Ik snap jou ook! Ik heb al gezegd hoe moeilijk het mij lijkt om zo in angst te moeten leven, want dat doe je! Maar kan jij mij eens uitleggen hoe is vastgesteld dat hij via een pinda-spoor op zijn arm in shock kan raken? Hoe stellen ze zoiets vast? Kijk; ik als moeder en mens ben heel welwillend en zal ervoor zorgen dat mijn kind niet de allergenen waar jouw kind allergisch voor is in zijn trommeltje heeft (hij luncht trouwens thuis en daar poetsen we tanden en wassen we handen). Ik zou me er zelfs ook over op kunnen winden als ouders er te laconiek mee om zouden gaan, maar Dirksmama raakt ook een punt; je kan het niet verplicht stellen.
ze stellen zoiets vast in het ziekenhuis eerst door een bloedtest en later gaan ze hem testen met pinda op de huid en laten hem steeds een beetje pinda eten... onze zoon raakte bij beide in shock en moest doormiddel van een epipen weer bijgebracht worden....geen fijn gezicht hoor.... en ik wil het niet verplicht stellen, ik zou gewoon willen dat ouders er rekening mee willen houden.... want als ons kind het krijgt kan hij dood gaan....
Heftig hoor! Maar het gaat om de laatste twee zinnen: Je kan niet verwachten dat iedere ouder er rekening mee gaat houden; bewust of onbewust. Gewoon niet iedereen is zo! En als het echt zo ernstig is dat hij van een pinda-spoor via een deurkruk (die dus afkomstig kan zijn van honderden handen, ook van ouders) kan overlijden, dan is een gewone school dus geen veilige plek voor hem!
T.s wat een lastig dilemma. Maar het is denk praktisch onmogelijk om alles uit te sluiten, Kan gewoon haast niet. Ik zou als ouder je ook te gemoed komen. Maar er zijn ook grenzen hier aan. Zou me ook bezwaard voelen mocht mijn kind die dag wel iets op zijn brood hebben wat jou kindje niet mag. Kan me voorstellen dat je als ouder s,morgens niet altijd er bij stil zult staan. En je per ongeluk wel pindakaas of een van de andere producten op zijn brood zal doen. Je kunt een hoop verwachten maar geen 100 procent zekerheid. Hoe lastig en gevaarlijk het ook is voor jou kindje. ( lijkt me echt niet makkelijk). En of jou brief nu zakelijk of van uit gevoel geschreven zou zijn. Zou me niks uit maken. Je wilt je boodschap duidelijk maken en de beste manier is nog altijd, Op je eigen manier. Je kunt ook als er een ouderavond is vragen of jij je ( probleem kan voorleggen en het zo andere ouders nog beter kan uit leggen) er zijn altijd momenten in een jaar dat er speciale avonden zijn voor alleen ouders.
Maar haar kindje gaat al naar speciaal onderwijs met 6 kindjes in de klas lees ik een paar pagina's terug. Voor mij als ouder zou het dan een kleine moeite zijn om hier rekening mee te houden. Dan in het weekend maar een boterham met pindakaas ipv een schooldag. Als ouder zou ik het dan ook fijn vinden om zo'n brief te krijgen, zodat ik weet waar ik op moet letten.
Ik krijg pijn in mijn buik van sommige reacties. Ja natuurlijk hou je hier rekening mee. Ja natuurlijk mag jouw zoon ook naar school. Mijn dochter is pindakaas monster maar als ik deze situatie aan haar zou voorleggen dan zou ze geen pindakaas meer willen . Ik heb op een middelbare school gewerkt met een dergelijke leerling en daar werden die producten niet meer verkocht in de kantine en werd alle leerlingen en docenten gevraagd die producten meer te eten op school. Als je met zo'n KLEINE moeite kan voorkomen dat iemand minimaal ernstig ziek wordt en het kind een relatief normaal leven kan leiden dan zie ik dat als je menselijke plicht. Ik zou zelf aan jou als ouder vragen om een lijst met verboden producten. Veel sterkte. Naar school gaan van je kind is altijd loslaten en voor jou helemaal.
Sterkte meid! Lijkt me moeilijk om te weten dat je zoon van zulke kleine sporen pinda al in shock kan raken. Je kan het nooit helemaal voorkomen, hoe welwillend andere mensen ook zijn. Ik zou dan ook echt het levensbelang van de epipen zó sterk benadrukken!! Sterkte!
Ik hoop echt vanuit de grond van mijn hart dat iedereen die hier zegt niet stil te kunnen gaan staan bij alles wat je eet, dat hun kind nooit allergisch wordt . Hoe verschrikkelijk moet t zijn om constant in angst te moeten leven over of je kind levend uit school komt. En ja het is lastig en ja het is veelgevraagd maar dat is een fractie van wat er van te dagelijks gevraagd wordt . Ts en de andere moeders met een kindje met zo'n heftige allergie : Respect!
Je zou misschien ook de GGD kunnen vragen om op school voorlichting aan de docenten te geven zodat alle docenten (stel juf is ziek) weten wat ze moeten doen, want het is niet alleen zijn juf die er dan mee te maken krijgt mocht hij een aanval krijgen. Ook is het goed om het aan de kinderen te vertellen, ook al zullen ze niet alles snappen. Ik zou de juf ook vragen of ze de allergie-informatie op een plek ophangt waarop het altijd blijft opvallen, anders vergeten ouders het snel weer. Met mijn dochter (koemelkeiwit en lactose) werd er maar slecht rekening gehouden op het Kdv... Nu was het voor haar niet levensbedreigend maar wel vervelend als ze haar ontlasting langs haar benen had lopen en door de zure ontlasting een soort 1e Graads brandwonden had tussen haar billen... Zo lieten ze bekers melk gewoon in haar bereik staan, en dat vond ze heerlijk... Ik hoop dat ze er op school goed rekening mee houden, maar blijf niet angstig erom meis, het is sowieso spannend als je kind naar school gaat. Maar dat komt wel als hij wat langer naar school gaat
Jeetje, wat moet het voor jou moeilijk zijn om je kindje "uit handen te gaan geven". Natuurlijk kunnen anderen hier rekening mee houden, je wilt toch niet dat andermans kind iets overkomt door jouw toedoen. Alleen als ik jouw verhaal zo lees is het wel een erg heftige allergie en er zijn echt ontzettend veel dingen waar noten enz in zitten of die in een fabriek gemaakt zijn en dus sporen van noten kunnen bevatten. Het lijkt mij voor ander ouders enorm lastig om daar rekening mee te houden. Nu is het gelukkig maar een kleine klas, dus ook maar een paar ouders die je hoeft te vertellen wat dit in houdt. Maar ook ik vraag mij af hoe het zit met deurklinken en toiletten, stoelen, klimtoestellen enz..... Als hij zo enorm allergisch is lijkt met mij misschien toch ook wel beter om de hele school op de hoogte te stellen. Niet iedereen zal er rekening mee houden, maar alle kleine beetjes helpen. Je kunt helaas niet voorkomen dat hij er wel eens mee in aanraking komt, want dat is bijna niet te doen, maar je kunt het wel zo veel mogelijk beperken en daar kunnen ander ouders je wel bij helpen door op te letten en de hygiene hoog in acht te nemen.
Ik denk ook niet dat je het helemaal tegen kan gaan, maar ik hoop gewoon dat ze via deze brief wat meer rekening met hem willen houden.... Ik heb een week voor school nog een gesprek met de directrice van de school en zal dan met haar overleggen...
Ja, jij houdt er rekening mee en ik houd er rekening mee en moeder 3 vertikt het. Dáár gaat het om. Om risico's, om potentieel gevaar, om briefjes die niet begrepen gaan worden, om de onderschatting van het probleem. Hoef je geen buikpijn van te krijgen, zo is de wereld. Je mag ook niet door rood rijden, laat staan door rood rijden en een kind doodrijden.
Denk dat het probleem inderdaad niet zit bij de mensen die het goed bedoelen, maar bij die ouder 3. Ik heb zelf meegemaakt dat er altijd mensen zijn die zoiets 'onzichtbaars' als een allergie afdoen als aanstelleritis en overdreven ouders, al slaat kind ter plekke uit in eczeem. Want zij kennen een achterneef van een overbuurvrouw die...vul maar in. Helaas kun je niet van iedere volwassene verwachten dat ze echt begrijpen wat een aandoening als deze inhoudt. Dan zit je kind ook nog eens op een school met kinderen met een etiket. Hij zal het maar met treffen dat eentje in de klas zit voor wie die etenswaren een onmisbaar onderdeel van het dagritueel zijn, die helemaal van de kook raakt als ie z'n dagelijkse boterham met pindakaas niet in de brooddoos treft. Vandaar mijn opmerking over artikel 5a van de leerplichtwet. In jouw situatie kun je daar overduidelijk beroep op doen, aangezien schoolgang levensbedreigend kan zijn. In dat soort gevallen mag je je kind thuis onderwijs geven.
Vandaar mijn opmerking over artikel 5a van de leerplichtwet. In jouw situatie kun je daar overduidelijk beroep op doen, aangezien schoolgang levensbedreigend kan zijn. In dat soort gevallen mag je je kind thuis onderwijs geven.[/QUOTE] Dan isoleer ik mijn kind nog meer.......ik wil ook graag dat mijn kind naar school kan en vriendjes kan maken.... En daarbij ik zou echt niet weten hoe ik het moet realiseren om hem thuis les te geven ik denk ook niet dat ik over die capaciteit bezit....
Bij dat laatste kan je vast hulp en ondersteuning krijgen. Je laat hem nu denk ik ook nergens spelen? Je kan toch een kindje uit de klas bij jou thuis uitnodigen? Eentje waarvan je de ouders kent en die de situatie begrijpen? Kindjes uit de buurt? Is er niet zoiets als een patientenvereniging waar je met lotgenoten in contact kan komen?
Ja! Zoek contact met andere ouders, en vraag hoe die dit oplossen! Een kind hoeft, als je het goed aanpakt, thuis echt niet te verpieteren hoor. En school kan altijd nog als hij ouder en mondiger is. Een kind van 8 kan allerlei situaties makkelijker vermijden en beter aan als een jonge vierjarige. Persoonlijk zou ik het op dit moment, onder deze omstandigheden nog niet aandurven. Ik ken wat mensen die met het cluster 4 onderwijs te maken hebben, en het probleem is op zo'n school dat je een kleine groep ouders kunt hebben die dit soort situaties gewoonweg niet goed aankunnen of begrijpen. Niet uit onwil, of omdat het zulke rotmensen zijn, maar om de simpele reden dat ze met dezelfde beperking als hun kind te kampen hebben, en dus toch naar de pindakaas zullen grijpen, zonder te kunnen beseffen wat voor gevolgen dat voor je kind kan hebben. Nogmaals, ik denk dat de meeste ouders met liefde zullen meewerken, maar zoals Zogelukkig al schrijft, het gaat om die moeder nummer drie. Die je op elke school zult kunnen aantreffen.