Maar wat versta je onder een paar jaar? 4 jaar per kind? Of juist langer, want zoals je zelf stelt is het na 4 jaar nog fijner om thuis te zijn? 8-10 jaar eruit liggen is echt lang hoor binnen de meeste vakgebieden. Vooral als je daarvoor maar een beetje ervaring hebt gehad, dus waarschijnlijk niet eens geklommen bent naar de functie waarvoor gestudeerd is. Immers wordt niemand een leidinggevende met alleen een hbo of wo diploma op zak. En dat is wel zonde van alle afgeronde studies..
Go zijn en op school helpen is noodzakelijk voor het reilen en zeilen van de gehele samenleving. Zelfs indien je "alleen" op school helpt, vind ik dat waardevol. Dus prima. Maar ik vind, met de nadruk op ik, dat ieder persoon in een samenleving daar aan bij hoort te dragen. We zijn namelijk uiteindelijk allemaal afhankelijk van elkaar, ook al zie je dat niet altijd direct. En ik zie dat er heel erg met 2 maten wordt gemeten, bij vrouwen is het meer geoorloofd dan bij mannen. Gezien het feit dat ik 2 zoons heb vind ik dat extra vervelend. Zij moeten dus hun best doen op school zodat ze straks voor hun gezin kunnen zorgen, meisjes moeten hun best doen zodat opa en oma trots kunnen zijn? Of zodat ze een geschikte man kunnen vinden straks? Die dan gek genoeg is om wel zijn verantwoordelijkheid te nemen zodat zijn vrouw naar de manicure kan. Ik vind dat een vreselijk idee en niet het beeld dat ik naar mijn kinderen wil uitdragen. Iedereen mag zelf kiezen hoe ze er zijn voor de kinderen wil invullen (tot een bepaalde grens, bij een bijstandsuitkering heb ik daar al veel meer moeite mee), maar ieder mens hoort zijn steentje bij te dragen en dat doe je niet door te tuinieren. Nogmaals dat staat los van het tbm op zich. Ik zou daar gewoon niet gelukkig van worden en ik vind het niet de slimste keuze vind omdat je niet weet wat de toekomst brengt, maar ik kan mij wel degelijk voorstellen dat mensen deze keuze maken. Ik heb volledig respect voor tbms, maar niet voor mensen die niet willen bijdragen. Daarin stel ik een bijstandtrekker gelijk aan een vrouw die lekker gaat sporten op het inkomen van haar man. Hoe gelukkig jij en je man er misschien van worden.
Voor een hoop beroepen maakt het ook weinig uit, of je er een paar jaar tussenuit bent. Maar andere vakgebieden ontwikkelen zich snel en als je er dan tussenuit bent, mis je zoveel dat je daadwerkelijk een achterstand opbouwt ten opzichte van collega's die blijven werken. En dan zal een baas dus eerst diegene aannemen die is blijven werken...
Langer dan 4 jaar ja...en ik denk dat met aanpassing van beide kanten dat mogelijk moet zijn (bijscholing e.d.)
Nou ik vind die vergelijking tussen bijstandtrekkers en thuisblijf vrouwen of mannen echt nergens over gaan. Daarbij vind ik je erg negatief in: de man moet maar werken terwijl de vrouw naar de manicure gaat. Hier is het een besluit wat samen genomen is...niks moet. En vrouwen of mannen maakt mij niet uit...maar de gezinnen die ik ken das ar kiest de man zelf om degene te zijn die full time werkt. Zelfs in een gezin waar de vrouw met 25 uur net zoveel binnenbrengt als hij met 40 uur.
Sommige mensen begrijpen echt totaal niet wat een bijstandsuitkering inhoud geloof ik.. Als je man/vriend werkt krijg je helemaal van je leven nooit een bijstandsuitkering. En als je t geld wel nodig hebt dan kan je ook niet naar de sportschool maar mag je blij zijn als je die avond eten op je bord hebt ligge
Nogmaals het gaat mij niet om het thuisblijven op zich. Als mensen samen de keuze maken dat 1 ouder thuis is bij de kinderen vind ik dat prima. Dat je de eerste jaren van een kinds leven volledig wijdt aan het kind vind ik ook geen issue, ik vind het niet beter dan wel gaan werken, maar ook niet slecht of dergelijks. Ik vind het wel een issue als iemand, wanneer de kinderen naar school gaan en je aanwezigheid thuis niet noodzakelijk is, je geen effort doet om verdere sociaal relevante zaken te ondernemen. Sociaal relevant is heel ruim, vrijwilligerswerk, leesmoeder zijn, je gehandicapte moeder helpen met boodschappen doen enz, enz. Al die zaken zijn super en heel fijn dat mensen daar moeite in steken. We zouden niet zonder kunnen. Maar iemand die in de tijd dat er geen kinderen te verzorgen zijn alleen maar (dus niet een keer in de week of 2 vaste ochtenden) leuke dingen doet, is in mijn ogen vergelijkbaar aan iemand in de bijstand die geen moeite doet eruit te komen of bijvoorbeeld mantelzorg of vrijwilligerswerk te doen. En nogmaals, jullie situatie valt niet in bovengenoemde categorie, het is geen aanval op jou, niet op thuisblijfouders, maar op mensen die vinden dat zij niet bij hoeven te dragen aan de samenleving omdat hun partner genoeg verdiend of omdat ze het niet leuk vinden.
Het is een heel mooi ideaal hoor, maar in de praktijk werkt dat toch anders. Want hoe ze je dat voor bijv de meiden die vandaag geslaagd zijn voor havo of vwo. Ga maar flink studeren, bouw een giga studielening op en als je op je 23-24ste klaar bent zoek dan een baan voor een jaar of 2. Ga dan weer 10 jaar thuiszitten (hoe moet het dan met al die studieleningen? ), en ga dan op 38se weer in een soort reintegratietraject? Zou in zo'n wereld dan niet veel efficiënter zijn om als samenleving helemaal niet te investeren in studie van vrouwen die moeder willen worden, en het geld steken in jongens/mannen die toch tot hun 37-40ste voor de financien en economie moeten zorgen? Is dat de oplossing wat realistisch zou zijn?
Dus moet de samenleving eerst investeren in je opleiding als tiener een twintiger, dan blijf je thuis, en dan mag de samenleving opnieuw investeren om je kennis weer bij te spijkeren? Ik denk dat je toch zelf ook wel begrijpt dat dat heel veel vragen is... Ik vind het dan veel logischer om te investeren in de mogelijkheid om werk en gezin goed te combineren, en zo moeders (en vaders) aan het werk te houden. Ik ben helemaal voor het idee dat ieder zijn zin moet doen. Maar ik vind het persoonlijk ook jammer om lang te studeren en dan die kennis en ervaring allemaal weer te laten wegdeemsteren. Want ja, in de huidige kennismaatschappij is er tien jaar uitzijn in de meeste sectoren een drama.
En hoe zit het met de investering die je als of moeder of vader in je kinderen doet als je tijdelijk stopt met werken dan? Die is misschien niet in geld uit te drukken, maar niet minder van waarde. En ik zie ook niet hoe bijscholing op kosten van de samenleving kan worden gerekend?
Prima jullie je mening daarover ik de mijne... Verder heb ik helemaal niks tegen buitenshuis werkende vaders en moeders. Ten eerste was ik er zelf 1 een poosje en ten tweede zou ik dan wel heel erg hypocriet zijn in het werk dat ik doe. Maar andersom heb ik dat idee wel. Veel werkenden hier vinden degenen die thuis zijn een stel zielige figuren zonder mentale uitdagingen...volwassen gesprekken...die hun toekomst vergooien.... Maar principes heb ik wel en die houdt ik ook in mn werk aan...anders zou het hypocriet zijn. Er werd hier gezegd dat het geen bal uitmaakt hoeveel tijd je met je kinderen doorbrengt en daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb een aanvraag gekregen voor een kindje dat 4 dagen zou komen bij mij...oma pastte 1 dag op. Ouders hadden allebei een hele hoge functie waarbij ze werkdagen van 10/11 uur maakten...de dag dat oma oppaste konden ze heerlijk tot in de avond doorwerken want oma at met hem en deed hem in bad en bed "dus daar hadden ze geen omkijken naar". De dagen dat het kindje bij mij zou komen was van s ochtends 7 tot s avonds tussen 6 en 7, het was de bedoeling dat ik hem zou eten geven, tandjes poetsen, pyama aan zodat zij gelijk naar huis konden en hem meteen op bed konden leggen. Dit heb ik echt om principele redenen afgezegd....als je zo werkt kun je echt niet met droge ogen zeggen dat je net zoveel van je kind meekrijgt als iemand die thuis is...mij gaat dit veel en veel te ver.
Precies! Nergens staat dat ik vind dat je die bijscholing cadeau krijgt...die keuze maak je nl zelf. En wat betreft je bovenste stukje....ik denk dat de wereld er een stuk minder mooi uit zou zien als niemand die investering meer deed.
Ik denk dat het feit dat stufi een lening wordt, deze filtering vanzelf wel zal veroorzaken. En wat dat betreft is het goed dan, dat we een leenstelsel gaan krijgen: mensen die het allemaal niet zoveel kan schelen, zullen een dergelijke investering dan echt niet gaan doen.
Maar waarom wordt constant in extremen gepraat? Of vind je jouw voorbeeld representatief voor 'de werkende ouders'? Ik heb al 2X in deze topic aangegeven dat het heel makkelijk te strooien is met kinderen die fulltime 12uur per dag bij de opvang zitten, maar dat deze groep heeeel klein is in Nederland. Maar daar reageert natuurlijk niemand op. Maar vind je echt dat dat een representatief voorbeeld is voor deze discussies?
ja want jij hebt ergens een percentage gelezen en ik heb echt meer dan 1 van dit soort gevallen in de praktijk gezien hoor. Bepaalde wijken in een stad zit het vol met dit soort kinderen. En dan is het alleen nog wat ik gezien heb....ik heb maar op 4 verschillende kdv's gewerkt/stage gelopen. Die groep is niet heeeeel klein.
Wat heeft deze te maken met het geld voor alle verloren studies? Investering in je kinderen maak je altijd, of je daarvoor studie hebt gevolgd of niet. Maar als dat 'tijdelijke' 8-10 jaar duurt, dan is die andere investering grotendeels weggegooid geld en tijd. En misschien ook een verloren kans voor iemand anders die uitgeloot is bij een studie waarmee de ander vervolgens weinig tot niks mee doet.
Ik denk dat je in je eerste stuk nu echt onnodig zwart-wit maakt. Lees de berichten nog eens goed door en dan zou je moeten zien dat het gros van de werkende moeders het prima vindt dat andere moeders kiezen voor thuisblijven... Voor het tweede stuk over fulltime werkende ouders: amdaa gaf al aan dat het daarin om slechts 7% van de gezinnen gaat. Voor de gezinnen waarbij 1 of beide ouders parttime werken, werd vervolgens aangeven dat de tijd die kinderen in de opvang doorbrengen als ze eenmaal op school zitten, erg kort is gemiddeld gezien en dat dat niet heel veel verschilt dan van tijd die kinderen met een fulltime thuiszijnde ouder thuis doorbrengen. Ik kan dat wel staven met de uren die onze oudste bij de gastouder doorbrengt. Onze oudste bijvoorbeeld, is vorige maand in de hele maand 10 uur bij de gastouder geweest. Dat gaat dus om 2,5 uur per week gemiddeld. En dat terwijl ik in diezelfde periode 132 uur heb gewerkt, (het was even achterlijk druk op m'n werk ). Voor de rest van de tijd was ze thuis bij mijn man.
Jawel dat is het wel, alleen ben jij wellicht veel gezinnen tegengekomen die binnen die percentage vallen. Maar verder is Nederland vrijwel de enige westerse land waar zo weinig vrouwen werken, en waar zoveel parttime wordt gewerkt. Met al die kinderen in overige Westerse landen gaat het verder ook prima, volgens mij is niks mis met de opgroeiende generaties in België, Zweden of Frankrijk.
Even toen ik alleen de oudste nog had en dus alleen thuis was zonder bijdrage aan de samenleving We stonden op rond 8 uur...ontbijten en aankleden. Dan op 1 ochtend peutergym en op een andere ochtend zwemmen. De andere ochtenden verschillende dingen: boodschappen, op visite, indoorspeeltuin, intratuin, kinderboerderij, bieb, stukje fietsen of lopen of gewoon binnen spelen. Daarna sliep zij een uur of 2/3...s middags of thuis of als we s ochtends niks gedaan hadden dan iets van bovenstaande. Tussendoor werd er het nodige in het huishouden gedaan...