Ha dames, er gaan al wat hondenverhalen de ronde in de lounge, maar ik heb er ook een... onze hond is een maand of 1,5 geleden chemisch gecastreerd, door middel van een implantaat. Onze ervaring hiermee is heel positief, hij is weer speelser geworden, laat de teefjes meer met rust en is weer mijn lieve hondje in plaats van een jankend brok zenuwen en hormonen. Een ding valt me wel op, en dat dat hij erg snel begint te blaffen tegen vreemden. Het is een boerenfox, een erfhondje, gefokt om te waken en te jagen op klein ongedierte. maar vaak als we bijvoorbeeld de laatste ronde lopen, en er loopt iemand langs, iemand wil hem aaien, iemand spreekt me aan, is hij erg blafferig, meer dan ooit. Een voorbeeld: gisteren liepen we (hond en ik) door het park voor de laatste ronde. Onze hond liep los en snuffelde door de grasrand. (los mag in dit park) Er lagen mensen in het park, en iemand floot om hem te roepen. En dan blaft hij dus al. Voorheen gaf hij geen aandacht en liep zijn eigen route. Het is een held op sokken, hij staat dan op een meter afstand en begint te blaffen. Als ik hem roep komt hij mee, en hij luistert daarin goed. Maar het blaffen is vervelend en ik weet niet goed waar het vandaan komt. Komt het door de castratie? Komt het door de zwangerschap (bij dochterlief deed hij dit niet) en natuurlijk de grote vraag: Wat kan ik er aan doen?
Het kan zijn dat een wat onzekere reu door castratie nog onzekerder wordt. En dus in het geval van jou hndje wt blafferiger.
Ja dit zou kunnen, wordt ook wel beweert. Maar... er zijn ook meningen die deze bewering totaal ontkrachten. Want waarom zou het minder hebben van mannelijker hormonen onzeker maken? Vrouwen/teefjes zijn ook niet per definitie onzeker. Dus ik zou deze verklaring niet aannemen, er is namelijk helemaal geen bewijs voor. Maar wat het dan wel is...?
Dit is appelen met peren vergelijken; het gaat om de wisseling van hormonen, niet om de aanwezigheid van testosteron. Wat gezegd wordt, is mijns inziens de reden van zijn gedrag.
Is dit de langwerkende of de kortwerkende versie? Heb wel vaker gehoord dat ze van die chemische castratie van gedrag kunnen veranderen. Varierend van Honden die supersloom worden tot depressief en honden die onzekerder worden, chagerijniger enz. Honden die ineens uitvielen naar honden en mensen. Maar waardoor dit komt Het is en blijft natuurijk chemische troep wat iets met hormonen doet en waarbij ook niet alle bijwerkingen en zo helemaal bekend van zijn. Denk toch wel dat het iets met implantaat te mken heeft. Ze zijn natuurlijk normaal door de hormonen wat meer vent en dat word nu door dat ding getemt. Misschien dat hij zich nu nog minder "stoer" voelt en dus onzekerder gedraagt?
ik vergelijk de testosteron altijd een beetje met drugs. Veel reutjes zijn onder invloed van testosteron alleen nog maar bezig met alle zaken die bij de "voortplanting" horen. Geurtjes van andere honden analyseren enzo. Dat is nu weggevallen en daardoor veranderd er van alles. Waarschijnlijk is het onzekerheid die er eerder ook al was, maar nu meer door uiting komt omdat hij nu minder afgeleid wordt door die geurtjes. Dat is mijn theorie, maar is niet wetenschappelijk onderbouwt ofzo hoor haha
Het is een implantaat die 1-5 tot 2 jaar werkt. Het is altijd een softie geweest, maar nu leek het wel heel erg te worden. We hebben hiervoor gekozen omdat een balletje niet is ingedaald, de castratie is dan een stuk ingrijpender. Zo kunnen we eerst het effect bekijken voor we hem echt onder het mes leggen Het verandert je hondje wel echt, maar ook leuke dingen. Hij is weer veel speelser naar ons en naar andere hondjes. Mijn knuffeldier
Appels met peren? Testosteron IS een hormoon. De bewering dat (chemische) castratie zorgt voor een onzekerdere reu, komt doordat het testosteron verminderd. En DAT zou een onzekerdere hond opleveren, omdat testosteron voor meer zekerheid zou zorgen. Men zegt dat vanwege het typische mannelijke, zeg maar stoere gedrag. Al heftigere teefjes zouden daardoor agressiever worden. Omdat het testosteron meer naar voren komt bij het verwijderen van de vrouwelijke hormonen. Maar bewijs is er helemaal niet voor. Toch zie je dat bijvoorbeeld teefjes van het ras dat ik heb (Lancashire Heeler, pittig ras) wel degelijk agressiever zijn geworden na castratie. Ervaringen van de mensen uit de rasvereniging. Daarom heb ik mijn reu laten castreren en niet mijn teef (ook om andere redenen). Wat het met mijn toch al wat onzekere reu heeft gedaan is dat hij iets rustiger werd, knuffeliger en speelser. De onzekerheid is gebleven en zijn reuengedrag ook (inclusief dekken). Dit heeft te maken met de leerervaringen die hij al had opgedaan.
Wat eerst werd beweert over het feit dat de effecten van chemische castratie helemaal voorspellen wat een operatie voor effecten zou hebben, klopt ook niet helemaal. We weten het gewoon niet, er is ook hier geen bewijs voor. Het zou dus eigenlijk fijn zijn als dierenartsen dit gingen rapporteren of dat er een onderzoek naar zou komen. In jouw geval is er toch een andere optie Marlous? Jouw hond hoeft toch niet geheel gecastreerd te worden, alleen die ene niet ingedaalde bal hoeft verwijderd te worden. Voor het lichaam minder ingrijpend dan een chemische castratie denk ik. Heeft hij toch zijn mannelijke hormonen. Een volledige castratie kan ook gevolgen hebben voor de vacht, gewicht en nog veel meer zaken in positieve maar vaker negatieve zin. Mijn reu heeft trouwens geen uiterlijke bijverschijnselen gekregen. Misschien een iets pluizerige vacht, maar dat valt amper op.
Sandana, het klopt dat we alleen het ene balletje zouden kunnen laten weghalen, maar de niet ingedaalde kan op termijn voor problemen zorgen. voor ons geeft dit nu wel een indicatie hoe hij het zonder balletjes zou doen. merk ook dat hij meer eet, krijgt niet meer maar eet zijn brokken beter. Hij zal wel meer tijd hebben nu zijn neus minder achter de dames aan hoeft