hier ook een keizersnede gehad! had heel de dag weeen gehad en opeens zakten ze af ondanks het weeeninfuus. ik kreeg een ks op de operatietafel kreeg ik nog een ruggeprik maar daar werd ik niet goed van en werd helemaal onder zeil gebracht. ik heb het dus niet meegemaakt da tihj geboren werd het gehuil dat papa de navelstreng doorknipt. de testen noem maar op. ik werd na 1,5 uur wakker na de geboorte en kreeg hem gelijk bij me en mocht gelijk eten bij me... vind het niet leuk dat ik dat allemaal niet heb meegemaakt en hoop dat ik de volgende x gewoon kan bevallen... nu zijn we 13maanden verder en ik heb het wel een plekje kunnen geven, al heb ik soms nog wel dat ik baal. ik heb veel foto`s van de ks dus ik kan alles terug zien maar is toch anders dan in het echt..
Bulldog, ik begrijp precies hoe je je voelt, ik heb precies hetzelfde meegemaakt! En als mensen vragen naar de bevalling, dan moet mijn man het woord doen...:x Vind dat wel vervelend, maar goed, het is niet anders, ik kan het ook wel een plekje geven, maar ook ik hoop dat ik het ooit zelf mag gaan doen.
Wat fijn dat veel mensen dus het zelfde ervaren! Van te voren hoor je dat alles maar geweldig moet zijn en dat je op een roze wolk leeft, vind het fijn dat er ook gezegd mag worden dat het niet altijd zo roze en geweldig is! Wat mij ook nog wel eens dwars zit is dat mensen bij vriendinnen van mij zeggen ' goed gedaan, wat een klus heb je geklaard etc etc' als ze zijn bevallen en bij mij wordt dat niet gezegd. Nou ik kan je 1 ding zeggen herstellen van een keizersnede is geen makkie! Ik denk dat iedereen hier dat wel met me eens is.
Wat fijn dat veel mensen dus het zelfde ervaren! Van te voren hoor je dat alles maar geweldig moet zijn en dat je op een roze wolk leeft, vind het fijn dat er ook gezegd mag worden dat het niet altijd zo roze en geweldig is! Wat mij ook nog wel eens dwars zit is dat mensen bij vriendinnen van mij zeggen ' goed gedaan, wat een klus heb je geklaard etc etc' als ze zijn bevallen en bij mij wordt dat niet gezegd. Nou ik kan je 1 ding zeggen herstellen van een keizersnede is geen makkie! Ik denk dat iedereen hier dat wel met me eens is.
Ik vind het ook niet stom dat je dat zo voelt hoor! Je had het waarschijnlijk gewoon anders voorgesteld en natuurlijk gedacht je kindje meteen bij je te hebben als het geboren is. Geniet lekker van je kindje en probeer er niet teveel aan terug te denken wat je kan het toch niet terugdraaien.
Het is niet stom. Wel is het heel jammer voor je. Ik heb ook een keizersnede gehad. Toch vond ik het een mooie ervaring. Ook het wachten in de uitslaapkamer vond ik heel bijzonder. Namelijk het gevoel dat ik niet kon wachten om onze dochter in mijn armen te houden. Dat vond ik ook een soort oergevoel. Het herstel na de keizersnede was inderdaad behoorlijk heftig. En ik heb ook veel last gehad van de hormonen. Ik denk dat je jezelf niet moet straffen. Jij hebt dit zo ervaren en dat is ontzettend klote! Je mag dat gewoon voelen. Daar is niks mis mee. Ik hoop dat je je dit gevoel kunt toelaten en daarna volop kunt genieten van jullie kindje!
nee het herstel is zeker geen makkie! bij mij was me wond gaan ontsteken en open gegaan dus dat kreeg ik er ook nog bij. ik had 6 maanden na de ks nog steeds elke x steken in me buik..
er is tegen me gezegd da tik het de volgende x zelf mag gaan proberen dus da tis wel ee gerust stelling voor mij. maar dit is het 1e kindje dus het blijft me altijd bij. en ook nog zo onbegrijpelijk is dat de familie mn zoon eerder heb gezien dan ik grrrrrrrr. kan ik me nog steeds kwaad over maken. manlief had er eigelijk iets van moeten zeggen maar we waren al heel de dag in het zkh dus die was stik trots op zn zoon, maar viond wel dat het ziekenhuis er iets van moeten zeggen.
@tonneke ik hoop dat je het met de tijd een plekje kan geven en uiteindelijk kan terug kijken op iets moois. en da thet herstel voorspoedig mag gaan.
Ik herken mezelf ook heel erg in jou situatie. Heb ook een ongeplande ks gehad. toen onze kleine geboren werd kreeg mijn man hem meteen in zijn armen, vond ik niet erg hoor maar ik heb zo verlangt naar het moment dat ik hem op mijn buik zou krijgen. helaas heb ik dat niet kunnen ervaren. Maar de eerste dagen thuis was ik helemaal in de war . Het is net of ik tot week 40 de zwangerschap heb ervaren en dan de bevalling heb gemist. maar goed moet er wel bij zeggen dat ik de drie dagen in het ziekenhuis een verschrikkelijke nazorg heb gehad. dus dat zal waarschijnlijk ook wel een rol hebben gespeeld. mijn partner en mijn moeder waren meer met de kleine bezig dan ik zelf ik gaf hem borstvoeding maar dat was het dan ook, ik voelde me wel schuldig maar ik had de gevoelens gewoon niet en had gewoon wat tijd om alles een plaats te geven. Nu gaat het gelukkig beter en voel dat de moeder gevoelens sterker worden gelukkig en geniet er ook meer van.
Ik heb wel een natuurlijke stuitbevalling gehad, maar ons kindje werd gelijk meegenomen naar de kinderartsen. Ze lieten hem zelfs niet eens even zien. 5 uur later kreeg ik hem pas voor het eerst te zien en dat vind ik best wel moeilijk. Moedergevoelens kreeg ik pas echt na 3 dagen, toen mocht hij voor het eerst op mijn borst liggen. Na 3 maanden ziekenhuis mocht hij eindelijk mee naar huis. Het genieten zou beginnen... Maar hij bleef maar huilen en huilen. Het duurde 3 weken en we hebben hem gelijk van hot naar her gesleept, en gelukkig was het na 3 weken over. Toen mijn zoontje dus bijna 4 maanden was klom ik pas op die roze wolk.
pfff moeilijk meid! Hier ook een spoedks gevolgd op een heel zware bevalling. Ik vond de ks helemaal niet erg en het ging zo snel! Toen hij eruit was werd ik helemaal bevangen door geluk en toen de kersverse papa hem een paar minuten tegen mijn gezicht hield, voelde ik me overmand door emoties. En eigenlijk werd het nog beter toen ik meteen na het hechten, na 20 minuten mijn zoontje naakt op mijn borst gelegd kreeg. Het licht werd gedimd, de verpleging ging weg en we hebben ruim een uur zo met zijn drietjes doorgebracht, dat was het mooiste moment uit mijn leven. Natuurlijk of niet; ik heb hem gewoon gebaard en ken het gevoel dat jij hebt helemaal niet. Ik heb veel last gehad van de ks en de naww-en van de zwangerschapsvergiftiging, maar dat werd helemaal op de achtergrond gedrukt door het babygeluk. Mijn ventje maakte het juist allemaal beter en zorgde ervoor dat ik de pijn vergat. Het komt vast goed!
ik kan mij ook erg vinden in jou verhaal! ook ik heb een geplande keizersnede gehad, maar waar ik mij dan het meest aan irriteer...is dat mensen tegen mij zeggen: joh meid!! wees blij dat je geen weeen hebt gehad!! dat vind ik zo erg! ik had ze gráág willen hebben,omdat een keer mee te maken. ik heb ook een keer de op merking gehad: jij heb niet eens zelf de bevalling hoeven doen jij had een makkie!! poe...dan kan ik echt verschrikkelijk boos worden. het is alweer een paar maanden geleden, en heb het een plekje gegeven, maar soms als je andere over de bevalling hoor praten...krijg ik het gevoel dat ik er niet 'bij' hoor!
Ik heb een normale bevalling gehad, dus ik weet niet hoe het is om een keizersnede te krijgen. Ik was wel heel bang om dat te krijgen, niet voor de medische dingen, maar gewoon puur omdat ik de bevalling zelf wilde doen. Ik wilde weten hoe het zou voelen en ik wilde voelen hoe ik mijn beeb op de wereld zette. Het was in 1 woord geweldig (hele vlotte bevalling). Daarom begrijp ik wel waarom jij dat ook had gewild
Ik heb zo gezegd een goeie bevalling gehad. Nauwelijks weeen, helaas ook geen persweeen dus het persen duurde bijna 2 uur maar daar was ie dan. Ik vond het geweldig hoor om hem op deb borst te krijgen maar na even mocht hij van mij ook weer weg... Even bijkomen... tja, zo zie je maar iedereen ervaart hun bevalling anders maar ik kan me wel voorstellen die verhalen over keizersnedes en stortbevallingen e.d.
Ja je verwoord het echt precies zoals ik me voel. Tijdens me zwangerschap hoorde ik erbij maar de bevalling is me ontgaan ofzo dat deel heb ik niet meegemaakt zo voelt het.
Mensen moeten eens wat vaker hun lippen op elkaar houden! Ik word daar ook zo moe van, want als ik niet het hele verhaal vertel en alleen het gedeelte dat ik een keizersnee heb gehad, reageren mensen van: "Oh, ik wou dat ik dat ook had gehad!" Duh! Ze beseffen kennelijk niet dat een ks een heel zware en risicovolle operatie is. Als het zo'n makkie zou zijn, hadden ze me wel meteen een ks aangeboden! Ik heb 18 uur weeen gehad. Onnatuurlijke, zeer pijnlijke rugweeen middels oxytocine-infuus. Heb dus wel weeen gehad, maar geen natuurlijke, Ik heb een week over de bevalling gedaan (inleiding met 36 weken vanwege zwangerschapsvergiftiging). Kreeg na die 18 uur weeen geen persweeen omdat m'n ventje verkeerd lag, dus alsnog een ks. Dus die weeen voor niks? Nee, natuurlijk niet, maar ik zou ze een eventuele volgende keer liever niet weer zo heftig willen hebben. Ik voelde ze zelfs door de ruggenprik heen! Maakt het je meer "vrouw", heb je meer "zelf gedaan" als je "natuurlijk" bevalt? Zo zie ik het niet. Gewone bevalling of keizersnede; beide vraagt veel van je en bij beide zet je een kind op de wereld, dat is de knapste prestatie van een mens (vind ik).
ongelooflijk dat mensen zo dom kunnen zijn. Ik heb ook een keizersnede gehad met complicaties en een heel moeilijk herstel. Dit alles nadat ze ween opgewekt hadden wat erg pijnlijk is, uiteindelijk ook een ruggeprik gekregen en toch nog de pijn voelen dat het niet normaal is. Na volledige ontsluiting daalde de kleine nog steeds niet, uiteindelijk een keizersnede gehad waarbij ze in mijn blaas gesneden hadden etc.. als het zo'n makkie is wens ik ze het allemaal toe!!!
Tonneke; Ik herken het wel. Ik ben op 5 juni bevallen van een tweeling, en alhoewel ik bijna wel zeker wist dat het een ks zou worden ivm onze dochtertje wat in stuit lag..kan ik er af en toe echt mee zitten. Mijn kindjes werden ook meteen bij me weggehaald..kreeg ze 2 sec te zien..kon ze net aan een kusje geven omdat ik vastlag en de zuster niet dichterbij met ze kwam..en pas 2 uur later zag ik ze weer...dit omdat ze te vroeg waren en even in de couveuse moesten. Heb het idee dat al het contact me is afgenomen..maar ik weet dat het om dat moment het beste was voor de kleintjes..Maar je moet zelf op een gegeven moment dit alles verwerken en had het idee dat niemand dat begreep of begrijpt. Ik werd met een bed het kamertje ingereden waar ze lagen maar kon niet bij ze komen...lag ik daar in een achteraf hoekje...iedereen was te druk bezig om maar te zien dat ik niet goed bij mn kindjes kon komen. Nu 2 maanden later denk ik echt dat ons zoontje er last van heeft...hij is immers uit zn veilige holletje gehaald omdat zn zus er wel uit wou. Ook moest ik het daarna voor mn gevoel maar uitzoeken met mn ks...had niks geen voorlichting gehad..en ook daarna niet...moest zelf om info boekjes vragen omdat ik graag wou weten wat me te wachten stond qua herstel. Ook heb ik de eerste paar dagen qua verzorging gemist en moest mn man me alles leren...ach maar dat heeft ook wel weer zn charme. Tonneke het is echt niet raar! Het is immers ook niet de natuurlijke wijze... Heb je wel weeen gehad? Ik wel...het begon met mn vliezen..daar ben ik wel blij om geweest...want heb het idee dat je lichaam en de kindjes zich dan toch hebben kunnen voorbereiden. Meid...gewoon er lekker over praten hoor..