Ik snap nooit helemaal dat iemand zich verveeld als die thuis is.. ik kom tijd te kort Mijn hersencellen doen het prima, zelfs die extra cellen die ik heb. En ik beteken best veel voor de maatschappij vind ik zelf.. nu mijn kinderen naar school gaan ben ik zeer actief op school als spring in het veld.. als ik buiten de deur zou werken zou ik dat allemaal niet kunnen doen.
Dit vind ik dus ook. Als wij het ons financieel kunnen veroorloven om in totaal minder uren te gaan werken dan zou hij ook uren inleveren. Het is gelukkig niet altijd of het een of het ander. Zowel voor het voorbeeld naar de kinderen toe. Papa kan ook zorgen (ik vind het al lastig genoeg dat de papa van mijn oudste zoon dit dus niet wil/kan maar juist daarom vind ik het extra belangrijk dat mijn partner ook zijn rol heeft) daarnaast doet hij dingen toch anders en is dat naar mijn idee ook goed voor kinderen. En begrijpen wij elkaar beter als de taakverdeling evenrediger is. Ik ben nu door mijn zwangerschap thuis (ben eerder gestopt door klachten) en dat geeft inderdaad heel veel rust. Geen bso, tijd om te lezen etc op school. Tussenschoolse opvang doe ik sowieso want in dat uur op en neer naar huis geeft naar mijn idee alleen onrust. Als hij mag kiezen kiest hij voor overblijven. Maar aan de andere kant ook onrust het is voor ons als gezin beter als we allemaal ook een leven buiten het gezin hebben. Waarmee ik niet bedoel dat tbm altijd binnen zitten.
Ja, als het financieel haalbaar zou zijn wel. Ook al ben ik hoog opgeleid en is het misschien zonde van mijn studie, ik vind het heerlijk om thuis te zijn met mijn kleine vent. Ik ben nu pas net uit mijn officiële verlof dus misschien denk ik er over een paar maanden anders over maar zoals het nu is zou ik thuis willen blijven tot hij (of een eventuele tweede) naar school gaat. Dan zou ik wel weer willen gaan werken. Helaas zit dit er voor ons (voorlopig) niet in.
In de ideale wereld was ik het eerste levensjaar van de kids thuis. Daarna 2 dagen werken. Ik werk er nu 3. Het werken zelf geniet ik van, het geregel rondom opvang en het ge trek met de kinderen zou ik graag kwijt zijn.
Mijn oudste ging slechts 2 dagen naar de gastouder, dag 3 dat ik werkte was mijn man thuis en 2 dagen per week was ze bij mij. Weekenden wij beiden thuis. Maar zij zei ook mama tegen de gastouder.... Dus dat ligt echt niet perse aan het feit dat ouders teveel zouden werken. Wij hebben bewust voor 1 vast gezicht van een gastouder gekozen en het feit dat ze haar mama ging noemen was enerzijds kopieren van de eigen kinderen daar en anderzijds ook uitdrukking van hoe vertrouwd ze daar was. En wat je al zegt: er zijn maar weinig situaties waarin beide ouders fulltime werken en kinderen daadwerkelijk 5 dagen per week voor 12 uur per dag bij de opvang of gastouder zijn.
Tijdelijk heerlijk maar structureel denk ik niet dat ik daar tegen kan. Ik vind het fijn om iets anders te zijn dan alleen "mama". Daarnaast heb ik het super leuk op het werk.
Maar een ander kan dat toch gewoon anders ervaren? Dat doet dan toch niets af aan jouw ervaring? Ik verveel me dood als ik volledig thuis zit. En ik heb toch echt zat hobby's en vrijwilligerstaken, daar ligt het echt niet aan. Voor mij voelt het wel als hersencellen die dan afsterven, als ik volledig thuis zit. Maar dat is dan weer hoe dat voor mij is. Dat betekent dan dus ook weer niet dat elke tbm afstervende hersencellen heeft...
Ik overweeg om thuis te blijven, mijn zoontje werd erg boos toen hij dat hoorde, want dan kon hij niet meer naar de bso. Ik denk overigens niet dat ik het ook ga doen, ga toch eerst proberen wat minder uren te maken, nu 24. De jongste gaat ook met een jaartje al naar school en ik vind het vooral erg spannend omdat je in deze tijd ook met een vast contract nooit zekerheid hebt.
Nee, ik heb het idee dat ik mezelf dan ernstig te kort zou doen. Werk is voor mij niet alleen geld verdienen, het is een sociaal netwerk, competenties onderhouden en even geen moeder zijn. Ik werk straks 3 dagen van 9uur en vind dat een perfecte combinatie tussen werk en moeder zijn. Mijn man begint binnenkort weer met een opleiding en als dat achter de rug is dan wil ik ook verder kijken naar een opleiding of binnen mijn werk wat extra's.
Uhm dames er ontstaat nu een hele discussie tussen de werkende en thuisblijf moeders maar volgens mij was dat mijn vraag niet . Ik ben aan het twijfelen maar ik geloof erin dat waar mama gelukkig van wordt de kindjes dat ook worden, en respecteer elkaars opvattingen de een werkt graag en combineert de zorg van kinderen zo en de ander is graag thuis niks mis mee toch
Ook al ben je getrouwd, je blijft toch baas over jezelf? Natuurlijk beslis je dit in overleg, maar hoezo bepaalt jouw man dat omdat hij het perse wil?
O nee. Ik vind m'n werk heerlijk. Altijd thuis zitten zou echt niks voor mij zijn. Ik heb t idee dat je wereldje dan zo klein is. Vind t heerlijk om er af en toe even uit te zijn. Even onder andere mensen, even andere praat. Ik werk 2.5 a 3 dagen. Perfect voor mij.
Ik kies er bewust voor om de eerste jaren thuis te zijn bij de kinderen. Ik ben een nieuwe studie gaan doen (deeltijd) omdat ik na deze jaren in een andere richting wil werken. Ik kies er in eerste instantie voor omdat ik het waanzinnig geweldig vind om moeder te kunnen zijn en wil die belangrijkste eerste jaren graag zelf invullen. Daarnaast denk ik dat mijn kinderen de eerste 3 jaar het beste af zijn bij hun ouders (of vaste verzorger) en in hun eigen rustige omgeving, ik wil ze dat bieden. Wanneer ze op school zitten, wil ik parttime werken en zal oma de opvang verzorgen als dat nodig is.
Helemaal met je eens! Ze klinkt heel erg veroordelend. En ze vergeet ook even dat het maar goed is dat veel vrouwen ook nog gewoon werken. Voor de economie, voor de zorgsector, waarin weinig mannen willen werken. Ik ben het zo zat mezelf te moeten verdedigen tegenover zulke bekrompen meningen. Iedereen moet doen wat je goed acht, maar het 1 is zeker NIET beter dan het ander. Ik laat tbm in hun waarde, vind het knap dat ze die ambitie hebben. Maar ik verwacht dat ook terug, want ik heb ook het beste voor met mijn kind, ook al werk ik dan.
Ik werktte parttime. Vroeg in m'n zwangerschap de ziektewet in gemoeten, waardoor ik ontslagen ben (belachelijk, maar goed, 0-uren contract via uitzendbureau, dus niks aan te doen helaas). Na m'n ziektewet kwam natuurlijk m'n verlof. Daarna heb ik alle WW-uitkering van het uwv opgemaakt waar ik nog recht op had. Daarna besloten om volledig thuis te blijven voor m'n dochtertje. Wij hebben een eigen bedrijf (rijschool) waardoor m'n man (meer dan) fulltime van huis weg is. Ik doe thuis de volledige boekhouding/administratie zelf in de uurtjes dat ons dochtertje slaapt. Financieel is dit voor ons te doen. We hebben uitgerekend; als ik nu weer net zoals voorheen parttime zou werken en ons dochtertje zou (gratis) naar de twee (oppas) oma's gaan, zou ik net zo veel salaris ontvangen als dat ik nu krijg qua toeslagen van de Belastingdienst. Toen was voor ons heel snel de keus gemaakt dat ik thuis zou blijven! Als ons dochtertje eenmaal naar de basisschool gaat, zien we wel weer verder. Dat duurt nog een dikke 3 jaar. Ik moet er wel bij vermelden; elke maandagochtend gaat ze naar m'n schoonmoeder en elke donderdagochtend gaat ze naar m'n moeder. Dit vinden de twee oma's geweldig en zo heb ik eventjes me-time. En volgens mij vindt Lynn het zelf ook erg leuk! Het lijkt me in ieder geval erg goed voor haar.
Daar ben ik het absoluut mee eens. En het is dus niet leuk als er opmerkingen worden gemaakt dat je maar geen kinderen moet nemen als je wil werken. Iedereen maakt andere keuzes. Iedereen is verschillend. Ik geloof niet dat het één slechter is dan het andere. Het heeft beide namelijk voor en nadelen.
Nee, vind het heerlijk om te werken! Mijn man is wel thuis bij onze zoon. Hier zijn de rollen omgedraaid.
Nee! Ik zou er niet gelukkig van worden! Hou van mijn werk en zou niet gelukkig worden van het 24/7 thuis zijn met de kindjes. Ik werk 2,5 dag en vind dat perfect! Meer zou voor mij niet hoeven en minder ook niet echt.