maar vind jij haar een lapzwans dan??? Er zijn voor mijn kinderen heeft voor mij veel meer betekenis dan hun handje de hele dag vasthouden. Juist nu ze op school zitten. De mogelijkheid om te kiezen of je wil overblijven of thuis wil eten...na school altijd de mogelijkheid om ergens te spelen en bijna altijd om kindjes bij je thuis uit te nodigen. Er altijd kunnen zijn als ze ziek zijn oid... nu heb ik het voor elkaar gekregen om de perfecte combi te hebben...ik ben altijd thuis bij en voor mijn kinderen en ik kan 3 dagen in de week mijn fantastische werk in de vorm van gastouder voortzetten. Maar niet bij elke baan kan dat. Had dat hier niet gekund was ik gewoon TBM. Ik vind dat ik genoeg verantwoordelijkheid neem hoor...ook als ik geen go was geweest.
Ik geef een mening op basis van informatie die jij verstrekt. In die informatie geef jij niet aan dat je vrijwilligerswerk doet, dus nee, dan ga ik daar niet van uit. Dat lijkt me een beetje vreemd dat ik die aanname zou doen terwijl jij het hebt over koffiedrinken.
Ja hoor tuurlijk mag iedereen dat zelf weten! Het lijkt mij ook wel heerlijk hoor en ik zou mij dan ook prima weten te vermaken. Maar ga dan niet roepen dat je als thuisblijfmoeder zoveel meer tijd hebt voor je kids dan een werkende moeder.
Maar het is niet zo dat elke werkende moeder er niet is voor haar kindjes. Ok, overblijven moeten ze dan 2 keer in de week en ook 2 middagen naar de bso, maar dan zijn er dus nog 5 dagen in de week waarop man en ik er volledig voor ze zijn. Dat scheelt dan misschien 6 uurtjes op 168 per week met een thuisblijfmoeder. Ik zeg niet dat het niet goed is als je dat doet (overweeg het zelf immers), maar zodra je kinderen op school zitten is het natuurlijk wel heel anders dan wanneer ze nog thuis zitten.
Hier gaat dat niet echt op omdat ik momenteel niet kan werken door verschillende lichamelijke klachten. En nee ik vind inderdaad dat wanneer je partner je dwingt om te werken als het financieel niet hoeft niet getuigen van gelijkwaardigheid en eigen keuzes mogen maken. Zou jij er hetzelfde over denken als jouw man je dwingt om niet te werken?
Niet iedereen heeft de behoefte iets voor de samenleving te moeten doen. Ik heb dat in ieder geval niet. Ik ga weer een paar ochtenden werken maar dat is voor t geld. Als t niet hoefde, deed ik t ook niet. Geniet liever van leuke dingen en vrije tijd!
Het is natuurlijk veel interessanter om te roepen dat de kinderen van werkende moeders 'de hele week op de opvang zitten', of 'door anderen worden opgevoed', 'alleen 's avonds in bed worden gestopt door ouders', 'nooit kunnen afspreken enz.' Terwijl maar in 7% van de gezinnen met kinderen in Nederland beide ouders fulltime werken. In aanmerking genomen dat in veel gezinnen ook nog oma's aan huis komen oppassen, is het verschil voor de meeste kinderen enorm klein.
Iets voor de samenleving doen is ook zo'n breed begrip. Als je je kinderen goed opvoedt heb je ook al iets voor de samenleving gedaan. Als je respectvol met je medemens omgaat idem. Als je je oude buurvrouw een keer helpt met tuinieren ook. Tja, wanneer doe je pertinent niets voor de samenleving dan.
Als je dan toevallig zo geïnteresseerd bent in hoe ik mijn dagen vul, moet je het vragen ipv conclusies te trekken na een opsomming van 3 dagen. Jij hebt echt een absurd beeld van thuisblijfmoeders, alsof ze de hele dag koffie leuten en met de voeten omhoog boekjes lezen. Ik ren en vlieg wat af! 's Avonds om half negen heb ik rust (of ga dan nog was opvouwen omdat ik daar overdag te druk voor was).
Er staat dat ik niet alleen maar mama wil zijn. Oftewel, dat ik niet alleen maar thuis voor mijn dochter wil zorgen. Ik ben 4 dagen per week thuis en 3 dagen per week gaat ze naar de opvang. Wat ze overigens geweldig vind. Als ik haar breng, begint ze helemaal blij te trappelen met dr beentjes en wordt er niet meer naar mij omgekeken. Ik heb teveel ambities om alleen maar thuis te zitten, de muren zouden op mij afkomen denk ik.. Maargoed, ik zie allemaal aanvallende berichtjes naar elkaar toe, wat maakt het uit wie wat doet, ik denk dat iedereen hetzelfde wil en dat is dat hun kinderen gelukkig en gezond zijn. Toch?
Gelukkig mag ik zelf bepalen wat ik met mijn tijd doe. De jaloezie druipt er echt af bij sommigen. Waarom andermans keuzes zo bekritiseren anders?
Ik kan mij voorstellen dat dit iemands beeld is van er zijn voor je kinderen. Ik zie dat anders, maar op zich prima. Maar stel jouw beide kinderen zijn naar school en je bent geen go, dan vind ik het niet correct om de tijd volledig te vullen met vrije tijd. Daarvan vind ik dan echt dat je niet je verantwoordelijkheid neemt in de samenleving. Natuurlijk zijn er situaties waarin het niet anders kan, ziekte bijvoorbeeld, maar in het algemeen vind ik leuke dingen doen als de kinderen naar school zijn het niet nemen van verantwoordelijkheid. Het is naar mijn mening helemaal niet nodig om dan per se te werken, maar wel om dan bijvoorbeeld vrijwilligerswerk te doen, leesmoeder te zijn enz. We leven allemaal samen en ik vind dat iedereen zijn deel daarin hoort te doen. Ook al verdient je man voldoende zodat je volledig onafhankelijk kunt zijn, dan nog vind ik dat je verantwoordelijkheden hebt naar anderen. Doordat ik werk neem ik deze door belasting te betalen, als tbm van jonge kinderen neem je die door je kinderen een goede basis te geven, maar door koffie te drinken met de buurvrouw als je kinderen op school zitten, neem je die niet. De voorbeelden die genoemd werden zijn allemaal vrijetijdsbesteding. Natuurlijk werk je om te leven en niet andersom, maar ik vond de genoemde dagsbesteding erg lui overkomen. En niet het teken van een nuttig bestede dag.
Als je er allebei happy mee bent en echt doet waar je het meest gelukkig van wordt dan is dat echt helemaal prima. Ook als mijn dochter later thuis zou willen blijven bij de kinderen moet ze dat vooral doen, daar gaat het mij verder ook niet om. Wat ik dan wel heel belangrijk vind is dat het keuzes zijn die je maakt omdat je inderdaad dan allebei doet waar je het meest gelukkig van wordt. Dat het dus ook zo kan zijn dat mama dierenarts is en papa thuis bijvoorbeeld. De vanzelfsprekendheid dat kinderen en het huishouden altijd maar de verantwoordelijkheid zijn van de vrouw, dat stuit me nogal tegen de borst. Kijk, als je samen besluit het zo te doen dan is daar niets mis mee, maar dus wel als open en eerlijke keuze en niet omdat je nu eenmaal een vrouw bent en mannen schijnbaar niet kunnen stofzuigen of een luier kunnen verwisselen. Als ik een heel andere baan en vakgebied zou hebben waarmee het geen probleem zou zijn om er even een paar jaar tussenuit te gaan en ik zo weer zou kunnen instromen dan zou ik misschien ook wel een tijdje thuis blijven. Nou is dat bij mij dus niet het geval en stoppen met werken zou betekenen dat ik over een aantal jaar echt flink achter zou lopen in mijn vakgebied, ik denk niet dat ik dan snel weer een baan op hetzelfde niveau vind. Dat zou ik zonde vinden van de studies die ik heb gevolgd en de ervaring die ik nu heb opgedaan. Stoppen zou ik dus niet echt kunnen verantwoorden naar mezelf of naar mijn dochter later. (Voor mij zou het gevoelsmatig gewoon niet kloppen als ik mijn dochter zou vertellen hoe belangrijk school is terwijl ik dan zelf thuis zit met mijn diploma's en ik mijn verdere loopbaan dan grotendeels heb opgegegeven. Ieder zijn eigen ding hoor, ik wil niemand beledigen maar zo voelt dat voor mij) Mijn eigen moeder werkte fulltime omdat zij daar zelf voor koos en ik zou ook niet hebben gewild dat zij haar verdere loopbaan had opgegeven om thuis te kunnen zijn omdat ik weet dat zij daar echt doodongelukkig van was geworden.
Ik ook. Maar mensen hebben verantwoordelijkheden. Ik vind het schokkend dat mensen het normaal vinden om anderen voor hun vrije tijd te laten betalen. Ik vind het nog veel schokkender dat er mannen zijn die dat graag doen. Uiteindelijk vind je het dus normaal dat jouw man wel elke dag gaat werken, iets wat hij geheid ook niet elke dag leuk vindt en ook vast wel eens lekker in het zonnetje een kop koffie wil drinken, maar jij hoeft niet diezelfde verantwoordelijkheid te dragen als hij "genoeg" verdient?
Ik kan het niet meer verwoorden, ik zie dat precies hetzelfde. Misschien omdat ik ook een dochter ben van een moeder die tijdens mijn hele jeugd een hoge functie heeft vervuld. Ik en mijn zus hebben nooit het gevoel gehad dat ze er niet was voor ons, dus weet uit eigen ervaring dat dar kul is, en vooral ligt aan de ouder als persoon en niet aan hoeveelheid uren. Vooral het thuismoedersland als Nederland waar steeds meer kinderen banden breken met hun moeder om de meest uiteenlopende details, is daar een goed voorbeeld van.
Ik ben niet jaloers en denk er zelf ook over na, maar ik bedoel alleen te zeggen dat het argument er dan meer zijn voor je kinderen dan werkende moeders niet meer echt opgaat als je schoolgaande kinderen hebt. Ik bedoel of je nu sport of werkt, je bent er beiden op dat moment niet.
Ik doe nu al genoeg op school buiten tbm en go zijn...dus dat zou ik dan ook doen. Maar wat doe ik nu dan voor de samenleving?? Ik zie dat zo niet hoor. En waarom zou iemand verplicht moeten zijn om iets voor de samenleving te doen?? Als je een uitkering krijg oke..dat lijkt mij niet meer dan fair. Maar als wij nu een kinderloos stel waren en mijn man onderhoudt ons of andersom voor de feministen onder ons...waarom zou 1 van ons tweeën zich dan niet bezig mogen houden met boeken lezen en onkruid wieden?? Als wij daar nou blij van worden....wie ben jij dan om daar iets van te vinden? Ik snap dat niet zo geloof ik.
Ik bekijk het vooral vanuit mijn eigen situatie en ik zou niet blij worden van hele dagen onkruid wieden maar als een ander dat wil, be my guest! En uiteraard doet het er ook verder niet toe wat ik er van vind, net als dat het ook niet boeit of ik uggs of witte leggings nu wel of niet vind kunnen . Wat betreft de samenleving, als je het wat breder bekijkt is het natuurlijk wel zonde van alles wat er in het onderwijs geïnvesteerd wordt als uiteindelijk de helft van de bevolking thuis zit. Laatst was op het nieuws dat er inmiddels meer meisjes dan jongens studeren. Zomaar even een dwarsstraat hoor, en het is nog steeds ieder zijn (haar) eigen keuze, maar toch een beetje zonde van alle geld, tijd en moeite.
Ik zie dat niet zo...die diploma's heb ik en pakt niemand af. Dat je nu een paar jaar thuis bent....betekend toch niet dat je nooit meer iets met die diploma's gaat doen?? De mentaliteit hier in NL moet eens gaan veranderen dat wanneer je een paar jaar uit je vakgebied bent.. je er niet meer in past...