Mijn vader heeft eergister een ernstige beroerte gehad. Mijn wereld staat op zijn kop, laat staan dat van mijn moeder! Al twee dagen rennen we van hot naar her, ziekenhuis in en uit en hopen op een goede prognose. Zoals de verpleging zei, zoals hij binnen kwam hadden we amper hoop. Tegen alle verwachtingen in probeert hij nu te praten en komt er wat beweging in de verlamde zijde. Ik ga straks boodschappen doen en daarna een grote schaal lasagne maken voor moeder en de rest van het gezin (broer en zus komen van ver weg/buitenland en ik woon dichtbij met 100km reistijd...) zodat mams zelf niet continue voor anderen zorgt. Zij loopt zichzelf uiteraard voorbij, net als iedereen. Hoe kan ik het haar makkelijker/draaglijker maken? Ik maak me geen "zorgen" om de baby -uiteraard wel ivm de pijn, wat heeft dat voor invloed? Maar hij beweegt en trapt regelmatig, maar ik heb zoveel buikpijn! Mijn buik is continue een grote gespannen bol... Zal ik hiervoor de VK bellen? Wat kan zij mij vertellen behalve rust nemen (wat nu echt niet lukt)? Weet ook niet wat ik daarmee wil bereiken, even ventileren wellicht. Of afleiding... Tips voor het ondersteunen van mijn moeder in deze situatie zijn welkom! Ik weet niet hoe ik er mee om moet nu zij haar soulmate na 45 jaar dreigt te verliezen, of de man die ze altijd kende. Het wordt nooit weer zoals voorheen. Tips om mijn buik te laten ontspannen zijn ook heel welkom. Sorry voor het warrige verhaal.
Pffft meis, Wat een ellende! Ik kan helaas niks anders zeggen dan dat je ook aan jezelf en je baby moet denken en ook snap ik dat dat nu niet gaat. Harde buiken kan je evt wegzuchten maar het is een teken van je lichaam dat je rustiger aan moet doen. Overleg vooral met je VK, miss heeft zij tips. Ik wil je heel veel sterkte wensen, ook voor de rest van je familie. ♡
Dank je voor je lieve berichtje @mamotjuh Ik ben vanmorgen maar op de bank blijven liggen en het voelt iets minder gespannen. Straks boodschappen doen en dan kijk ik of het nog steeds rustig blijft, anders bel ik inderdaad even de VK voor advies. Het liefst zou ik nu van alles regelen, mijn 3d Echo vervroegen zodat ik vanavond nog een mooie foto mee kan nemen naar paps. Maar ik heb er eentje van de 20w echo dus die gaat vanavond mee voor in het zkh. Hij wees steeds op mijn buik en stak duim op om te vragen of alles goed was, en gebaarde dat ik rustig aan moest doen. Nu dus even rust en vanavond weer heen en weer rijden. Vind het lastig, wil zoveel doen maar weet niet wat ik überhaupt kan doen... Nogmaals bedankt!
Pas op hoor. Heel begrijpelijk dat je alles wilt regelen maar dat kan nu eenmaal niet in jouw positie! Als jij nu te gekke dingen doet heeft dat gevolgen voor je kindje. Die continue harde buik is daar een waarschuwing voor. Blijf doseren, hoe moeilijk ook. Moet je koken of kan je ook naar de Chinees /pizzeria / patatkraam? Blijf afwegen wat moet en wat anders kan. Heel veel sterkte en succes met alles
Ontzettend naar zeg! Ik zou het jezelf zo makkelijk mogen maken, inderdaad lekker afhalen. Harde buiken zijn nu toch een teken van iets minder moeten doen. Al komen ze denk ik ook van de stress. Overleg met je vk wat verstandig is. Heel veel sterkte de komende tijd! Hopelijk herstelt je vader zo gunstig mogelijk.
Heb onderweg naar de supermarkt toch gebeld. Wat is mijn VK lief! Ze legde uit dat de bm in dit deel vd zwangerschap enorm groeit, dat stress ook invloed heeft, en idd proberen rustig aan te doen en gewoon bellen als ik wil bellen. Morgen wel voor de zekerheid urine laten controleren op blaasontsteking, omdat ik ook vaker naar het toilet moet. Ik zit lekker op mijn krukje in de keuken in de pannen te roeren en de oven doet zometeen de rest. Straks ga ik naar mijn moeder en blijf daar een paar nachtjes. Dan is het heen en weer rijden ook even van de baan. Zal wel schelen. Dank je allemaal voor de lieve reacties!
PS. Als iemand uit ervaring tips heeft om het mijn moeder makkelijker te maken, dan hoor ik het graag. Hoop vanavond een vader te zien die alweer iets opgeknapt is. Positief blijven!
Jeetje wat een rollercoaster aan emoties. Als eerste wil je veel sterkte wensen deze periode en wens ik je vader veel positiviteit en kracht toe. Dit is niet niks zeg.. is wel iets anders, maar toen mijn oma een beroerte kreeg, heb ik met name gezorgd voor schone kleding, toiletspulletjes, persoonlijke spullen om de kamer wat op te fleuren (foto’s, eigen nachtlampje dat soort dingen), koffie / thee en wat lekkers nam ik mee. Inderdaad avondeten maar niet elke dag, want dat trek je zelf ook niet zeker als je zwanger bent. Het is belangrijk om goed om jezelf te denken. Een luisterend oor bieden aan je mama, knuffels geven en lief voor haar zijn, dat is waar ze het allermeeste aan heeft. Liefde en waardering is het belangrijkste en zal ze nooit vergeten, net als je vader. Dus in praktisch opzicht tja, echt spulletjes meenemen zodat je moeder niet heen en weer hoeft te rijden en eten / drinken. In emotioneel opzicht zoals ik hierboven zei.. Heel veel succes en je doet er al heel goed aan om daar te logeren en jijzelf niet zoveel heen en weer hoef te rijden. Dat scheelt al veel tijd en moeite. Denk wel echt goed om jezelf en pak je rustmomenten, al is het maar een uurtje of 2 uurtjes elke middag om even te rusten.
Jeetje wat een heftige tijd. Goed dat je de VK hebt gebeld, ze is er voor hè. Ik heb geen tips voor je moeder, maar zorg goed voor jezelf ook want daar hebben je vader en moeder ook het meeste aan. Liefs!
Allereerst heel veel sterkte. Ik heb ervaring, al was ik denk ik iets jonger. Dat je er bent is eigenlijk het allerbelangrijkst. Het wachten is killing, en dus is je aanwezigheid al voldoende. Ik ben vooral al het praktische gaan overnemen. Idd zorgen dat er boods waren, koken of zorgen dat anderen maaltijden voor haar kookten, het huis schoon bleef, post id gaten houden, contact onderhouden met werk van je vader (weet niet of zij werken?) etc. Vragen voorbereiden vd gesprekken met artsen was ook belangrijk, omdat mijn moeder niet meer helder kon denken en handelen. De gesprekken voeren en aantekeningen maken deed ik ook, omdat je anders belangrijke dingen vergeet. Maar nogmaals, samen de onzekere uren en dagen doorkomen zal je moeder het meest waarderen.
Dank je allemaal We zetten onze moeder straks bij het ziekenhuis af zodat ze ook 1 op 1 tijd met hem heeft. Ze cijfert zichzelf weg omdat pap ons wil zien. Dus nu tijd voor hun twee.
Het hoort erbij, het gaat pas weg als je in rustiger vaarwater komt. Mijn vader werd plots ziek toen ik 24 weken zwanger was. Een paar dagen later werd hij opgegeven en nog een paar dagen later overleed hij. Ik heb in het ziekenhuis hele dagen op het bed gelegen waar mijn moeder ‘s nachts op sliep omdat mn buik keihard was. Deed ook echt pijn terwijl ik er daarvoor nooit last van had gehad. Weet niet meer precies wanneer dat weer stopte maar het stopte wel om pas ergens met 38 weken weer terug te komen. Heel veel sterkte! Probeer toch zoveel mogelijk rust te pakken. Oh ja, ik zag een opmerking dat er gevolgen voor je kindje kunnen zijn maar dat loopt echt niet zo’n vaart. Die van mij heeft niets overgehouden aan de meest stressvolle periode in mijn hele leven. Je zou je alleen maar weer onnodig extra zorgen gaan maken door zo’n bericht...
Dank je voor je bericht. Wat ontzettend heftig om je vader te verliezen, vooral tijdens je zwangerschap. Maar ook daarbuiten. Ik merk dat ik overal emotioneler op reageer nu ik zwanger ben. Logisch ook. Op aanraden van de VK mijn urine laten testen. Ik heb een lichte blaasontsteking dus nu aan de antibiotica. Hopelijk helpt dat. De zorgen zijn in ieder geval nog lang niet weg, maar dat gaat vanzelf wanneer het beter gaat hoop ik.