging uit en dat filmpje is direct de hele school rond gegaan. Er was zelfs een Instagram pagina waar alle filmpjes en foto's van al die kinderen op werden gepost door een anoniem iemand. Toen ik daar achter kwam heb ik die pagina gerapporteerd en is deze verwijderd. Achteraf heb ik spijt dat ik geen aangifte heb gedaan zodat de bron achterhaald kon worden. Het vriendinnetje van mijn jongste nichtje durfde dit niet thuis te bespreken maar ze vond het zo erg, schaamte en ze werd gigantisch gepest, ze werd overal en door iedereen hoer en slet genoemd, dat ze mijn nichtje dagelijks huilend opbelde en Whatsapp gesprekken voorde dat ze erover dacht om zelfmoord te plegen omdat ze naast dat pesten ook werd gechanteerd om meer seks met haar ex vriendje te hebben anders zou hij ervoor zorgen dat haar ouders het te zien zouden krijgen of hij zou ervoor zorgen dat het filmpje op social media openbaar kwam. Ik heb toen veel en lange gesprekken met mijn nichtje gevoerd dat de ouders van dit meisje het echt moesten weten (mijn broer en schoonzus vonden dat ze zich er niet mee moest bemoeien, denk uit schaamte, maar nichtje kwam ook in een psychische dip en had slapeloze nachten omdat dit geheim heel zwaar op haar drukte en ze bang was voor wat haar vriendin zou doen) uiteindelijk heeft ze door de gesprekken met mij haar vriendinnetje kunnen overtuigen (ik heb dat vriendinnetje ook via whatsapp toegesproken ondanks dat ik haar niet persoonlijk ken) dat haar ouders het moesten weten Haar op het hart gedrukt dat ze beter boze ouders kon hebben dan dat ze zich dagelijks lier verkrachten wat ook gefilmt werd maar dat dit MOEST stoppen) en heeft daardoor mijn nichtje samen met haar vriendin dit aan die ouders verteld. Die ouders waren mijn nichtje heel dankbaar en de reactie waar het meisje bang voor was namelijk boze ouders kwam helemaal niet. Die ouders waren juist blij het te weten en hebben die jongen zijn ouders ingelicht, aangifte gedaan, en het gemeld op school waarna die jongen ook van school is gestuurd. Dat meisje was zo blij dat haar ouders het eindelijk wisten, en haar steunden en hulp hebben ingeschakeld want ze heeft daarna psychische hulp nodig gehad want had er een PTSS en depressie aan overgehouden. Door al deze dingen die zoon hoort en ziet (dat laatste ben ik minder blij mee maar kan ik niet voorkomen) van zijn oudere nichtjes kan ik met goede voorbeelden dit soort gesprekken ook al met mijn zoon voeren. Uit de ervaring via nichtjes zie ik dat 99% van de slachtoffers meisjes zijn en de daders die het de eerste keer verspreiden 99% jongens zijn (als die foto eenmaal openbaar is verspreiden andere meisjes trouwens net zo hard verder). Ik hamer erop dat ik van hem nooit maar dan ook nooit wil merken, horen of zien dat hij zo met een meisje om gaat en dat als hij ooit van wie dan ook zulke foto's, video's doorgestuurd krijgt hij ze direct wist en zeker niet doorverspreid. En ook hopelijk dit met ons of desnoods bijvoorbeeld de vertrouwens persoon op school "anoniem" deelt zodat het in de kiem gesmoord kan worden en de daders van verspreiden direct aangepakt kunnen worden. Of hij mijn adviezen op gaat volgen. Want als ik dus zie hoe "normaal" dit onder 14+ jarigen is, dan is het voor mij naïef om te denken dat hij dit soort beelden nooit zal ontvangen. Het is voor mij eerder de vraag wanneer dit gaat gebeuren ipv of dit gaat gebeuren. En ik kan alleen maar hopen dat hij dan juist handeld door alle voorlichting en gesprekken die wij hier (met nichtjes als voorbeelden). Ik denk dat we niet meer dan dat kunnen doen. En dan die paar procent jongens die "slachtoffer worden". Ik Heb vorig jaar in de positie gezeten dat ik zelf degene was die ouders moest inlichten. Een zoon van kennissen (15 jaar toen), heb ik als fb vriend, hij heeft een foto gemaakt van zijn erectie en wilde deze foto via Facebook Messenger naar zijn vriendinnetje sturen. Daarin heeft hij een fout gemaakt en deze foto naar zijn halve vriendenlijst gestuurd. Waaronder dus ook naar mij. Ik Heb direct zijn moeder gebeld en de foto naar haar gestuurd zodat ze het gesprek met hem aan kon gaan. Ik voelde me er heel rot onder. Hij heeft nooit aan zijn moeder de waarheid verteld en is vol blijven houden dat iemand de foto had gefotoshopt (terwijl de achtergrond duidelijk zijn kamertje was) zijn fb account was gehackt en de hacker de foto naar iedereen verstuurd had. Zijn moede geloofde hem, of wilde hem misschien graag geloven. Ik heb verteld dat ik haar naïef vond en gezegt dat als ik haar was ik een serieus gesprek met hem had gevoerd. Dit is mij niet in dank afgenomen en sindsdien is het contact tussen mij en haar echt verwaterd tot hoi en doei uit beleefdheid helaas. Spijt heb ik er niet van trouwens, als het me nu zou gebeuren had ik weer exact hetzelfde gehandeld omdat dit voor mij als enige juiste voelde om te doen. En als laatste, Ik las ook iemand iets noemen over verbieden van bepaalde dingen. Natuurlijk zou ik dat het liefste doe maar ik ben ook bang dat verbieden bij pubers met onontwikkelde hersenen niet de manier is (tot op zekere hoogte natuurlijk). Aan een regel overtreden die je verboden is hangen consequenties in de vorm van straf. En ik denk dat dat de drempel om het dan met je ouders te bespreken hoger maakt. Daarom komt verbieden in mijn opvoeding zo goed als niet voor (uitzonderingen daargelaten). En daarmee wil ik niet zeggen dat mijn manier van opvoeden een goede manier is, dat moet allemaal nog gaan blijken nu hij begint te puberen maar voor mij staat vertrouwen en alles kunnen bespreken echt op nummer 1 in de opvoeding. En ik hoop op die manier een puber te krijgen die richting ons zo eerlijk mogelijk is en blijft. Ik zie om me heen dat vriendjes van zoon dingen die verboden worden stiekem doen. Niet perse omdat dat spannend is maar omdat het niet mag en ze het toch willen doen.
Uit nieuwsgierigheid, hoe ga je nu met de vriendschap van die meiden om? Lijkt me lastig als jouw dochter nu word neergezet door haar ""vriendin" alsof jouw dochter het erger heeft gedaan dan die vriendin en ze dit zo ook verteld aan haar ouders. Eigenlijk is ze dan helemaal niet zo een eerlijke fijne vriendin, of zie ik dat verkeerd? Hoe begeleid je je kind daarin? Een vriendschap verbieden ben ik op zich op tegen maar ik zou ook proberen mijn kind in te laten zien dat dit geen echte vriendschap is als ze je dochter op een verkeerde manier neer zet om zelf niet met de gevolgen om te hoeven gaan.
Dit is gelijk een antwoord op die vorige vraag die ik stelde. Dat zou het voor mij trouwens wel nog makkelijker maken om die belofte van niets vertellen tussen de twee meiden te verbreken. Hoe weet je dochter (en jij) dat dit nog speelt nu de vriendschap klaar is? Komt die via via bij de dochter terecht dat dit meisje er niet mee gestopt is?
Dat heeft ze zelf in t gesprek tegen mijn dochter verteld. Mn dochter heeft in dat gesprek ook gezegd dat ze er klaar mee is.
Ik ga morgen even je hele bericht lezen. Heb net mn dochter gesproken hierover en ga nu naar mn bed. Ik kom er nog op terug.
Ik vind het woord schuld ook groot. En vind naïef ook beter op zijn plaats. Maar daarintegen, ook al overzien pubers de lange termijn gevolgen nog niet, hebben ze iets gedaan, of het nou onder druk van een dader was of niet, waarvan ze wisten dat dit niet oké was. Anders hadden ze het niet stiekem gedaan en hadden ze niet met elkaar afgesproken dat ze het geheim zouden houden. Ze hebben het vast niet zo erg ingeschat maar wisten vast dondersgoed dat dit niet goed is om te doen. En in dat opzicht kan ik wel het woord "schuld" in dit hele verhaal begrijpen. Schuld aan die foto's maken. Wat daarna gebeurd qua verspreiden daar zijn ze 1000% slachtoffer aan.
Net een gesprek gehad met mn dochter en haar echt overtuigd dat t echt het beste is om toch te melden aan de ouders. Daar is ze t toch wel mee eens, hoe lastig ze t ook vindt. Dat is dus nu de volgende stap.
Ik denk dat boos worden omdat ze zich in die positie hebben gebracht een natuurlijke eerste reactie is. Net zoals teleurgesteld zijn. Maar als dat er dan uit is moet ook duidelijk besproken worden dat dat boos zijn een soort primaire bezorgde ouder reactie is en dat dat niet je bedoeling was en ze dan toch maar de hemel in prijzen dat je blij bent dat ze toch open over dit onderwerp met je zijn en je blij bent dat ze je vertrouwen en dit gesprek altijd met je aan kunnen gaan zonder dat je in het vervolg hier weer boos om word.
Ik vind het ook geen normaal puber gedrag. Denk dat ik dat in mijn lange post hierboven verkeerd omschreef. Het is gedrag wat de laatste tijd gigantisch veel voorkomt. Dat maakt het geen normaal gedrag maar doordat het zo vaak voorkomt kan ik me voorstellen dat pubers denken dat het normaal is omdat ze het veel om zich heen zien gebeuren. En ik denk dat daar de taak van ons ouders ligt om onze kinderen voor te lichten dat iets wat vaak voorkomt niet automatisch ook maar normaal is.
Klopt, en @Elizah ongeacht geloof of niet, normaal moeten we dit vooral niet vinden. Maar los van "zelf er aan meewerken", laten we ook niet vergeten dat er ook lolbroeken zijn die een camera sneaky neerzetten in de kamer of kleedkamers (mini ip camera bijv). Je kan je kind daarvoor wel waarschuwen om er alert op te zijn maar dat is ook best lastig. Die krengen worden ook steeds kleiner of zitten in de vorm van een kledinghaakje bijv. Niet een van de ontwikkelingen die ik erg hard toejuich zeg maar. Specifiek vanwege t misbruik ervan. Op t AD zag ik net trouwens een premium artikel van een meisje van 15 die er niet meer is. Gezien de header en wat ik wel kon lezen, exact dit onderwerp.