Hoi meiden, Een paar maanden geleden dacht ik dat ik een schimpie had down under, dus ben ik naar de ha geweest. Hij heeft de zaak bekeken, en kwam met een zeer ernstig gezicht weer naar boven , en zei, dit ziet er niet zo goed uit. Ik dacht nog, oh, nou, dan maar een wat zwaarder zalfje Maar hij bedoelde dat het weefsel er niet goed uit zag Ik schrok me rot, hij wist ook dat we nog een 2e wilden en zei gelijk dat ik daar maar even mee moest wachten, hij zei zelfs dat we blij mochten zijn dat we al een dochter hadden Uitstrijkje gemaakt, uitslag was niet helemaal duidelijk, weer stress, dus nog een uitstrijkje. Toen bleek dus dat er niks aan de hand was. De gyn heeft ook naar mn vaginawand en baarmoedermond gekeken, en zei, waarschijnlijk heeft je ha littekenweefsel voor wat anders aangezien (ik had een nogal vervelende ex vroeger, waardoor ik een beetje beschadigd ben daar beneden, en met de bevalling ging dat ook allemaal weer open dus het zal er nu best een beetje vreemd uitzien van binnen) Ik was dus helemaal opgelucht, maar mijn man, die zich natuurlijk ook kapot schrok van die ha, wil er eigenlijk nog wat aan doen. Een klacht of iets dergelijks. Ik ben hierdoor wel naar een andere huisarts gegaan, maar mijn vorige huisarts is altijd overal wel negatief over. (glas is altijd half leeg bij hem, is gewoon zijn karakter denk ik) Mijn man is boos omdat hij nog net niet zei dat ik kanker had, en indirect zei hij dat de kans klein was dat ik nog een kind zou kunnen krijgen. Ik heb zoiets van, laat gaan en wees blij dat er niks aan de hand bleek te zijn, maar mn man dus niet. Wat zouden jullie doen? Groetjes, Foxter PS, ik heb nu nergens last meer van hoor daar beneden, waarschijnlijk was de boel gewoon een beetje geiriteerd ofzo
Ik zou er geen tijd en energie meer in steken. Alleeen een geboortekaartje als de kleine geboren is en dan een sarcastische tekst ofzo erbij. Gefeliciteerd met je zwangerschap!
ik vind wel dat je arts wat professioneler had mogen zijn idd. Dat je al een dochter hebt enz, daar moet hij helemaal niet over praten. Hij had ook beter kunnen wachten met uitspraken tot hij wist wat het was. Ik snap je man en jou als je toch besluit om er nog iets mee te doen. Ik zou wel voor mijzelf afwegen of je zin hebt in dat gezeur wat het met zich meebrengt nu je ook zwanger bent.
Ja dat vind ik ook Tulip, ik ben ook wel boos dat hij dat zo zei, want ik was behoorlijk bang na die uitspraken. Maar nu ik zwanger ben heb ik zoiets van pfff, moet ik dat ook nog allemaal gaan regelen.. Want mn man is boos, maar ik weet wel wie alle correspondentie mag gaan voeren als we het toch doorzetten
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat zal je man er mee opschieten om dit aan de ha voor te leggen? Die ha heeft geen fouten of iets gemaakt. Hij was misschien niet zo taktisch, maar dat hebben er meer. Nee, zou het lekker laten zitten en genieten van je zwangerschap.
dan zou ik met je man duidelijk afspreken dat je het prima vind en dat je buiten iets tekenen o.i.d. niks er mee van doen wil hebben, dat hij het verder regelt.
Ja dat is en goed idee, waarschijnlijk laat hij het er dan ook bij zitten, volgens mij heeft hij het idee dat hij iets moet doen omdat ik een paar avonden flink overstuur ben geweest van dat hele gedoe.
Ik zou er ook niks meer van maken. Het is natuurlijk dom van hem dat hij meteen slecht nieuws bracht zonder dat het bevestigd was. Maar waarschijnlijk niet met slechte bedoelingen. Het is stom dat is waar, maar ik zou me er nu niet meer druk om gaan maken. Gefeliciteerd met je zwangerschap
weet je.. misschien heeft je ha oprecht gedacht dat er wat aan de hand was.. 't is ook maar een mens.. Hoewel hij nooit zulke vergaande conclusies mocht verbinden aan wat hij meende te zien. Het advies even te wachten snap ik wel als hij dacht dat het echt mis is.. De rest niet Maar ik ken de arts niet zo goed.. Als hij vaker zulke blunders maakt, tja dan zou ik een klacht indienen. Maar als dit de eerste keer was zou ik het zo laten ne blij zijn dat hij het mis had.. GEniet van je wondertje... (nu dubbel na zo'n onnodige schrik)
ja ik weet dat littekenweefsel er idd "verkeerd" kan uitzien en vind het dus goed dat hij meteen je heel serieus heeft genomen en actie heeft ondernomen, dat er achteraf niets aan de hand is is fijn maar het kan er hetzelfde uitzien dus snap het ergens wel. Hij had natuurlijk zich wel wat minder lomp mogen uiten maar dat kan je toch ook nog even in een gesprekje hierover toelichten, dat jullie erg geschrokken waren en zijn uitspraken nogal heftig vonden. Dat zou ik eerder doen dan een klacht ofzo indienen hij heeft in principe zijn medische werk goed gedaan alleen zijn people skills mogen wat extra hulp gebruiken.
Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent zeg! En je HA op dat moment waarschijnlijk ook. Hij had het denk ik wel iets subtieler mogen aanpakken, mmar als er wel iets mis was geweest, is het alleen maar goed dat hij zo adequaat reageerd. Ik zou er niets meer mee doen, of het misschien kort aangeven bij een volgend bezoek. Zo van: "Ik ben de vorige keer behoorlijk geschrokken van uw reactie, maar ben blij dat alles oke is..." Bijvoorbeeld..
Ik vind dat je je arts erop aan moet spreken. Hij heeft niet geweten wat er vroeger met je gebeurd is en niet verder gedacht dan dat zijn neus lang is. Gewoon even geprekje om het te vertellen dat hij niet zo snel een conclusie moet trekken. Voor hem ook een wijze les waar hij alleen maar van kan leren!
Ik zou samen met je man een afspraak maken bij die ha en het uitleggen, en aangeven dat je er behoorlijk van bent geschrokken. Een excuus van zijn kant is toch wel terecht lijkt mij, en dan weet die ha in ieder geval, dat hij de volgende keer niet zomaar weer iemand bang moet maken. Succes.