Nee, ik zeg sowieso niets negatiefs over andermans kleding. Ik zat een week of 2 geleden op een verjaardag waarbij een leuk mens aan kwam lopen en haar fiets op slot zette voor de deur, waarbij de mensen op de verjaardag het niet konden laten om negatieve uitlatingen te doen over de broek die zij aan had. Ik vond het een leuke hippe broek - je ziet ze tegenwoordig wel vaker, leuk patroon - en daar hadden de mensen commentaar op. Het leek volgens hen net op een pyjamabroek of hiphopbroek en 'daar ga je toch niet in lopen'. De mensen die er iets negatiefs over zeiden hadden uiteraard het kuddegedrag te pakken en hadden zelf het duizend-in-een-dozijn-outfit aan, waarbij ik dan zoiets heb van: ben je jaloers op andermans creativiteit ofzo? Waar gaat dit over? Ik ervaar het als bijzonder onprettig wanneer iemand wordt beoordeelt op kleding/uiterlijk of iets afwijkends en met name wanneer het ook nog achter de rug gebeurt en die persoon nog binnen moet komen - lekker fijn gastvrij gevoel. Mja, ik bedacht me ineens; er zijn mensen die zo weinig eigenwaarde hebben die zelfs op een verjaardag niks beters te doen hebben dan andere mensen onderuit te halen gebaseerd op 'eigenlijk niks', dat het gewoon te triest voor woorden is. Mijn hart bloedde die dag en ik denk niet dat ik mij vaker in laat met die mensen. Dus nee, leven en laten leven. Verder zou ik mij meer bezig houden met het versterken van de eigenwaarde van mijn dochter en wanneer het nodig is mijn zus zeggen op te duvelen met haar oordelen, omdat ze zelf ook niet kritiekloos is. Om vervolgens zoveel mogelijk "shit" die je van haar weet en waar je haar op zou kunnen afrekenen voor haar voeten te gooien. Niet om het één of ander, maar kijk eerst naar jezelf en dan naar een ander. Iedereen heeft wel wat, dus dat is een makkelijk doelwit.
Ik ben het soms wel eens oneens met de kledingkeuze van stiefdochter (16) of stiefzoon (13), maar ik kijk absoluut uit met hoe ik er dan iets van zeg. Is het te kort of te bloot, dan leg ik uit waarom dat niet gepast is. Vloekt het bij elkaar, dan leg ik dat uit en is het te groot of te klein of past het eigenlijk niet, dan is dat wat ik vertel. Dus ja, ik zeg wel eens iets negatiefs. Maar nooit op een manier zoals TS in haar OP beschrijft. Dat vind ik überhaupt geen manier om met mensen om te gaan, laat staan kinderen.
Als mijn kind voor l*l zou lopen zou ik dat wel zeggen. Als ik het gewoon niet mooi vind zou ik proberen te sturen naar wat anders maar als ze het zelf graag wil vind ik het prima dat ze haar eigen keuze maakt. tegen een ander kind zou ik het nooit zeggen, als het kind echt maar dan ook heeeeel erg voor l*l loopt zou ik het misschien dan tegen de ouder zeggen (mits ik die goed ken) maar als mijn zus had gedaan wat jou zus deed had ze echt de wind van voren gekregen!!!! Is ze helemaal gek geworden! dat doe je toch niet!
Bijzondere reactie van je zus, het zou mij ook aan alle kanten gaan jeuken. De toegevoegde waarde van haar opmerking naar je dochter is 0,0. Kan ze beter gewoon niets zeggen lijkt me. Sneu voor je dochter!!
Dat vind ik gewoon triest als je een kind zo aanspreekt over haar kleding!! Eerlijk gezegd had ik diegene ook flink aangesproken als die mijn kind zo zou aanspreken!
Nee niet tegen een kind...dat doe je niet. Inderdaad wat je zegt je nichtje van 11 begrijpt het wel en je zus dus duidelijk niet ...jammer hoor, zou haar er ook op aanspreken
Trieste zus heb jij, ik zou dat niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Arm meiske, zoiets kan zo hard aankomen. Dus nee, bij andersmans kinderen sowieso nooit. En bij mijn eigen kinderen alleen als het ongepast of ordinair is. Ik probeer ze een beetje bij te sturen maar ze mogen uiteraard hun eigen smaak ontwikkelen en uitdragen.
Zou absoluut niets zeggen! Nichtje van 8 kwam laatst met schoonzus onverwachts op bezoek, ze had kleding uitgezocht die mijn dochter mocht hebben. Zowel dochter als ik hebben haar bedankt.... ... Toen ze weg waren zei dochter "nou mam, ik ga die kleren echt niet aan doen hoor! Ik vind het geen mooie kleuren". Toen ik haar vroeg waarom ze dan niets zei, vertelde ze dat ze het lief vond dat ze voor haar spullen had gezocht.
Nee zoiets zeg je niet tegen een kind. Mijn sm heeft zoiets ook gedaan bij mijn dochter, die was toen nog 5 jaar en ze had een setje gekocht met doodshoofdjes er op. Goed ook niet helemaal mijn smaak, maar zij vond het geweldig en het stond haar wel heel leuk. Dochter dus trots naar opa en oma en vervolgens zei oma dat ze het afschuwelijk vond.
Mijn zoontje draagt dus graag zulke shirts. Hij is gek op piraten. Dus ook doodshoofden haha. Wel een wat vriendelijkere vorm... Verder zou ik er niets van zeggen. Tenzij het te erg is. Maar zeker niet over een andermans kind.
Jullie hebben helemaal gelijk hoor, dat ik er wat van had moeten zeggen. Maar doordat er van alles en nog wat is gebeurd in het verleden kies ik daar meestal niet meer voor. Misschien had ik het moeten doen voor m'n dochter. Maar ik heb haar thuis uitgelegd dat wij zo in ieder geval niet om gaan met de keuzes van anderen en dat het het belangrijkste is wat zij zelf van haar eigen kleding vindt. Gelukkig is mn dochter niet een meisje wat heel lang in zoiets blijft hangen. Ze heeft haar schouders er over opgehaald, de volgende dag het rokje weer vrolijk aangetrokken en zich verder niet meer druk gemaakt. Daar zou ik nog wat van kunnen leren...
Misschien kun je er toch voor kiezen om wel voor je dochter op te komen en andere dingen te laten gaan. Ik veroordeel het niet hoor, want ik ken jouw situatie natuurljk niet. Mijn broer heeft ook altijd van dat domme commentaar. Grappen en grollen over mij is prima, maar over onze dochter niet. Ik geef hem trouwens gelijk van repliek. Afgelopen winter had mijn meisje een schattig bruin corduroy jurkje van oilily (dus wel met vrolijke print) en volgens mijn broer was het net een jutezak. Tja, dat heeft ie geweten.
Normaal gesproken zou ik dat ook doen. Maar als je dan allerlei onzinnige dingen naar je hoofd geslingerd krijgt (op het zelfde nivo als dat gezeur over het rokje) Tja... dan is het soms maar beter om te zwijgen. Dan ben ik liever de wijste op dat moment. Gelukkig heb ik wel het gevoel dat mijn dochter weet dat ik achter haar sta, als ze er onzeker over zou worden zou ik echt wel wat gezegd hebben. Maar voor nu lijkt me dit de beste beslissing.
Mijn zoontje is nogal van de aparte combinaties. Hij draagt graag verschillende sokken en het liefst ook verschillende schoenen. Als ik het niet mooi vind, zeg ik dat wel. Zijn reactie is meestal dat hij het wel mooi vindt. En dat vind ik helemaal prima. Ik zie graag een zelfbewust kind dat weet wat hij wel of niet wil. Uiteraard hoef je een kind niet af te branden maar als ik iets niet mooi vind, zeg ik dat wel. Het is een harde wereld en kinderen moeten leren dat mensen een andere mening kunnen hebben en dat ze die ook uiten. Alleen maar mooi als ik zie dat mijn kind overeind blijft!