Hoi, Heel erg herkenbaar. Ik heb precies hetzelfde en in dezelfde mate. Senna laat ik ook echt niet ergens anders slapen. Wanneer ze zelf aangeeft dat ze dat wil dan ga ik er eens over nadenken maar tot dan absoluut niet! De eerste maanden huilde ik ook als ik weg van huis ging (en dat was maar sporadisch en als mijn vriend thuis was). Nu is dat iets minder maar zodra ik gedaan heb wat ik moest doen dan race ik weer naar huis. Normaal winkelen is er trouwens niet meer bij, ik sjees van de ene winkel naar de andere en dan snel weer naar huis. Scheelt een hoop geld. Ik weet dat veel mamma's dit belachelijk gedrag vinden maar het voelt voor mij zo en ik ga daar ook niet anders mee om. Ik volg mijn gevoel en wie weet wordt dat nog anders maar ik vrees van (nog) niet.
Hihihi, ik ga niet eens winkelen zónder Jesse. In het jaar dat hij er is, ben ik misschien 2 x zonder hem naar de supermarkt geweest en dat was omdat hij grieperig was. Ik neem hem eigenlijk altijd mee, veel gezelliger!
ik heb daar gelukkig geen moeite mee, tuurlijk denk ik wel aan haar en vraag me af of alle sgoed gaat. maar goed ze past ook goed op mijn honden (daar had ik pas moeite mee dat die gingen logeren bij mijn ouders) en ze heeft anne al 2 keer in bad gedaan en aantal keren de fles gegeven, en ze heeft mij immers groot gebracht enn nog steeds zorgt ze voor me (doet huishouden dat kan ik dankzij mijn bevalling nog steeds niet zelf doen)
Haha ik ga ook niet winkelen zonder Eva hoor! En papa doet hier meestal de boodschappen en als ik het doe, gaat Eva mee (maar dan vergeet ik vervolgens de helft mee te nemen, vandaar dat papa vaak maar gaat ). Ik voel me gewoon niet compleet zonder Eva.
Het is volkomen normaal! Ik kon Dano ook niet loslaten. En waarom zou je het forceren als je jezelf er niet lekker bij voelt. Heeft niks met vertrouwen te maken maar puur met het gevoel dat je het zelf altijd beter kan met je eigen kindje! En dat is ook zo. Ik heb het ook best heel erg gehad. Dano was ruim 4 maanden toen hij voor het eerst een hele dag bij opa en oma was. ow wat heb ik gehuild. vond het zo moeilijk. Het enige wat ik je als tip mee kan geven is niet forceren. doe het op jouw tempo en het komt vanzelf goed. Ik ben nu heel makkelijk. Dano gaat vanaf dat hij een half jaar is 1x naar de ene opa en oma en 1x naar de andere opa en oma per week. En op maandag logeert hij daar vaak omdat mijn vriend en ik beiden dinsdags werken. Ik vind het heel leuk omdat hij het enorm naar zijn zin heeft bij opa en oma. Maar proberen loslaten etc etc kan gewoon niet als je er niet aantoe bent. hou je kleintje maar lekker dichtbij je want dat is blijkbaar wat jullie nodig hebben. Het is een groeiproces waar je vanzelf in groeit. Enige wat je op den duur kan doen is jezelf en je kindje een kans geven de wereld te ontdekken 'zonder elkaar' succes
Hier sluit ik me volledig bij aan. Ik vraag me alleen af hoe je relatie nu is? Want jullie werktijden sluiten perfect op elkaar aan en voor jullie dochter is het geweldig, maar het is toch ook belangrijk om tijd voor je man/vriend te hebben? Sterkte ermee.
Ik werk maar 3 dagen in de week.....soms ook op de dagen dat hij vrij is dus dan zien we elkaar sochtends of savonds...meestal zien we elkaar 2 dagen niet omdat we elkaar afwisselen....maar dat was voor de zwangerschap ook al zo toen werkte ik ook vaker overdag en hij altijd savonds en toen was het 5 dagen in de week
hihihi als ik het zo bekijk is het ook wel iets om trots op te zijn... Misschien dat t ook komt omdat ik een heel gemakkelijk kind heb...ze huilt nooit slaapt al vanaf dag 1 door en shoppen kan prima met haar erbij vind het heerlijk om achter de kinderwagen te lopen. Ik denk dat t een stuk makkelijker voor mij zou zijn wanneer ze wat meer zou huilen en ik gebroken nachten zou hebben...dan ben je moe en heb je ook rust nodig...ik dus niet Maar goed gelukkig ben ik niet de enige...ennuh het kraambezoek heeft haar wel vast gehad hoor vond het echt alleen vreselijk om d'r van arm naar arm te zien gaan Helaas langer thuis blijven ging niet...mijn zwangerschapsverlof zat er op... Ik ga nu weer fijn werken dochterlief slaapt en manlief ook nog. Fijne dag meiden straks lees ik de reacties weer
Tsja ik herken het natuurlijk ook wel. Ik vind het alleen prima als mensen hem vasthouden als ze maar max. met z'n tweeen zijn. Als er een hele groep is, mag niemand hem vasthouden omdat ik wil voorkomen dat vervolgens zeker 5 mensen dat willen. En bij een gewone oppas zou ik hem ook nog niet achterlaten. Maar ik durf wel mijn moeder te laten oppassen en hij gaat vanaf 17 maart naar het KDV. Zoals al eerder gezegd zul je het echt meer moeten gaan loslaten en hieraan gaan wennen. Het is namelijk echt niet goed voor je kleintje als jij straks overal overbezorgd over bent. Ga je het straks ook eng vinden als je kind rond rent in de angst dat ze zich bezeert bijvoorbeeld? Of mag je 14 jarige straks geen krantenwijk omdat je dat eng vindt zo 's ochtends vroeg? Ik noem maar wat simpele dingen, maar overbezorgdheid kan echt ver doorgevoerd worden en als jij nu niet jezelf dwingt om je kleintje wat meer los te laten, wordt dat straks misschien alleen maar lastiger. En als je op zoek gaat naar de mogelijke gevolgen voor je kind, dan zul je denk ik wel schrikken.
MerleQ ik vind dat een beetje makkelijk vragen. zoals dat bezitterige gevoel heel natuurlijk is, is het ook heel natuurlijk om je kind los te laten. Een kind gaat nu eenmaal lopen en praten en zelf dingen willen doen, dan weet een moeder vanzelf dat ze los moet laten. Ik maak me daar dan ook totaal geen zorgen om!
Sorry? Ik zeg toch ook niet dat het morgen al gebeurd moet zijn? Ik zeg alleen maar dat ze daar wel aan moet gaan wennen want als ze deze trend voortzet, dan is dat niet goed voor de ontwikkeling van je kind. Wat vraag ik nou wat zo onmogelijk is? Ik heb het trouwens toch ook niet tegen jou? En dat een moeder weet dat ze haar kind los moet laten, betekent nog niet dat ze dat ook doet. Misschien dat Debby het wel automatisch doet, nou dat is dan prima. Maar misschien ook niet en daar waarschuw ik haar dan voor.
Bezitterigheid vind ik trouwens niet natuurlijk. Ik vind het wel natuurlijk om je kind te willen beschermen, maar ook om anderen te kunnen vertrouwen met je kind.
Komt vanzelf goed.. Ik heb dit de eerste tijd ook heel erg gehad naar een jaar werd het wat makkelijker Weet wel dat de tijd voor jezelf.. maar ook momenten samen erg belangrijk zijn! Met samen bedoel ik dan momenten van je mannetje en jou alleen! Even samen weg... keertje uitgaan.. concertje of uit eten of wat dan maar! Lijkt nu mischien niet te spraken.. Maar het komt echt
Ik vind het helemaal niet gek, omdat je kindje nog maar drie maandjes jong is. Dat had ik ook hoor. Het is op die leeftijd nog totaal tegennatuurlijk om van je kindje verwijderd te zijn. Als kindjes zelf onafhankelijker worden dan groeit dat loslaten vanzelf ook mee. Ik zou het dan ook absoluut niet gaan forceren omdat het 'moet'. Van wie? Ja, van anderen maar voor jezelf niet. Dus wacht maar even met die oppasdagjes. Wie weet kijk je er over een maand of 4 heel anders tegenaan.
Nou hier nog zo'n plakmoeder hoor. Wij gaan wel eens een dagje met zn tweeën weg, gebeurt niet vaak maar af en toe doen we dat wel. Nou, dat vind ik echt wel moeilijk! En om een uur of vier wil ik dan echt wel weer terug, terug naar mn kind! het liefst slaap ik ook samen met mn kindje maar dat gaat niet. We slapen allemaal beter als hij in zijn eigen bedje ligt. Maar ik wil gewoon heel graag bij hem zijn. Vind het ook bijzonder moeilijk om hem eens een dagje bij een ander onder te brengen. Ik werk ook niet meer en het lijkt mij echt vreselijk moeilijk om je kindje weg te brengen naar een kdv. Voor mij zou dat voelen als mn kindje achter te laten bij vreemden! Ik vind het echt heel knap van andere moeders. Mijn zoontje is inmiddels 10 maanden maar ik heb nog steeds dat ik hem het liefst bij mij heb. Tja, of het goed is of niet, dat weet ik niet. Voor mij voelt het goed. En mijn kindje is ook het liefst bij mij of zijn papa. Het loslaten komt wel, neem ik aan. Hij zal vanzelf zn ruimte wel opeisen.
Ben wel opgelucht te lezen dat meer mensen hier last van hebben. Zo herkenbaar. Volgende week is mijn vriend jarig en ik maak me er nu al druk over dat iedereen mijn zoontje wil vasthouden. Dat wil ik dus niet. Heb er ook geen bezwaar tegen als 1 of 2 anderen hem vasthouden, maar niet een hele groep van hand tot hand.
hihihi ht is niet zo dat ik overbzorgd ben...dus voor dat lopen, vallen e.d. ben ik niet zo bang Ik mis dr gewoon vreselijk als ze niet bij me is en zoals iemand anders al mooi zei ik voel me niet compleet zonder haar. Na alle reacties weet ik dat ik niet de enige ben.....ik hou dr voorlopig lekkr bij me tot ik me er goed bij voel. Thanks meiden!
ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik reageer graag. iedereen kan hier van alles van vinden. Maar het is de moeder zelf die weet wanneer ze toe is aan ´loslaten´. Ik ben bestookt met ´daar kan ze best tegen´ tijdens de kraamtijd en later, maar de waarheid was: het maakt niet echt uit of mijn kind er tegen kan, mama is er gewoon nog niet aan toe! Ik vind dat dus supernormaal. Je komt er vanzelf aan toe om je kind uit handen te geven, maar op jouw tempo! Hiervan ben ik grondig overtuigd. groetjes Amber