Jij bent de moeder! De DRAAGmoeder draagt JOU kindje omdat jou lichaam dat jammer genoeg niet kan, het was van het begin af aan de bedoeling dat zij alleen zou DRAGEN en niet MOEDEREN.
Ik vind ook dat jij de moeder bent. Maar iemand die 6 maanden in beeld is als stiefmoeder is natuurlijk niet te vergelijken met een draagmoeder. Of jij als wensmoeder.
Mee eens! Het is maar net hoe de situatie is, en is deze situatie is jou man de opvoedvader(papa) en je ex de verwekker(biologische vader) en meer niet.
Ik vind heb een beetje een dubbel gevoel hierbij, aan de ene kant begrijp ik je volledig maar aan de andere kant noem ik mijn stiefvader ook papa. Maar mijn stiefmoeder dan weer niet want die wilde dat zelf niet, mijn stiefvader houdt even veel van mij en m'n zusje als van mijn jongste zusje wat dus zijn echte kind is. Mijn stiefmoeder houdt wel van mij maar voelt het toch anders. Zo zegt mijn stiefvader altijd dat hij 3 kinderen heeft en mijn stiefmoeder maar 1. Dus ik zou niet weten hoe ik met zon situatie om zou moeten gaan omdat ik ook de andere kant van het verhaal heb meegemaakt.
Mijn kinderen noemden een tijdje moeders van hun kindjes ook 'mama', want dat deden hun vriendjes ook. Niet zozeer alszijnde hun mama, maar 'een mama'. Inmiddels is dat overgegaan naar 'mama van x' of 'mevrouw'.
Maar dan zeg je het uit je zelf. Het is jou niet verplicht door jouw stiefvader om hem (andere) papa te noemen. Mijn vader is al 12 jaar uit beeld en ik zie mijn stiefvader ook als mijn vsder en hij ziet mij en mijn broertje ook als zijn kinderen. Toch noem ik hem geen papa (tegen andere zeg ik wel mijn vader en moeder )
Ik ben het helemaal met je eens! Je ziet wel vaak dat wanneer de partner echt een hele tijd in beeld is,dat de kinderen dan uit zichzelf papa 'klaas' gaan noemen. Dan is het natuurlijk een heel ander verhaal. Kinderen dwingen is sowieso al fout vind ik.
Ik zou kinderen nooit dwingen tot zoiets (of het ze aanleren). Maar... ik begrijp het wel deels. Mijn man en ik zijn 9 jaar samen, hij heeft twee zoontjes uit zijn vorige huwelijk. Zijn zoontjes noemen mij bij mijn voornaam en dat vind ik ook prima. Wat ik wel vervelend vind is dat een tijdje mijn dochter me ook bij mijn voornaam ging noemen. En natuurlijk gaf ik haar aan dat ik voor haar mama heet, maar dat maakt het niet minder irritant. Het was helaas ook niet snel afgeleerd. Dus ik snap die vrouw wel, al heb ik het zelf niet zo proberen op te lossen. Zijn zoontjes is het trouwens ook aangeleerd om hun stiefvader papa te noemen en mijn man papa voornaam. Heel storend, maar we kunnen er weinig tegen doen.
Heel eerlijk... Ik vind kinderen dwingen om een nieuwe partner papa of mama te noemen niet ok. Maar kinderen dwingen om dat niet te doen ook.
Ik heb vroeger tegen men stiefvader ook papa moeten zeggen toen mn kleine broer op komst was ... kwestie dat kleine broer zijn echte papa dan ook niet met naam zou noemen. Ergens begrijp ik het wel, zou het alleen mijn kindje nooit opdragen (moesten ik en men vriend uiteen gaan). Er is maar 1 mama en 1 papa. Ik weet nog hoe vreselijk ik het vond hem papa te noemen, echt niet tof!
Natuurlijk ben jij de mama, geen twijfel over mogelijk hoor! Jij voedt haar op. Ik ben biologisch gezien ook niet de moeder van mijn dochter, maar ik ben toch écht haar mama hoor. Bijzonder dat je meedoet aan de Wandeling, laat je weten wanneer het op tv komt?
Oh ik zou mijn kinderen ook niet dwingen om het niet te doen. Als ze het uit zich zelf zouden gaan zeggen zou ik het ook vht niet leuk vinden maar zou dit voor mij wel betekenen dat ze zich er fijn bij voelen en die vrouw ook als tweede mama zien. mijn oudste noemt mij of mijn man ook vaak zat bij onze voornamen (en wij zijn niet gescheiden en wonen samen) ik zeg dan gewoon dat ik jamie heet en zijn mama ben twee minuten later is het dan mama of mama jamie. Of hij zegt jij mama jamie ik sandro haha.