Tja, tenzij je een huilbaby hebt natuurlijk. Ik kan mij er dus wel iets bij voorstellen. Vond het nu ook wel een beetje 'stoken', Tuc.
Dat kan zo is het niet bedoeld maar blijf dat niet in en treure uitleggen. Ik weet hoe ik het bedoel.
Kan het niet wijzigen dus dan maar zo: Als ik het goed uitgerekend heb heb je een babytje van maximaal 5 weken oud. Ik weet wel dat niet alle mensen hetzelfde zijn wat betreft thuisblijven of werken...maar om nu al weer willen te gaan werken daar begrijp ik niks van...je vindt het al saai met 2 kindjes thuis...kun je niet genieten van de eerste periode als ze nog zo klein zijn?
Ik begrijp het wel. Ik hou ontzettend van mijn kind maar na een aantal weken alle dagen alleen met hem te zijn en niets anders te doen dan voeden, verschonen en in slaap krijgen was ik ook wel weer toe aan iets voor mezelf, werken bijvoorbeeld. Ik was hem niet beu maar wel de situatie, de dagelijkse gang van zaken. En ja je weet als je een kind krijgt dat dat je leven is voor een tijdje. Ik ben niet in de wieg gelegd om 24/7 te zorgen. Heb ook me-time nodig om me daarna voor 200% weer te kunnen geven.
Als je inderdaad een huilbaby heb dan kan ik me wel voorstellen dat de muren soms op je af kunnen komen.
Nee, ik kan nauwelijks genieten van de tijd dat ze heel klein zijn. Ik word er zenuwachtig van, voel me niet mezelf, voel me gedeprimeerd en kwetsbaar. Mijn oudste was een makkelijke baby, maar ik wilde alleen maar huilen toen de kraamzorg wegging en mijn man weer ging werken. Mijn jongste huilde veel en sliep verschrikkelijk slecht. Ik heb me nog nooit zo nutteloos en waardeloos gevoeld. Ik vind het vervelender om mijn 2-jarige en 6-jarige te missen nu ik werk, dan om even weg te zijn van ze toen ze klein waren. Ik vind 5 weken ook te klein om naar een opvang te gaan, dus natuurlijk was ik er gewoon, maar ik vond het pas genieten toen ze groter werden. Ik werd gillend gek van al die (voornamelijk) vrouwen die riepen, geniet er maar van, ze zijn zo groot. Ik heb me vreselijk gevoeld dat ik het niet zo leuk vond als ik blijkbaar hoorde te vinden. Maar dat kleine vond ik gewoon niet zo fantastisch. Het hoort erbij, ik had het zeker niet helemaal willen missen, maar ik had graag eerder begonnen met werken, maar dan veel minder uren per dag. Zodat de opbouw beter was dan nu het geval was.
Laten we ook niet doen alsof je een uitzondering bent hoor. Ik hoor het bij veel vriendinnen en herken het van mezelf. Tweede was een huilbaby met reflux, ik had best wat eerder kunnen gaan werken. Gebroken nachten en nog een peuter erbij. Nee het eerste half jaar vond ik geen succes. Mijn eerste was een voorbeeldige baby en ik heb van vrijwel iedere dag genoten, heb mn verlof zelfs verlengd. Nu bijna 2 en bijna 4, super relaxt vergeleken bij die eerste periode. En nog vind ik 3 dagen per week werken heerlijk. Gewoon mezelf zijn, mn hersens even laten kraken, andere gesprekken voeren. Nope, ik ben geen tbm in de dop.
Ik herken je stukje ook goed hoor femkes, zeker bij de oudste die een huilbaby was. En idd mis ik ze ook meer nu ze ouder zijn.
Heel herkenbaar, mooi geschreven! Na de geboorte van onze jongste zoon kreeg ik een PND en de psycholoog legde het mooi uit: 'als moeder van een pasgeboren baby moet je je heel dienstbaar opstellen, alles draait immers om de basale behoeften van de baby (eten, poepen, slapen) en voor sommige vrouwen voelt het alsof je in die periode alleen maar kunt zitten wachten tot je baby je weer nodig heeft'. Voor mij was de kleine-baby-fase ook niet de leukste, nu mijn jongens 1 en 4,5 zijn vind ik het echt genieten!
Tijdens mijn zwangerschap heb ik mijn studie even in de koelkast gezet en als meneer straks een half jaartje is wil ik deze (online) afmaken, hierdoor ben ik in iedergeval het komende jaar nog een thuisblijfmama! Financieel is het niet breed maar redden we ons goed op een inkomen al zijn luxe vakanties ed geen optie de komende tijd. Hoeveel ik er ook van geniet de mogelijkheid te hebben om zoveel bij hem te zijn, mis ik soms best contact met mensen van mijn leeftijd/iemand die terug praat overdag haha. Als hij een jaartje is wil ik dan ook kijken of ik 2 dagen in de week kan werken (het liefst dan ook een dag in het weekend), dat geld kan dan ook meteen apart worden gezet voor zijn toekomstige vervolgopleiding.
JA. Meteen zonder enkele twijfel. Het is natuurlijk heel erg persoonlijk en uiteraard niks mis met werkende moeders. Ik werk nu zelf 36 uur. Dit is financieel helaas echt noodzakelijk. Mijn man heeft namelijk een WAJONG (ivm zn asperger) en krijgt nog minder als het minimumloon. Dit houd gelukkig wel in dat ukkie lekker bij papa is overdag. Maar als er een manier zou zijn om te ruilen dus mijn man werken en ik thuis had ik het zonder twijfel gedaan. Vind het vreselijk om mn mannetje elke dag te verlaten.
Ik wou dat ik die luxe had... ik zou niet volledig thuis blijven, maar als ik 16 uur zou kunnen gaan werken zou ik dat wel ideaal vinden. Dan heb ik toch even iets voor mijzelf en ben ik onder de mensen en toch heb ik alle tijd voor mijn dochter. Helaas heb ik die luxe niet (2 huizen en de hypotheken moeten gewoon betaald worden)
Echt heel persoonlijk dit. Wij kunnen een hoop vinden, maar jij bent degene die thuis zal zijn, dan. Dus het gaat er om wat jij vindt. Ik zou de tijd nemen om dat eens even fijn uit te zoeken.
Ik zou dat voor mezelf niet doen. Ik word erg gelukkig van mijn werk en niet van fulltime thuiszitten. De combi vind ik prima! Maar inderdaad, je moet doen wat je zelf wil en waar jij gelukkig van wordt!
Nee, ik vind dat je het goede voorbeeld moet zijn voor je kinderen en dat doe je door te werken. Anders creëer je een gat in je cv en je weet niet hoe de toekomst loopt (misschien raakt je partner zijn baan kwijt, wordt ziek of jullie gaan uit elkaar). Te veel vrouwen eindigen dan in de bijstand. Dat zou ik nooit willen. Ik heb niets tegen tbm, maar ben wel heel erg pro werken.
Hier hetzelfde. Maar als ze dadelijk allebei op school zitten dan zou ik graag iets parttime gaan doen en als ze uit school komen dat ik er weer ben.
Nee. Ik zou wel echt heel veel minder willen werken. Ik werk nu 40 uur (behoorlijk noodgedwongen) en zou het liefst een uur of 18 werken. 3x 6 uur ofzo. Of drie een keer een ochtend. Helaas moet ik dan wel heeeeeeeeel veel loonsverhoging per uur krijgen wil dat mogelijk zijn. Of de lotto winnen. Misschien eerst eens mee doen.