Laat ik voorop stellen dat ik een feestje niet goedkeur en zelf zeker niet zou doen maar dan nog zal ik een ander niet verraden.
Of stel het feest uit. Ik snap het ook niet hoor. Of ja. Ik snap wel dat je heel graag je huwelijk wil vieren. Maar.... NU EVEN NIET!!! Mocht je twijfelen over wel/niet "klikken". Stel jezelf voor dat je dat niet doet. En vervolgens dat je in de week na het feestje van 1 van de feestgangers hoort dat hij een positieve test heeft (wist hij tijdens feest nog niet). Én vervolgens van steeds meer feestgangers. Én vervolgens heeft een van je ouders covid (opgelopen op het feest, of via je broer die naderhand bij hun is geweest). Die ouder wordt doodziek en zal nooit meer volledig herstellen. Heb je dan spijt dat je het niet gemeld hebt?
Ik zou het melden, want ik vind het echt niet kunnen. We willen allemaal wel weer naar een feestje, maar dat kan nu niet. Dus houd je aan de maatregelen en stel het uit!
Uberhaupt dat mensen er aan denken om elkaar in gevaar te brengen door dergelijke feesten door te laten gaan!
Maar dan nog zou ik dit niet melden. Ik ben zelf behalve mijn werk ( vitaal beroep)paar weken geleden helemaal niet meer buiten geweest. Maar ik zou niemand verlinken
Hoe meer ik in dit topic lees dat mensen het blijkbaar meer oké vinden om een feest te geven dan om dit te melden, hoe meer ik geneigd zou zijn om wel zoiets te melden, mocht ik er weet van hebben. Iemand moet het dan maar doen he. Feit is dat 15 mensen op zo'n feest zouden besluiten dat de regelgeving niet voor hen geldt. Bizar gewoon. Er is altijd wel een goed excuus om het een uitzondering te vinden.
Ja maar het is natuurlijk wel je familie he, het is niet een of andere vreemde .. Als ik een wildvreemde dief zou betrappen zou ik hem zo aangeven. Als ik een dief zou betrappen en het blijkt een dierbaar familielid dan zou ik toch wel twijfelen.
Goed punt, dat was ik even vergeten in deze. Maar bij een goed familielid zou ik het wel in gesprek duidelijk maken, plus ook dan de eventuele melding benoemen. Probleem bij TS is juist dat het wel een familielid is, maar geen goede band. Mijn familieleden zijn allemaal net zo braaf als ik, dus ik zal wat dat betreft gelukkig nooit in de schoenen van TS staan.
Ik zou wel boos worden op de dief, misschien zelf iets doen om dat gevaar voor die anderen te verminderen... maar eigen familie aangeven zou ik wel echt moeite mee hebben. Afgelopen zomer hadden vrienden van ons een kind die op een illegaal feest was. Dan ga je toch ook boos worden op je kind, nadenken wat je zelf anders had kunnen doen ,desnoods 10 dagen huisarrest, maar je gaat toch niet snel je eigen kind aangeven?
Punt 1. Het gaat over volwassenen. Dat vind ik een ander verhaal dan je eigen kind. Die houd je gewoon thuis. Maar goed. In jouw voorbeeld: Achteraf niet. Dan is het kwaad al geschied en is 10 dagen quarantaine (huisarrest) wel op zijn plaats. Maar als je weet dat er ergens een illegaal feest is (waar je kind dan naartoe wil) dan dat kind keihard verbieden te gaan en een melding over het feest maken. Het is alweer jaren geleden. Maar dat eigen kind verhaal doet me denken aan een neef van mij. Die had, als puber, wat gestolen in een winkel en was betrapt. Politie erbij. Bureau halt erbij. Ik weet niet meer precies wat toen de straf was. Maar het heeft wel indruk gemaakt. Reactie moeder: Ik ben blij dat hij is betrapt. Dit doet hij nooit weer.
Mbt dat voorbeeld van de dief die familie is. Je kunt dan zeggen dat je wil dat hij het spul terug brengt en zijn excuus aan biedt. Als die mensen waar hij van heeft gestolen hem dan aangeven kunnen ze dat doen. Dat doen heel veel ouders ook bij hun kinderen. Als ze bijv iets uit de winkel stelen dat ze dan met ze teruggaan naar de winkel. Kind moet de spullen teruggeven en excuus aanbieden. Maar in bovenstaand voorbeeld gaat het niet om anderen in gevaar brengen om besmet te worden met een zeer ernstig mogelijk dodelijk virus. Nog vele maken erger dus. Maar ben benieuwd of de ouders hier die praten over verraden of snitchen hun neef of kind die iets steelt ook er gewoon mee weg laten komen.
Over mijn voorbeeld: Het ging om een 18jarig thuiswonend kind, die hou je niet zo makkelijk meer thuis. Over jouw voorbeeld, ik snap dat de moeder dat zegt, maar het is toch iets anders dan zelf de politie te bellen om je kind aan te geven. Als mijn kind iets zo stelen zou ik hem er zeker niet mee weg laten komen... maar zelf de politie bellen zou ik niet snel doen. Misschien als hij een auto zou stelen of bij een ernstig drugsvergrijp betrokken zou raken..... Maar niet voor een pakje pokemonkaarten.
Ok...ver gezocht. Maar als deze zelfde mensen hun kind zouden mishandelen. Zou je dan hetzelfde zeggen? Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik zou reageren in deze situatie. Want mensen die ik ken zouden dit niet doen. Maar ik vind het nogal bijzonder om juist de " kwade" in dit verhaal een hand boven het hoofd te houden en de " slachtoffers" aan te merken als verrader. Aparte gedachtengang.
Mee eens. Maar ik vind wel een verschil tussen achteraf ieys aangeven of ingrijpen om potentieel gevaarte voorkomen. Vooraf een illegaal feest melden voorkomt dat daar besmettingen gaan plaatsvinden. Achteraf mensen gaan aangeven voorkom je hooguit een eventueel toekomstig iets mee.
Dat laatste mag je maar hopen. Ik ken genoeg jongeren die met Halt in aanraking zijn geweest en die vervallen uiteindelijk toch weer in hun oude gewoontes. Zit in de aard van het beestje Als ouder moet je nooit over je eigen kind zeggen dat doet hij nooit weer.
Nee zou ik ook niet doen tenzij het een heel groot vergrijp is. Ik zou er als moeder wel van balen als mijn kind dit zou doen en erg boos worden maar zou hem niet aangeven.
Betreffende jongen is nu een brave vader met vaste baan, 2 kinderen en een vrouw. Nooit meer met politie in aanraking gekomen. Niet elke puber die een fout maakt is met een crimineel voor het leven hoor.