Hey allemaal, Ik ben nu 2 jaar alleenstaand (de gehele zwangerschap en mijn zoontje is nu 15 maanden...) En ik mis steeds meer een maatje, mijn grote liefde... Vooral ook voor mijn zoontje vind ik het heel erg dat hij geen "papa"figuur in zijn leven heeft... Nu vroeg ik me af hoe het bij jullie is? Zijn er alleenstaande mama's die toch opnieuw het geluk hebben gevonden? Dat er mannen zijn, die er geen probleem mee hebben dat jullie kindje(s) hebben? En hoe gaat dat, ook met de kindjes? Ben benieuwd naar de reacties! Liefs Kussiexx
ja hoor het kan!!! mijn dochter was toen ongeveer 4 jaar, heb 6 jaar relatie gehad en een tweede wonder...ben nu bijna 2jaar alweer alleen, maar........ik ben verliefd op een vroegere klasgenoot, dmv facebook en hyves wist hij al dat ik 2 kids heb en het lijkt geen probleem anders houdt het op, want de kids gaan voor...ik wens je alle succes en liefde
Herken je gevoel helemaal. Ben nu 2,5 jaar alleen en wil heel graag weer een relatie. Wel meerdere scharrels gehad, maar niemand die ik aan mijn kinderen wilde voorstellen. Wel een keer een hele heftige crush gehad, maar toen die man zei dat hij moeite had met het feit dat mijn kids getint zijn kon hij exit. Nu ben ik al een poosje heimelijk verliefd op een hele lieve man. Maar durf er (nog) niets mee te doen... We'll see.
Ja hoor, kan helemaal!!! Inmiddels 2 jaar samen met mijn "nieuwe" vriend en bijna 36 weken zwanger Hij houdt vreselijk veel van mijn oudste zoontje (3.5 jaar) en vice versa. Ze zijn echt 2 handen op 1 buik. Mijn zoon ziet zijn vader nog wel gewoon, 1 keer in de 2 weken. Vriendlief wist al dat ik een kindje had, want ik ken hem al 7 jaar bijna (vroeger ooit eens iets mee gehad)... altijd nog hele goede vrienden geweest, tot ik niet meer met hem om "mocht" gaan van mijn ex. Nou ja, ex was uit beeld, weer contact gehad via hyves *altijd handig, die sociale media*... afgesproken om bij te kletsen en gelijk vlamde het weer op. (zijn letterlijke eerste woorden toen ik de deur open deed: *zucht... wat ben je toch mooi* JA, HALLO... dan ben ik om natuurlijk ) Overigens vorig jaar is het 2 maanden uit geweest omdat hij het toch allemaal wel heel moeilijk vond, maar dit komt ook omdat hij nog erg jong is (net 21). Toch besefte hij dat hij wel erg veel van ons hield. Hij mistte mijn zoontje onwijs erg en kwam dan ook regelmatig langs om eventjes 's avonds een kusje te geven en dergelijke Maar in die periode had ik ook geen tekort aan aandacht... En ik verberg NOOIT het feit dat ik een zoon heb, als dat ze wegjaagt is het houdoe en bedankt, kan ik niet wakker om liggen. Mijn zoon gaat boven iedere vent.
Ja hoor ook hier het geluk gevonden!! Mijn vriend was een enorm feestbeest! Ontmoette hem in de kroeg, en we raakten aan de praat. Hij vertelde dat hij kinderen wel leuk vond maar voor een paar uurtjes..Nu 10 maanden samen, en al 10 maanden de geweldigste man die ik ooit voor mijn kinderen had kunnen wensen! Zorgzaam, liefdevol en voelt een verantwoordelijkheid voor ze terwijl ik dat echt nooit van hem heb gevraagd. Hij had zelf natuurlijk nooit verwacht dat hij zoveel van kinderen van een ander kon houden. Hij heeft het echt wel eens moeilijk gehad(en nog wel eens) Van vrijheid blijheid naar een chaotische en drukke gezinssituatie.. We wonen nog niet samen, maar hij doet alles wat hij kan om het voor de kinderen goed te maken.. En we gaan in augustus een weekje camperen met de kids.. Het is dus echt wel mogelijk
Ik heb nu 7 maanden een relatie, maar ook dit gaat goed, hij heeft er zelf ook 2 die komen om het weekend. wel heb ik er wel eens moeite mee dat hij streng tegen mijn kids doet hij is bijv een heel stuk strenger dan dat ik ben, maar goed daar hebben we later dan weer profijt van. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog wel eens lastig vind dat mijn vriend ook kinderen heeft, dit meer uit jaloesie(owh wat erg) dat hij ze niet met mij heeft (maar wie weet later ooit wel maar is het nu te vroeg voor) en de ex daarachter dan weer
Hey lieve meiden!! Dank jullie wel voor jullie (lieve) reacties! Wat fijn dat jullie toch weer liefde (hebben) ervaren! Dat geeft de burger moed1 Er bestaan dus toch wel degelijk WEL volwassen en serieuze mannen die niet weglopen voor een beetje verantwoordelijkheid... Ik ben ontzettend blij voor jullie dat jullie het zo getroffen hebben nu! Liefs