Ik heb gemerkt dat ik het zelf een beetje kon oefenen. Door langzaam steeds een stapje verder te gaan. Ik leed er zelf vooral erg onder, en was op van de zenuwen als mijn oudste een keer met oma meeging. Doordat is het zelf graag wilde veranderen heb ik kleine stapjes geoefend en ook steeds gebeld om gerustgesteld te worden. Nu gaat het veel beter al krijg ik maagpijn bij de gedachte dat ik mijn jongste straks naar een dagverblijf zal gaan brengen. Maar heb geleerd dat het kan wennen en ook het niet helpt mezelf in mijn angst te wentelen... Maar ieder moet doen wat hij/zij denkt dat goed is. Ik heb het ook bij anderen van wie ik veel houd, ben overbezorgd als mijn moeder 2 weken op vakantie gaat of als mijn vriend wat laat thuis komt. Mijn arme hart...
Ik vind het soms heerlijk om eventjes zonder romy te zijn. MAar het verschil is dat ik het helemaal in mn eentje doe en 20 ben nog, dus dat is heel zwaar. Ik hou superveel van haar maar het is zo heerlijk om haar eventjes uit handen te geven zodat ik mn eigen ding kan doen! Nu heb ik er meer moeite mee dan vroeger, nu vermaakt ze zichzelf dus dan kan ik op die momenten mn eigen ding lekker doen.
Nou ik herken het wel maar echt in veel mindere mate, ik had het wel in het prille begin maar nu heb ik er totaal geen moeite meer mee! Mijn zoontje gaat 1 dag in de week naar het KDV, 1 dag naar mijn moeder en 1 dag naar mijn schoonmoeder. Het gaat allemaal perfect en als ik aan het werk ben, dan weet ik dat hij het goed heeft bij de oppas. Kan me er helemaal niet druk om maken en vind het heerlijk om af en toe zonder mijn zoontje te zijn en mijn eigen ding kunnen doen. Ik heb ook niet dat ik continu aan mijn zoontje denk als ik niet bij hem ben of dat ik z.s.m. naar hem toe wil! Maar ik ben overal heel nuchter in en maak me gewoon niet zo snel druk en ben er alleen maar blij om!
in mijn armen Ik vind het ook heel normaal hoor, ik heb ook hetzelfde, nu gaat het ook beter natuulijk maar om 21 januari moest ik weer aan t werk en na 5 dagen voelde ik me echt zo kapot zo verdrietig! kon gelukkig 5 maanden verlof hebben maar ik vind het heel knap dat somigen moeders na 3 maanden weer gaan werken, ik had het echt niet gekund hoor. De eerte keer dat ik ergens zonder mijn dochtertje ging, was 1 maand na de bevalling. alleen 2 uurtjes en toen bleef zij bij mijn partner naaaah waren echt de twee langste uren van mijn hele leven! ik had het echt niet meer en ging gillend weer naar huis Ook heel vreemd omdat ik ben echt een super onafaankelijk type! ik dacht ook nooit dat ik z n plak moeder zou worden maar... ik leer steeds om mijn puce los te laten want ik vind het belangrijk voor haar ontwikkeling...dat ze alleen met haar vader tijd door brengt, dat mijn schoon ouders van haar kunnen genieten( en wij mogen elkaar niet)en dat zij straks 2 dagen naar de kdv gaat, heerlijk met anderen babytjes spellen! Nu zit zij op mijn buik te slapen, ben thuis met haar en mijn 4 katjes, dagen worden steeds langer en het is zo rustig. heb mijn glas wijn wat kaas mijn baby en mijn katjes. Dit zijn de beste momenten van mijn leven heerlijk gewoon! 8)puur genoot!
Meestal komt het wel goed met die mama's maar niet altijd... Ik ken echt een paar moeders die zo ongelofelijk bezorgd zijn. Die proberen hun kinderen voor alles te beschermen en in alle eerlijkheid.. die kinderen worden daar niet leuker van. Paniekouders noem ik ze. Ze proberen alles voor hun kinderen te doen en vooral voor alles te beschermen. Kinderen krijgen 6 lagen als ze naar buiten gaan, beschermers op elk lichaamsdeel als ze leren fietsen en spelen bij een ander kindje? Nou alleen als ze zeker weten dat alles zo gaat zoals zij het willen.. Ik kan nog 100 voorbeeld noemen. Het komt dus niet altijd goed.. Je moet ook willen loslaten, hoe moeilijk dat ook is.
Ben ik helemaal met je eens en gelukkig ben ik niet zo'n moeder! Ik betrap me er zelf weleens op dat ik er helemaal niet bij stilstaat als mijn zoontje niet bij mij is. Ik loop niet heel de tijd met mijn zoontje in mijn hoofd en ben ook erg blij dat ik het kan scheiden. Mijn eigen ding en mijn zoontje! Daar ben ik een vrolijkere moeder door!
Ja maar dat is het juist niet...ik ben geen paniekmoeder die d'r kind niks laat leren....juist niet. Het is alleen het "wegbrengen"zeg maar. En niet omdat ik denk dat mijn schoonouders of mijn ouders er niks van bakken maar gewoon voor mijn eigen gevoel...ik mis d'r en vraag me de hele tijd af wat ze aan het doen is... Ik denk inderdaad dat de ene moeder het sterker heeft als de ander... Als er visite is zit ze ook op schoot bij andere ik vind het niet leuk maar ik doe het wel. Ik kan het gewoon niet uitleggen....misschien is het inderdaad omdat ze nog maar 3 maanden is. Ik heb gewoon de "drang"nog niet om gezellig weg te gaan zonder haar...om tijd voor mezelf te hebben want ik heb het juist heel gezellig met Demi erbij. Ik denk naar mate ze iets ouder word dat het makkelijker voor mij word. Gek eigenlijk he dat mensen zo verschillend zijn? De ene vind het heerlijk om de kleine weg te brengen...de ander vind het vreselijk
Als je het heel gezellig vindt met je kleine geniet er van zou ik zeggen ik voel precies hetzelfde, ik vind het heerlijk om bij mijn kleine te zijn omdat zij echt een lekkere, vrolijk bijdehand meisje is! ik vind het heerlijk op mamas dag als ze s'ochtends op mijn bed ligt, naast mij en ook heerlijk wanneer ze wakker wordt met een lach! Zolang je niet je kindje tegen alles en niets probeert tebeschermen, niet super bezittig dat je er agressief van wordt, vind ik jouw reacties heel normaal. 3 maanden is nog zoooooooooo klein, zij heeft jou heel erg nodig en je hebt een hele gezong moeder instinct naar mijn meening. Geloof mij het komt wel goed, wanneer jij ziet dat zij zich steeds verder ontwikkeld, leert spellen, haar eigen fles pakt dat ze duidelijk laat begrijpen wat zij wel of niet wilt...ga je haar meer , met een vertrouwde gevoel los laten. Alleen op jullie eigen tempo.
Ik ben ook heel "hebberig" met Nona hoor! Ze is nog maar 1 keer bij mijn moeder geweest, en dit 3 uurtjes. Maar ondanks ik weet dat mn moeder het super doet, had ik er gewoon een slecht gevoel bij. Nu mij moeder vertrouw ik wel, maar er zijn nog andere grootouders die staan te popelen om nona eens te mogen bijhouden.. En daar heb ik dus echt geen zin in! Maar goed, ik laat het af en toe wel toe omdat ik hun ook wel begrijp.. trouwens als ik erbij ben mag iedereen haar pakken hoor, daar heb ik geen probs mee. Behalve als ze heel hard stinken naar sigaretten ofzo (zoals mn schoonbroer) dan hou ik ze heeeeeel dicht bij mij!
Ddebbyy ik kan me het goed voorstellen dat je er moeite mee hebt hoor, ik zelf heb het ook. Maar op een dag moet je het echt eens gaan doen hoor. Ik werk 3 dagen in de week, en ben alleenstaande moeder, dus toen moest ik Gjalt wel achterlaten bij mijn moeder... En nu nog als ik 's ochtends naar mijn werk ga heb ik er moeite mee als ik de deur uitstap, maar zodra ik in de trein zit naar mijn werk toe is het goed Maar af en toe heb ik echt zoiets ik zeg mijn baan op ik wil bij mijn kindje zijn En voor je kindje is het ook goed om eens bij een ander te zijn, ik merk aan Gjalt dat hij nu vrij makkelijk is bij anderen, even 5 minuten wennen en dan komen de praatjes al dat is wel weer een voordeel... Je kan het gewoon eens een halve dag proberen om Demi bij opa en oma te laten... en het is ook erg lekker hoor even tijd voor jezelf @zwaantje72: mijn ex-schoonmoeder heeft mijn ex ook zo beschermd opgevoed en hij is nu 32 jaar en nog steeds hangt hij ongelooflijk aan zijn moeder... echt niet leuk om met zo iemand samen te leven, je hebt een relatie met hem maar je schoonmoeder bemoeid haar overal mee en ik was totaal niet goed voor hem in haar ogen... erg jammer want zodoende is onze relatie kapot gegaan. Zij kan hem niet loslaten... Je zet het hier zo neer, en ik herkende alles meteen er in