Hoi dames! Ik moet echt even mijn eitje kwijt en waar kun je dat beter doen dan op het internet Mijn vriend ( waar ik al 8 jaar mee samen ben ) is sinds januari depressief. Onverwachts ben ik zwanger geraakt en ben nu 17 weken zwanger en tot op heden nog steeds blij dat er een kleintje komt Alleen nu komt het Mijn vriend was voor 3 dagdelen goedgekeurd door de arbo-arts. Hij vond dat hij daar nog niet aan toe was en is dus gewoon niet gegaan naar werk. Nu heeft zijn baas pas besloten zijn salaris ( zonder enig bericht) niet uit te betalen waardoor we nu de hypotheek niet meer kunnen betalen. Mijn vriend weigert werk te zoeken en ik werk me de pleuris :x Hij doet niks in huis, heeft nog niks voor de baby gekocht ( ook niet toen hij gewoon geld had) , ging laatst liever zijn oom helpen met verhuizen i.p.v. een echo, geeft geld uit aan online spelletjes ( en dan gaat het niet om 20 euro maar honderden euro's ) .. Ik word er helemaal wanhopig van! Aan de ene kant denk ik: " weg met die vuile, onverantwoordelijke egoistische zak, ik zet het huis te koop ". maar aan de andere kant hij is depressief en ik kan niet voelen wat er in hem omgaat. Weet het niet meer :x
Je bent zwanger kom op zeg! Jij bent degene die het rustiger aan moet doen en aan jezelf en de kleine moet denken Stel hem voor de keus en vraag jezelf af wil ik dit voor mijn kind? Klinkt hard ik weet het Heel veel sterkte iig en nog gefeliciteerd met je zwangerschap
Ja .. iedereen zegt het tegen me.. " ga weg bij die gozer joh! " Mijn vader wilt mijn vriend al niet eens meer zien en met mijn vader een heleboel mensen Hij is in behandeling maar het helpt niet. Soms heb ik ook het idee alsof hij niet geholpen wilt worden en soms ook nep doet hij had een zogenaamde psychose die plots opkwam en toen de psychiather eraan kwam was het ineens over... Heb op werk wel eens psychoses meegemaakt en geloof me die waren 100 keer zo anders. Vervelende is dat ik weet dat ik en het kind 10 keer beter af zijn zonder meneer maar ik ben zo bang dat ik hem toch ga missen en dan ben ik alleenstaande mama met mijn 22 jarige leeftijd:x en hoe gaat ooit het huis verkocht worden? en vind ik een huurhuisje voor maart?? Ondanks alles hou ik wel heel veel van hem!
lieve schat, wat wil je dan?? niets doen de hypotheek niet kunnen betalen en dan straks alleenstaande mama zijn met een grote schuld zonder huis enz... wil je niet bang maken maar ik zou zo snel mogelijk stappen ondernemen!!! heel veel succes!!
oei wat een vreselijke situatie zit jij in zeg.. ik denk eerlijk gezegd als ik zo op jouw verhaal af ga dat je beter af bent zonder hem mara ja dat is ook weer makkelijker gezegd dan gedaan... snap heel goed dat je dat ook niet zomaar 1,2,3 doet... maar feit is wel dat je nu een hypotheekschuld aan het opbouwen bent, en hoe langer je wacht met stappen ondernemen hoe erger dit word, en dan sta je zeker op straat straks, plus je hebt een hoop gezeik met de hypotheekverstrekker.. misschien als je nu het huis te koop zet dat je de schade nog kunt beperken... en natuurlijk kun je niet in zijn hoofd kijken ik ben zelf depressief geweest (gelukkig geen psychoses maar heb die wel meegemaakt bij mijn moeder helaas) en de wereld kan een zwart gat zijn dan.. maar ja als hij wel gweoon honderden euro's aan online spelletjes uitgeeft vind ik dat wel vreemd, je zult sowieso een heel hartig woordje met hem moeten praten maar als hij echt depressief is is het mara de vraag of dit ook echt aankomt bij hem... toen ik depressief was was ik echt niet in staat om werk te zoeken laat staan aangenomen worden.. maar is het nu zo dat hij zijn baan ook echt kwijt is of word het alleen niet uitbetaald omadt hij eigenlijk weer moest komen werken? echt heel lastig allemaal ... wat betreft de hypotheek kun jij die zelf wel een deel of helemaal betalen met jouw inkomen of niet? misschien is het een idee om eens met de hypotheekverstrekker te gaan praten en je verhaal te doen, zodat ze in elk geval weten dat je wel WIL maar het niet kunt in je eentje? en dat je geen achterstand wil hebben maar dat je zwanger bent nu en even met je handen in het haar zit en niet weet hoe je dit met hem nu op moet lossen misschien kunnen hun je helpen.. af blijven wachten tot ze dreigbrieven gaan sturen ivm achterstand lijkt me helemaal niet slim, dat maakt het alleen maar erger, en een dak boven je hoofd is nu juist zo belangrijk... wat zegt je familie ervan wat vinden hun dat je moet doen?
Hallo, Wat verschrikkeliljk zeg. Ik weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren, zo verschrikkelijk. Ik snap dat hij depressief is en daardoor dingen doet die hij misschien niet wil, maar er moet toch wat veranderen. Dit kan toch zo niet doorgaan. Ik zou hem voor een keuze stellen, misschien dat hij dan door krijgt waar hij mee bezig is. Ik vind het heel goed van je dat je je verhaal hier kwijt wilt. Zo kun je er met mensen over praten die onpartijdig zijn en misschien zijn er mensen die ook zoiets mee gemaakt heeft. Wellicht kunnen zij je tips geven. Ik kan alleen maar zeggen dat ik je heel veel sterkte wil wensen en hoop dat hij door krijgt waar hij mee bezig is. Sterkte.
tja als mensen eenmaal de stempel 'depressief ' hebben gekregen, blijven ze zich er maar wat makkelijk achter verschuilen. Als de arbo arts van mening is dat hij kan werken, dan kan hij dat ook en is het dus gewoon een kwestie van niet willen.. ik heb makkelijk praten maar ik zeg slappe hap, weg ermee, dat is geen goed voorbeeld voor je kindje. En mensen veranderen niet hoor als er een kleintje is, ben bang dat je je dan nog meer gaat irriteren omdat alles nog steeds door jou moet gebeuren! sterkte, tis echt een rotsituatie zeg!
Ik wil je alleen ff heel veel sterkte wensen, en wat je moet doen kan ik je niet zeggen! Volg je hart meis en zorg goed voor jezelf en je kleintje!
Bedankt voor alle reacties! Het is fijn om te horen wat onbekenden hier nou van vinden.. Ik heb de hypotheek voor deze maand nog kunnen ophoesten maar volgende maand kan ik dat niet. Ja heb wel spaargeld maar dat wil ik achter de hand houden voor het kindje en eventueel nieuw huis vloer etc... Vind het gewoon een kutsituatie.. Hij moest van de arboarts weer beginnen met dagdelen werken wat hij dus niet gedaan heeft. Toen heeft zijn werkgever hem niet uitbetaald ( ergens geef ik die werkgever groot gelijk! ). mijn vriend zijn excuses om niet te hoeven werken : - Als ik nu ga werken verlies ik de rechtzaak tegen mijn baas. Heeft ie gelijk in maar soms moet je je trots opzij zetten omdat je het anders niet redt. - Ik ben depressief dus ik hoef niet te werken - Ik zit eigenlijk liever thuis :x Had gehoopt dat hij na de 20 weken echo gezien te hebben zou bijdraaien. Hij toont nu wel meer interesse in mijn buik maar werken of huishouden doen , ho maar. Wat ik wel deze week ga doen is mijn vriend laten uitschrijven op woningnet ( godzijdank ben ik al die tijd dat ik al in dit koophuis woon mezelf vergeten uit te schrijven voor een huurhuis). Hij heeft van mij tot eind van de maand gekregen om te regelen dat er geld binnen komt en zo niet dan moet het huis maar verkocht worden en ga ik proberen om nog op tijd een huurhuis te kunnen krijgen voor mij en het kind. Vind het ook wel een goed idee om dit inderdaad aan de hypotheekverstrekker uit te leggen. Misschien valt er wel iets te regelen Het is gewoon lastig Ben al vanaf mijn dertiende bij hem en dat zeg je niet zomaar gedag ondanks je weet dat hij jou en zijn eigen kind in de problemen brengt.
nog even een andere invalshoek: als je arboarts vindt dat je kan werken, en jij vindt van niet, kan je een second opinion aanvragen bij het UWV. Ik heb uit eigen ervaring meegemaakt dat een arbo-arts er ook gewoon naast kan zitten, daar kun je dus gewoon tegen in beroep. Misschien is dat een manier om je vriend aan te pakken? Als hij wel echt te ziek is om te werken, zal hij hier aan mee willen werken lijkt mij. En als hij zich aanstelt dan zal hij dit niet willen en weet je meteen wat voor vlees je in de kuip hebt.
Het is goed dat je hem voor een keuze hebt gesteld. Ik weet uit eigen ervaring, geen depressie, maar paniekstoornis, dat het makkelijk is om dingen te vermijden, maar dat dit niet te oplossing is. Soms moet iemand gewoon een goeie schop onder zijn hol krijgen om weer aan de slag te gaan. Ik hoop dat het weer een beetje op de rit komt voor je en dat je van je zwangerschap kan gaan genieten, want rust in je koppie is ook belangrijk! sterkte!
De uitspraak van de second opinion kan eigenlijk elk moment binnen komen... Dus ben erg benieuwd, denk dat het uwv ook gaat zeggen dat hij gewoon kan werken. Heb voor mijzelf in ieder geval een weekje vakantie geregeld en ik ga dan lekker even een paar dagen naar mijn moeder toe. Even rust van alles
Ik dacht dat met de geboorte van 'ons' kindje ook alles wel goed zou komen, maar het is alleen maar ge-escaleerd en we zijn uiteindelijk toch gescheiden. Zodra een kindje er is, wordt een relatie een stuk zwaarder als hij al zwaar was, dus ik zou goed nadenken over de toekomst voor jezelf en je kindje, want uiteindelijk zijn jullie de belangrijkste in het spel. Ik kan begrijpen dat het moeilijk is om je vriend achter te laten als hij depressief is, maar uiteindelijk is hij degene die er wat aan moet doen en zoals ik hoor, heeft hij er weinig zin in om te veranderen en aan zijn depressie te werken. Een depressie gaat niet vanzelf over, daar moet je hard voor werken, de medicijnen zijn geen wonder middeltjes. Ik hoop dat alles uiteindelijk goed gaat komen voor je en dat je tevreden zult zijn met de keuze die je gaat maken. Maar ik vraag me af, voordat hij depressief werd in januari, hoe was de relatie toen? Ging hij wel goed werken en hielp hij wel mee? Als dat het geval is, dan zal hij (denk ik) wel terug kunnen veranderen, maar met veel pijn en moeite. Het is dus afwegen. Succes ermee!
mijn man heeft al jaren een depressie met paniekstoornis... Nou stuit dat ansich op veel onbegrip van de omgeving.. en dat is voor een partner ook heel moeilijk.. Waar het verschil in zit met jou partner is dat mijn man wel voor zijn gezin wil zorgen. En dat is volgens mij van essentieel belang om je gezin te laten slagen.. Sterkte meis.. En ik kan uit ervaring zeggen dat leven met een partner met een depressie loodzwaar is.. En het lukt alleen als beide partners zielsveel van elkaar houden en er voor 100% voor gaan.. (ow en niet meegaan naar een echo heeft niks te maken met een depressie.. dat is gewoon lomp!)