Hoop dat ik zelf nooit in zo'n situatie terecht kom. Ik vind dat je een kind dat niet kunt verplichten om te zeggen dus ik zou er ook absoluut niet blij mee zijn. Doet het kind dat uit zich zelf dan is het een ander verhaal hoeveel pijn dat ook doet. Maar vind het dan wel een prettig idee dat het kind zich er vertrouwd en fijn voelt. Dat vind ik het belangrijkste
Nee wil ik niet hebben zolang ik in beeld ben! Ik ben haar mama en papa is haar papa, daar hoeven geen reserves voor uit de kast getrokken te worden zolang wij beide gewoon in the picture zijn!
Ik weet het niet, ik sta er met gemengde gevoelens tegenover. Ik vind dat je de titel papa of mama moet verdienen. Wanneer jij ontzettend veel van een kind houdt en er (bijna) alles voor over hebt, leuke dingen met hem/haar doet en er altijd voor hem/haar bent, dat je meer aanspraak maakt op de titel dan een moeder die het kind mishandeld of verwaarloost of iets. Ik bedoel; mijn biologische moeder verdiend de titel 'mama' echt totaal niet en zo zal ik haar dan ook nooit meer noemen ook. Zelfs tegenover mijn broer en zus zeg ik: je moeder of noem ik haar bij haar voornaam. Ze is gevoelsmatig niet mijn moeder. Daarentegen heb je gelukkig natuurlijk ook normale situaties; waarbij er gewoon twee vrouwen om een kind geven en er een stiefmoeder/pleegmoeder bij komt kijken. Tja, ik denk dat ik het van het kind af zou laten hangen en waar hij/zij zich prettig bij voelt om te zeggen. Verplichten vind ik sowieso niet kunnen... Er zijn nog tig alternatieven om een stiefmoeder te noemen. Stiefmoeder, tante (ja ik ken iemand die haar stiefmoeder tante noemt), mevrouw, mama van ..., voornaam, juf, etc.
dank je Nikki, de draagmoeder heeft ook afstand gedaan en haar echt voor ons gedragen, ze ziet haar ook als ons kindje en niet van haar zelf. draagmoeder en ik gaan trouwens mee doen aan het programma "de wandeling" van de KRO wanneer het wordt uitgezonden weet ik nog niet maar as dinsdag de opnames.
Er is maar 1 mama en dat ben ik! Bij draagmoeders vind ik dat een ander verhaal, dan wordt het kindje gedragen voor zijn of haar mama. maar bij het uit elkaar gaan, dan zouden al mijn haren overeind gaan staan als MIJN dochter een andere vrouw mama noemt :x in het geval van joycey, geef ik je volkomen gelijk.
Ik heb het nooit gewild! Stiefdochter heeft maar een mama en maar een papa....ze heeft mij altijd bij mijn voornaam genoemd. ook ik zou het niet prijs stellen wanneer dit bij ons zou gebeuren. Ik zou het ook niet willen dat mijn kinderen tegen een evt nieuwe partner papa zouden gaan zeggen. Die titel is maar aan 1 persoon toe te rekenen!
Oh wat ontzettend gaaf en goed dat jullie dit doen! Heel veel succes met de opnames dinsdag, lijkt mij best wel spannend. Laat je nog even weten wanneer het wordt uitgezonden? Hopelijk kan ik het hier dan bekijken op uitzendinggemist.nl Sorry voor off-topic!
Hangt helemaal van de situatie af denk ik. Als er nog omgang is met beide ouders vind ik dat het niet kan. Is bijv de vader uit beeld ( overleden,wilt kind niet zien) dan is het een ander verhaal. Zolang er maar 1 papa en 1 mama in beeld is.
Ik zou er ook niet blij mee zijn. Zeker niet na een scheiding. Hier zegt dochter soms tegen m'n zusje mama. Dat vind ik niet erg. Die twee zijn zo gek op elkaar, zusje is ook een beetje een tweede mama.
Nee, dat zou ik niet accepteren. Je kunt een kind niet dwingen om tegen iemand mama te zeggen. Als dit naar verloop van tijd zo groeit en het kind het uit zich zelf doet is het oke mijn inziens. Maar op deze manier absoluut niet!
Nee dat zou ik echt heel naar vinden. Vind het ook gewoon raar, ze is niet zijn mama en ook niet zijn andere mama. Zou dit trouwens ook gewoon tegen mijn broer zeggen hoor, dat dit niet kan.
Nee. Hij heeft maar 1 mama en 1 papa. Dan zal de nieuwe vriendin met haar dochter moeten gaan praten en het in Jip en Janneke taal uitleggen.
Nee, ik zou dit echt niet accepteren en het argument van zijn vriendin raakt ook kant noch wal... als zij gelijk zou hebben, zou iedereen haar in het bijzijn van haar kinderen mama moeten noemen, of op z'n minst alle kinderen die ze over de vloer krijgt. Maar kinderen snappen het onderscheid dondersgoed hoor. Ik ben stiefmama van 2 kids, die me bij mijn voornaam noemen, maar onze dochters zeggen altijd gewoon mama. Het grappige is dat juist het uitproberen met de voornaam door onze oudste werd gedaan bij mijn man, die ze dus een paar keer bij de voornaam noemde, ipv gewoon papa. Terwijl hij dus door alle kids ook gewoon papa genoemd wordt... Ik zou het zeer aanstootgevend vinden als een andere vrouw mijn kinderen zou dwingen om mama tegen haar te zeggen. De kinderen van mijn man moesten van meet af aan papa zeggen tegen hun stiefvader, ook toen die dus nog niet samenwoonden, maar dat hebben wij altijd zeer storend gevonden. Daarover ook het gesprek proberen aan te gaan met hun moeder destijds, maar die was helaas niet voor rede vatbaar. Dat resulteerde uiteindelijk wel in de situatie dat mijn stiefzoon, (3 maanden toen zij uit elkaar gingen) ervan overtuigd was dat zijn stiefvader z'n papa was en dat zijn echte vader niet z'n echte papa was.... (hij was toen iets van 2). Was heel erg pijnlijk voor mijn man
Als een kind er zelf mee begint idd prima. Onze oudste noemt onze gastouder, die voor haar echt een tweede moeder is, ook vaak mama, (naast ook het gebruiken van haar voornaam). Doet ze zelf, gastouder werkt dat niet in de hand, en is vooral teken dat ze er heel erg thuis is. Dan is het alleen maar fijn, (want zij voelt zich daar heel erg fijn en uiteindelijk ben ik als echte mama toch altijd de absolute nummer 1 ).
Ik heb alleen jouw eerste post gelezen. Ik moet zeggen dat mijn kinderen allebei af en toe onze voornamen zeggen (mijn man en ik zijn gewoon samen,) omdat anderen ons zo noemen. Wij vertellen dat we voor hen papa en mama zijn en dat we niet luisteren als ze onze namen noemen. Dat zou je stiefschoonzus ook kunnen zeggen. Het heeft dus mijns inziens niets te maken met een samengesteld gezin. En idd: je neefje heeft maar 1 mama en dat is schoonzus niet. Mijn neefje zegt ook steevast de voornamen van zijn ouders ipv papa en mama, terwijl het echt zijn ouders zijn. (Ik vind het zó irritant!) Zijn zusje zegt gewoon papa en mama. Dus ipv dat schoonzus jouw neefje iets geks aanleert moet zij gewoon haar dochter opvoeden!
Ik ben nu 4 jaar samen met mijn man en heb 1 kind uit mijn vorig huwelijk. Maar mijn zoon zegt ook papa tegen mijn man. Hier is hij zelf mee begonnen. Nooit hebben wij hem gedwongen dat te zeggen en hebben hem altijd zelf laten kiezen wat ie zegt zolang het maar wel normale namen zijn. Hij moet zich er goed bij voelen. Exman kan dit niet accepteren en doet hier moeilijk over. Ipv dat hij naar zijn zoon kijkt dat hij hier zich fijn bij voelt. Nee elke keer ( om het weekend ) krijgt mijn zoon te horen dat hij geen papa mag zeggen. Dit zegt ie dan tegen mij en dan zeg ik dat hij zelf moeten weten wat ie zegt. Gewoon wat hij zelf wilt. En dan is het weer gewoon papa. Hij denkt er niet eens over na met wat ie zegt. Als ie uit school komt is papa. Ik kan hem dit echt niet afleren. Je kijkt toch naar het kind en niet alleen naar jezelf?
Dat is dan toch een beetje vergelijkbaar met adoptie, en dan is het -zeker omdat jij de moederrol vervult en haar opvoedt- niet meer dan logisch dat je mama genoemd wordt. Ik zou het een heel verkeerd signaal naar je dochter vinden als je dat anders op zou lossen. Maar dat is nog wel wat anders dan een stiefmoeder die wil dat haar stiefkids haar mama gaan noemen. Oud-klasgenoot van mij is getrouwd met een weduwnaar die 3 jonge kinderen had, (moeder overleden bij de geboorte van de jongste), en die zijn haar wel mama gaan noemen, maar allemaal na verloop van tijd en volgens mij pas echt toen zij samen ook nog een kindje kregen. Vind ik ook weer heel anders dan het stiefmoederschap.
Hier staat het op papier dat de kinderen de absoluut niet mogen zeggen tegen onze nieuwe partner. Ik zelf dacht daar nog wat lichter over, aangezien ik mijn stiefpa ook vrijwillig papa noemde. Mijn kinderen zijn jong en gaan mijn nieuwe vriend nu soms al perongeluk papa noemen... Ik moet dus echt tot dat ze 12 zijn echt duidelijk maken dat niet mag..