Moeilijk hoor maar anderzijds je weet nu wel dat het de dienst alle kanten opkan. als je daar open voor staat zou ik gaan. en over hoedje nee zou het niet doen misschien kun je een mooie invlecht maken.
Volgens mij is dat not done. Een baret is ook niet altijd voldoende. Ik weet niet hoe streng ze zijn, maar soms is een (zwarte) hoed echt noodzakelijk, anders kom je de kerk niet in. Het is aan jou, TS, of jij je wilt aanpassen. Als het om iemand gaat waar ik veel om gaf, dan zou ik mij aanpassen.
Het lijkt mij verschrikkelijk om een dierbare (je kind!!!) te verliezen en dan ook nog eens te horen te krijgen dat jij en je kind zondaars zijn anders was je kind niet gestorven en dat soort onzin. Mijn opa heeft mij heel vroeger ook wel eens verhalen verteld, zijn familie was streng gereformeerd. Hij kon er niet meer tegen en is als jong volwassene uit de kerk gestapt. Ik wist echter niet dat de begrafenissen ook zo hypocriet en zwaar waren.
Ik ben zelf chr. gereformeerd en onze gemeente is zeker niet behoudend. ( We hebben af en toe een drumstel, zingen van allerlei liederen) e. Iedereen is van harte welkom zoals hij/zij is. Ik ga ook rustig met een broek naar de kerk. Mijn vriendin gaat naar een gereformeerde gemeente en daar ben ik bij de doopdiensten geweest , met rok, zonder hoed. Dat vindt mijn vriendin ook prima. Met de diensten daarheb ik soms wel wat moeite . Haar moeder is pas geleden overleden en daar werd juist uitgebreid stil bij hoe ze haar geloof beleefde , in de positieve zin. Ook daarna was ondanks het verdriet de sfeer positief. Kan me wel voorstellen dat je het lastig vind. Hoe de band is met de overledene zou voor mij doorslaggevend zijn.
Als jou gevoel zegt dat je uit respect je gezicht wil laten zien dan zou ik gewoon gaan zonder hoedje. Als je in gekleurde kleding komt, zal je wel worden aangekeken, dus zou dat dan denk ik niet doen. Zonder hoedje zullen ze je ook wel aankijken, maar dat zou mij een stap te ver zijn. Uiteindelijk kan je pas zeggen of het meevalt of tegenvalt als je er bent geweest en de nare dingen die ze zouden kunnen zeggen zou ik het ene oor in laten gaan en het andere oor uit
Ik pak even jouw reactie omdat ik die als eerste weer tegenkom, maar zag nog een paar reacties die erop lijken Die lezen dan de bijbel verkeerd denk ik... Psalm 103 (onberijmde en berijmde versie) Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid. Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden. Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden. Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen, die Hem vrezen. ..... Hij handelt nooit met ons naar onze zonden; Hoe zwaar, hoe lang wij ook Zijn wetten schonden, Hij straft ons, maar naar onze zonden niet.
Ik vind dat ook echt niet normaal... en ook dat je er niet verdrietig om zou mogen zijn want anders ben je ook een zondaar... seriously... ik vind het echt te bizar voor woorden gewoon.
Ik weet wel ongeveer hoe het zal gaan. Mijn moeder stamt van die kerk af. Heeft er mee gebroken op haar 16e. Maar naar de dienst geweest van haar vader en dat was idd heavy. Kennissen van ons hebben gebroken met deze kerk en zodoende weet ik wel een beetje wat ons te wachten staat. Echt dierbaren is overigens een groot woord. Wel een fijn contact en zij zijn ook bij ons op kraamvisite geweest evenals kraamfeest en receptie bruiloft. Dus ik vind eigenlijk dat we moeten gaan... Wij zijn ook Christelijk maar echt een hele andere kerk. Dat weten ze ook Ik kan een zware preek best van me af laten glijden maar vindt beoordelende en afkeurende blikken wel lastig...
Tja, het zou mij totaal niet gaan om de begrafenis zelf, maar om het afscheid nemen van en eerbied tonen aan de overledene. Het kan zwaar zijn en met teksten die jou niet aanspreken, maar daar gaat het mijn inziens niet om. Tenzij je natuurlijk het idee hebt, omdat je niet van gereformeerde huize bent, dat je niet welkom bent. Maar dat heb ik zelf, bij de begrafenis van mijn streng gereformeerde maar o zo lieve buurvrouw, niet meegemaakt. Maar goed, ik ken de situatie niet. Sterkte
Ook de Heere Jezus had verdriet na het overlijden van zijn vriend, vraag me af waar die dominees/voorgangers het dan vandaag halen dat wij niet verdrietig zouden mogen zijn. Als verdriet na overlijden zonden zou zijn zou Jezus ook zonden gedaan hebben terwijl er juist geleerd word dat Hij zonder zonden is
Nog nooit zo'n zware dienst meegemaakt maar de dienst bij de oma van mijn man was wel erg zwaar. Ook meer een donderpreek over hoe slecht we allemaal zijn dan troostende woorden. Vond het erg onpersoonlijk. Ik zou gewoon gaan en idd een zwarte rok of jurk aan doen, geen hoed als je die niet hebt. Als overledene wat verder van je af staat kan je ook alleen gaan condoleren.
Tsja, maar schijnbaar worden die dingen toch zo vermeld, dus schijnbaar zijn er wel gemeenschappen die wel zo leven. Nou ik vind dat gewoon echt gestoord, sorry.. Verder laat ik me nergens over uit, ik ben totaal niet gelovig dus ik sta sowieso al niet achter al die dingen.
Je bent daar niet voor hun maar voor degene die jij hebt gekend en uitgenodigd hebt in jouw leven. Hou je schouders recht en je kin opgegeven want degene heeft ook jou uitgenodigd in zijn/ haar leven en dat is wat telt. succes en idd zuurtje mee
Hier helemaal mee eens. Ik ben zelf helemaal niet gelovig, maar je gaat voor de overledene of voor de nabestaanden en wat een ander vindt, daar zou je sch*t aan moeten hebben.
Bij mijn man z´n opa was het ook zo zwaar pfff, hel en verdoemenis, zondaars etc. ik had er al wel zo'n idee van, van te voren. Bij mijn schoonmoeder zal het ook zo gaan. Ik ben zelf katholiek, maar ben wel gewoon uit respect naar de begrafenis gegaan. Wat hun daar zeggen en doen, dat kan ik heel goed van me afzetten. Bij hun gaat dat gewoon zo, en als hun dat willen dan is het goed. Ik kwam natuurlijk ook als zondaar (katholiek), maar daar heb ik lak aan hoor. Vind het eigenlijk alleen maar heel zielig als je zo moet leven. Mijn schoonvader heb ik nooit gekend, die is jong gestorven, en die ligt ook in een graf met niks. Geen naam, aandenken oid. Bloemen zijn al helemaal uit den boze. Eem heel verschil met mijn broer, met een mooie grafsteen, altijd planten en bloemen en kaarsje. Niet dat je er nog wat aan hebt hoor.
Oh help, ik krijg al de kriebels als ik je tekst lees. Ieder zijn ding hoor, maar hierom kom ik dus alleen in een kerk op vakantie, om het gebouw te bezichtigen, maar nooit meer tijdens een dienst.
Snap ik. Maar bedenk dat het eigenlijk heel treurig is als je zo bekrompen moet leven, en jij wel beter weet. Misschien helpt het als je dat voor ogen houdt.. En misschien valt het wel heel erg mee met de blikken.