Nou ik zit hier best al een tijd mee. Wij hebben voor onze 3 kinderen peetooms en tante's maar bij Lex hebben we het nichtje van mijn man die peettante is en die zien we eigenlijk nooit.Alleen op verjaardagen en Lex herkent haar niet eens en weet niet dat het een tante van hem is. En Ryan heeft de broer van mijn man als peetoom en die komt ook alleen met z'n verjaardag en verder niet. Ja we gaan wel iedere maandag bij de moeder van me man eten maar ik vind zelf dat ie toch eens gewoon bij ons thuis over de vloer kan komen voor z'n peettekindje.Bij ons in de familie is het zo dat een peetekindje verwend word en dan heb ik het niet over in de zin van om dingen mee te nemen maar gewoon je gezicht te laten zien. Het stoort me echt heel erg dat ze maar 1 keer in het jaar komen. Terwijl de andere 2 van mijn familie die peetoom (we hebben bij Ryan 2 peetomen)en peetante zeker 1 keer in de maand komen en de kinderen herkennen hun ook. En soms wel iedere week. Ze hoeven niet perse 1 keer in de maand te komen maar ik vind 4 keer per jaar toch ook wel kunnen. Voor deze rede heb ik bij Quinn 2 mensen als peettante(Quinn heeft 2 peettantes) gemaakt die ik zeker wist dat ze langs zouden komen en ook tijd aan het kind zouden besteden en ook omdat ze veel voor mij betekenen.Dat was het eerste wat ik tegen mijn man zei toen ik zwanger was...dat ik de keuze zou maken wie het werden .Ik ben ook super blij met hun en ik zie ook echt dat ze super veel van hem houden. Ik krijg er ook altijd een apart gevoel bij als ze hem vast houden. Ze doen zo lief met hem. Mijn man begint het nu ook te storen. Laatst zei hij nog dat als we andere peetoom en tante zouden maken de kinderen het niet eens merken want ze komen ja toch nooit. En dat terwijl toen ze geboren waren ze zo enthousiast waren! ook tijdens de zwangerschap waren ze vaak in the picture. En het ergste vind ik nog dat je de bezoekjes op 1 hand kan tellen. De peetoom van Ryan is in totaal sinds zijn geboorte maar 3 keer geweest.Dat was met z'n geboorte en 2 verjaardagen. De peettante van Lex is in totaal maar 4 keer geweest en hij is nu vier en ik vind het best triest. Lex reageert ook bijna niet op dr als ze hier is. En mijn man wil het met hun er niet over hebben want die is weer bang voor de reacties. Maar het stoort me zo! Ik heb wel al stiekem hints gegeven maarja of ze dat door hebben. Hierbij wil ik ook minimuisje(Miranda) bedanken dat ze zo'n goeie peettante is En over 7 maanden word ik ook peettante joehoe!!! (ik moet me nu al inhouden om niet te vaak op bezoek te gaan haha)
Tsja dat is idd heel vervelend. Wij hebben voor Jelina gelukkig hele goei peetouders. Die we zelfs soms te vaak zien . Nee geintje. Haar peetoom is onze beste vriend, en haar peettante is oma die op haar past als ik ga werken. Maar zelf herken ik het wel. Mijn peetoom en tante zie ik ook zelde tot nooit. Mijn peetoom heb ik al 10 jaar niet meer gezien, en mijn peettante toevallig op mijn moeders verjaardag. Vroeger kwam mijn peetoom ook alleen maar op mijn verjaardag, en mijn peettante woonde dichtbij dus die zag ik wat vaker. Wat kun je er aan doen. Vrij weinig ben ik bang. Je kunt ze niet dwingen om te komen. Maar vervelend is het wel. X Vera
kan me heel goed voorstellen dat het vervelend is, maar denk dat het voor je kindje uiteindelijk wel mee valt hoor. ik heb mijn peettante nooit gekend, zij kreeg ruzie met mijn ouders voordat ik oud genoeg was om haar echt te herinneren, en mijn peetoom werkte op een cruise schip, en zag ik 1 x in de 5 jaar ofzo.. mijn broertje zag zijn peetoom/tante wel vaker, maar ben hier nooit jaloers op geweest. (we mochten die mensen allebei niet zo) mijn dochtertje heeft geen peetoom/tante, is niet gedoopt. ze heeft wel een onofficiele peetoom, en die zijn wel helemaal weg van elkaar, maar die zal voor de jongste straks hetzelfde zijn. ik wil je situatie helemaal niet bagataliseren hoor, ik begrijp goed dat het voor jou heel vervelend is. nu zijn wij totaal niet gelovig thuis, dus voor ons was peetoom/tante niet interessant, ik weet niet of dit bij jullie wel het geval is? anders zou ik toch eens met die mensen gaan praten, ze hebben toch voor de kerk een belofte gedaan (toch? zo werkt dat toch? kan mijn eigen doop niet meer herinneren..). maar als het jullie alleen gaat om het verwennen van jullie kindje, denk ik dat het wel mee valt in de toekomst. maar zoals ik al zei, heb verder geen ervaring met peetouders nu, alleen het gebrek eraan in mijn jeugd, en heb daar echt helemaal geen moeite mee gehad.
wij zijn zelf wel helemaal in too het peettantes en ooms gebeuren. Bij ons thuis was het heel erg groots zelfs.Alleen van mijn moeders kant niet en daar heb ik toen erg mee gezeten. Die kwamen altijd en ineens niet meer omdat ze ruzie met me moeder hadden en ik heb het daar best moeilijk mee gehad en wil niet dat hun straks hetzelfde krijgen. Bij Quinn heb ik me moeder en m'n beste vriendin peettante gemaakt en met hun absoluut geen problemen. Kijk langskomen is ook geen must als ze daar geen zin ofzo in hebben maar een beetje interesse tonen mag op z'n tijd wel door een belletje ofzo
Ik ben niet Katholiek, dus ik ben niet zo bekend met het hele peter en meter gebeuren. Als je mensen vraagt om peetoom of peettante te worden, bespreek je dan vantevoren wat er van ze wordt verwacht? Of is dat gewoon een bekend gegeven ofzo? Ik zou het namelijk echt niet weten als ik ervoor gevraagd zou worden. Nu zou ik dan zelf wel vragen wat de bedoeling was, maar dat terzijde. Misschien dat de betreffende personen net zoals ik niet zo goed weten wat het inhoudt. Of verschilt dit ook nog per regio / familie??
als het voor jullie erg belangrijk is, dan zou ik het zeker wel bespreken met ze hoor! gewoon dat jullie teleurgesteld zijn en het toch anders hadden verwacht ofzo..
Nee hier is dat zeker bekend wat er dan van je verwacht word. Bij ons in de familie is het zelfs zo dat als de ouders overlijden hun de zorg van het kind op zich nemen...maar dat hebben wij niet gedaan wij laten het vast leggen wie de zorg krijgt als wij overlijden.We hebben zelfs al mensen die het ons vroegen of ze in het testament mochten staan voor de kinderen...maar die mensen wil ik niet..vandaar dat ik geen namen noem)Dat hebben we wel al met degene over gehad die wij graag zouden zien als "verzorger" als wij overlijden. Op het begin waren ze zelfs heel enthousiast en in onze omgeving is dat heel wat als je peettante of oom word.
Heb zelf geen peetoom of peettante, en heb het ook nooit gemist. Valerie heeft ze ook niet, en mist ook niks. Maar als het voor jou wel zo belangrijk is...dan zou ik toch het gesprek met ze aangaan. Zeggen dat jullie ze wel benoemd hebben, maar dat jullie dit niet hadden verwacht. Vraag wat hun verwachtingen waren. Als je er niet over praat, dan zal er waarschijnlijk ook niks veranderen. Dan erger jij je, en weten hun dat misschien niet eens.
en wat is de bedoeling van en peettate of oom? na overlijden van ouders zorg overnemen? nou als dat zo was ,dat zou ik ze niet meer als peet willen hebben , kinderen die gaan naar een vreemde mensen die wel peet worden genoemd onze beste vriendin noemen we ook peettante of meer suikertante,maar ze is hier minimaal 1 keer per week , ze neemt kinderen om leuke dingen te doen ,ze wilt oppassen als nodig is ,kinderen zijn gek op haar en ze op hun ,zo iemand kan je op rekenen maar niet iemand die zich eens per jaar laat zien hoor ,die zijn voor mij meer vreemde en zou zeker zeggen dat ze niet meer als peet willen hebben omdat ze verder geen band hebben met kinderen ,wat is het nut om peet te zijn op deze manier?niks hoor en gewoon zeggen ,zullen ze ook niet vreemd moet kijken vind ik .
ja ik vond dat ook gek dat die dan de zorg overnemen maar wij wilden dat stukje er dus niet bij hebben. omdat wij 3 kids hebben willen we na ons overlijden wel dat ze bij mekaar blijven maar ik hoop dat dit nooit het geval zal zijn. Tja eigenlijk zijn het wel vreemde voor ze. Maar ookal waren ze geen peettante of peetoom dan vind ik nog als familie zijnde en als broer zijnde ze zich ook wel eens mogen laten zien. Wij willen graag ook naar hun toe gaan maar wij zijn iedere keer geweest en nu heb ik er geen zin meer in om naar toe te gaan als hun nooit eens naar ons komen