Hoi! Inmiddels denk ik dat ik de weeen wel aan ga kunnen... Maar na twee videos van bevallingen waarbij de geboorte tussen de benen gefilmd werd...maak ik me toch een beetje druk. Met dank aan onze volstrekt zinloze bevallingscursus...grrr. Dus ik ben ervaren mama's gaan bevragen en weinig wijzer geworden... Ik kreeg alles te horen van brand tot dat je er niks van voelt omdat het daar inmiddels gevoelloos is... Wat zijn jullie ervaringen. Ennuh...geen horror verhalen aub ik moet over twee weekjes....
Bij mij brandde het echt hele erg. Tenminsten dat was bij de eerste zo. Bij de tweede en derde was het gewoon even een rotgevoel. Weer zo'n antwoord waar je helemaal niets aan hebt.
Het brandde als een gek!! Greep met mijn handen naar mijn kruis hahaha was in staat hem weer terug te duwen.....
Mss. een stomme vraag, maar hoe voelt dat branden? Is het een beetje als sex zonder dat je goed op gang bent? Ik kan me er weinig bij voorstellen.... Sorry hoor, als ik te specifiek vraag, ik probeer me er op voor te bereiden.
mijn bevalling ging zo snel. de verloskundige zei tegen mij zodra het hoofdje staat moest ik niet meer persen maar puffen. nou ik kreeg een flinke perswee en ik heb van het staan van het hoofdje niks gevoeld. succes en het komt goed!!
ik kan het me niet meer herinneren... Weet wel dat ze zei: nog 1 perswee en ze is er. En toen ben ik maar op goed geluk gaan persen, zonder op de wee te wachten. Ehm, dat is geen aanrader... Kan goed zijn dat dat het moment was waarop het hoofdje stond, want pijn deed het wel Maar heel mijn onderkant deed zeer, dus wat er dan precies pijn doet weet ik niet meer maar joh, als je je druk maakt over het staan van het hoofdje: dat is maar 1 heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel klein momentje! En je bent daar zo vanaf!!!!! komt helemaal goed!!!!
bij mij brandde het indd ook heel erg.. gelukkig kwam het hoofdje er ook gelijk uit toen het stond ( hij was er al na 4 persweeen) dus heb er niet veel van gevoelt in ik denk indd dat je het gevoel een beetje kan omschtijven als water dat langs een schaafwond loopt.
Tja, ik denk dat het per persoon verschilt hoe het ervaren wordt. Eigenlijk is het heel simpel, je voelt dat je huid wordt opgerekt door het hoofdje. Het is dus maar net hoe nauw of wijd het daaronder is. Ik heb het ervaren als een brandend gevoel. (idd alsof je water over een wond laat lopen.) Maar het is maar heel kort dat je dat gevoel hebt en ik zou me er zeker niet te druk over maken, want vlak daarna heb je je kindje in je armen liggen en kan het je helemaal gestolen worden hoe het daaronder voelde.
Beide keren voelde het branderig. Deed goed zeer, maar juist omdat ik vaak had gehoord dat dit betekende dat het hoofdje staat vond ik het goed te verdragen. Als je dat voelt, weet je namelijk dat je kindje écht op het punt staat geboren te worden! Het voelde branderig, en een beetje alsof de boel op scheuren stond. Géén paniek; ik had uiteindelijk maar twee kleine schaafwondjes, verder was ik ongeschonden. Bij de tweede voelde ik het trouwens toen mijn vliezen braken tijdens de allereerste perswee (toen had ik er een uurtje of 5 aan ontsluitingsweeën op zitten); dus ik wist dat ze er gelijk aan kwam.
beide eerste niks gevoel toen het hoofdje stond bij de tweede wel deed zeer branderig overig kwam hendrik op zijn breedste eruit hij was een sterrenkijker
Ik vond het de eerste x echt vreselijk aanvoelen, had zeker een uur persweeen, ik voelde steeds haar hoofdje teruggaan, ik wilde ook niet meer verder.. het voelde net als een kokosnoot die eruit moet persen.. was echt pijnlijk. Maar het klopt wat de voorgaande dames zeggen, het gaat heel snel en voor je het weet heb je de kleine en ben je het alweer vergeten. Mijn tweede ging supersnel, 1 in pers was ze eruit, kon niet echt stilstaan bij haar hoofdje.. Meid, maak je nou niet druk, wat erin zit moet er toch uit. Ik denk niet dat je iemand kunt voorbereiden op de pijn, het is iets wat jezelf moet ondergaan. Er duizenden vrouw jou voorgegaan, het komt wel goed
nog even een aanvulling.... ik herken me in wat ollebolle schrijft. ik voelde bij de eerste ook het hoofdje terug glijden. het branderige gevoel zat dan zeg maar voor driekwart rond en ik durfde niet zo goed meer door te duwen. m'n vk heeft me daar goed doorheen gecoacht en me gezegd dat ik niet bang moest zijn. toen ineens voelde ik die brand echt helemaal rond en toen zat z'n hoofdje dus echt helemaal in de ingang. bizar gevoel, maar toen wist ik het zeker: this is it, hier komt-ie!! nog één pers later hield ik een glibberig jongetje in m'n handen. die typische pijn is echter vrijwel over zodra je kindje geboren is. het duurt dus echt niet lang. en wat behoorlijk goed helpt, is als je vk tussen het persen door een warme, natte washand op de cruciale plek houdt, dat haalt écht de scherpste pijn eraf. mocht je vk dat zelf niet verzinnen, kun je haar misschien vooraf even tippen, of je partner vragen haar daaraan te herinneren.
Ik voelde dat ik naar de voorkant uitscheurde, maar door het idee dat ik er bijna vanaf was vond ik het niet eens echt erg. Vond de weeën véél erger...
-waarom lees ik dit topic als ik bijna moet bevallen - miep miep zoefffffffffffffffffff. ..weg Rosanna
Ik voelde niets qua pijn, alleen heel duidelijk dat er iets enorms doorheen ging Maar ik ben geknipt en was dus wel deels verdoofd.
Meiden: volgens mij is er geen middenweg of kans op hoe het wel of niet gaat lopen.. We zullen het moeten ondergaan. De weeen, het persen, kortom de bevalling zal pijn gaan doen. Maar hoeveel? Afwachten. Denk maar zo: de meeste mensen vinden het het toch echt waard om voor een volgend kindje te gaan!
Ik voelde eigenlijk niks van het staan. maar voelde wel echt al iets daar zitten, maar voor mn gevoel zat ze nog heel ver in het geboortekanaal. Trouwens toen het hoofdje er uit was zei ik wel auw auw auw auw auw dus dat was wel naar . Maar echt persen is zo apart echt net poepen!