Dit zou ook mijn eerste gedachte zijn, geef hem het voordeel van de twijfel. Je broertje heb je levenslang he, het contact is nu wat verwaterd, later kan het anders zijn.
Moeilijk! Ik ben best hard, en na een aantal keer contact proberen te leggen ben ik er dan ook wel klaar mee. Ik zou zeker een kaartje sturen, misschien zelfs een cadeautje. Maar ik zou pas langskomen als ik een uitnodiging krijg. Mocht ik die niet krijgen, zou ik niet langsgaan.
Ben je specifiek in de dingen die je bespreekbaar maakt? Bijvoorbeeld met een agenda gelijk een datum plannen.
Het is je broertje... Mijn broertje is 1 van mijn beste vrienden en ook al spreken we elkaar niet dagelijks en zien we elkaar niet wekelijks, dat blijft hij ook. Ik denk persoonlijk dat het geen onwil is. Een is een kindje op komst, hij werkt lees ik, heeft zijn eigen vriendenkring etc. Grote kans dat hij er gewoon geen tijd voor heeft. En om dan te zeggen dat hij best een appje in zijn pauze kan doen, dat kan ongetwijfeld.... maar hij kan dan ook rustig even zn eten naar binnen werken en kletsen met zn collega’s. Gewoon op kraambezoek gaan, hem daarna een appje sturen dat het toch jammer is dat jullie elkaar minder zien/spreken. Zeker niet tijdens het kraambezoek, want het draait niet om jou/jullie op dat moment. Grote kans dat we anders ergens volgend jaar een nieuw topic zien, waarin je vraagt wat je kunt doen om dit te herstellen
Ga jij ook wel eens langs hun? Ik lees vooral dat jouw broertje tussen zijn werk door kwam en dat ze niet op de verjaardagen van de kinderen zijn geweest, maar ga je daar zelf wel eens heen? Ik kan me er iets bij voorstellen dat ze jou niet vraagt wanneer ze trouwjurken gaat passen, kan me voorstellen dat je je daarom misschien een beetje buiten gesloten voelt, maar draai de rollen is om... zou jij haar erbij willen hebben als je bruidsjurken gaat passen? En dat van jouw kinderen niet welkom op de bruiloft geldt, neem ik aan, voor kinderen in het algemeen? Ik had een ontzettend goede band met mijn oom, plots kwam hij niet meer op de verjaardagen van mijn kinderen en deed afstandelijk en hij bleef maar doen alsof er niets was. Uiteindelijk vermoedde ik dat hij gepikeerd was dat wij daar bijna nooit kwamen (werden nooit uitgenodigd) nu ga ik ongevraagd wel eens langs daar, vind hij erg leuk en ook op de verjaardagen van de kinderen verschijnt hij weer. Wellicht zit jouw broer dat ook dwars? ( als dit zo is tenminste) ook las ik in een eerdere reactie van iemand dat het vaak bij mannen zo is dat vrouwen aansturen op contact te zoeken/reageren, dat is hier ook zo inderdaad en misschien bij jouw broer ook wel een beetje. Ik zou mijzelf ook de spiegel voor houden, want waarschijnlijk is er toch iets wat hem/hun dwars zit of hebben ze geen behoefte aan zoveel contact. Ik weet natuurlijk niet of het zo is, maar ik ben iemand die familie belangrijk vind en moeite wil doen om een band te hebben (vooral voor de kinderen) uiteraard moet dit van 2 kanten komen, maar soms moet je je verwachtingen iets bijstellen.
Ik zou inderdaad je verwachtingen bijstellen want het maakt je minder kwetsbaar. Ik zou ook gewoon op kraamvisite gaan mits je een berichtje krijgt dat het kindje is geboren. Laat het verder los, veranderen doe je het denk ik echt niet. Je broer heeft gewoon minder behoefte aan contact en zit wellicht in een andere levensfase en misschien als die straks zelf vader is zal die er anders naar kijken maar misschien ook niet. Mensen zijn nu eenmaal allemaal anders en wat voor de een belangrijk is is het voor de ander totaal niet en hebben ze vaak geen idee wat het met een ander doet.
Even vanuit de andere kant -Mijn schoonzusje zou ik ook niet uitnodigen om een trouwjurk te kopen, ik heb gewoon geen boodschap aan haar mening. -ik zal haar niet appen met flutpraat -ik wil haar hier ook niet over de vloer -kinderen wel of niet uitnodigen op een bruiloft is een keuze, ik snap dat mensen er zo min mogelijk kinderen bij willen hebben, zeker als je zelf geen kinderen hebt en er een knalfeest van wilt maken. (Kleine) Kinderen horen daar niet thuis. -kinderverjaardagen, tja, ik vind die altijd overschat (alle verjaardagen hoor). Die verplichting die mensen elkaar altijd maar opleggen vind ik niet goed. Leuk als je komt, kan je niet, ook prima. Zoals je kunt lezen heb ik echt een bloedhekel aan mijn schoonzusje (eigenlijk doet ze me helemaal niets, nog erger), maar mijn man heeft wel contact met haar. Niet veel ook, maar gaat wel naar haar dochters verjaardag met mijn dochter. Verder komt hij er ook niet veel meer. Hij ziet haar bij zijn moeder weleens. Ik snap dat het vervelend is, maar je broer is een grote jongen met een eigen leven en hij maakt zijn eigen keuzes. Ik zou nooit de deur dichtdoen, altijd op een kier houden.... dus een kaartje (en een kadootje?) sturen en een appje, verder niets.
@2littlemonkeys hij is vrachtwagenchauffeur. Hij rijdt alleen op een grote truck. Zo'n 2x in de week komt hij hier langs rijden. Wij wonen vlakbij de afrit vd snelweg. Voorheen hield hij zijn pauze wel eens hier, misschien 1x in de maand. Vandaar dat ik zeg dat dat appje of belletje zo gemaakt is. Hij is best heel vrij zijn eigen pauzemoment in te delen. Hij is niet van de truckercafé's Ik verwacht echt niet dat hij wekelijks even langsrijd, maar zoals hij voorheen deed was harstikke leuk. Kon hij even rustig eten, plassen, met de kinderen dollen en weer verder. Het is er niet meer en dat vind ik heel erg jammer. @Zonnebloem92 Natuurlijk gingen wij daar wel langs. Kerst, toen ze een nieuw huis kochten, een verjaardag meestal. Ik heb zelfs nog kadootjes achtergelaten bij mijn moeder als we zelf niet konden. Maar zoals je zelf al zei, het moet wel van 2 kanten komen. En dat doet het dus niet. Ik vind het heel lastig om dan steeds maar de schone schijn op te houden en wel te gaan. Maar ja, het blijft je broertje hè....
@Youtan gelukkig heb ik 3 schoonzussen waarmee het contact verder prima is. Ook wij lopen de deur niet bij elkaar plat, maar toch wel veel app, af en toe eens bellen en gewoon gezellig als we elkaar op een verjaardag zien of bv met kerst. Prima zo. Het is gewoon het feit dat er voorheen wel "iets" was en nu helemaal niets meer. Beloven dat je komt op de kinderverjaardagen en een half jaar lang niets meer laten horen. Toch een beetje raar en jammer in mijn ogen. De deur gaat ook niet dicht, maar ik blijf er natuurlijk niet achteraan zitten.