Pff, ik zit met een dilemma en ik wil even van gedachten wisselen.. Februari ga ik weer studeren. Ik ga een HBO opleiding tot verpleegkundige volgen. Ik volg de opleiding intern bij een psychiatrisch ziekenhuis en heb er ongelofelijk veel zin in. Het komt er op neer dat ik 4 dagen per week zal gaan werken/studeren. Momenteel werk ik 3 dagen dus ik zal iets minder tijd hebben voor mijn gezin. Daar staat tegenover dat ik na een aantal maanden ook onregelmatig ga werken waardoor ik wat flexibeler ben wat betreft onze dochter. Het zal best pittig worden en dat realiseer ik me heel goed, maar ik geloof in mezelf en ik geloof dat het me gaat lukken. Ik heb een afweging gemaakt en we hebben samen (mijn man en ik) besloten dat ik het beste nu aan de opleiding kan beginnen, zodat ik over 4 jaar klaar ben en we eventueel aan een tweede kunnen gaan denken. Maar nu het volgende. Mijn man heeft het al een lange tijd niet naar zijn zin op zijn werk. Hij is een aantal keer van baan veranderd maar feit blijft dat hij onder zijn nivo werkt. Door omstandigheden is hij op zijn 18e gestopt met school en is hij gaan werken. Zijn droom is om geschiedenisleraar te worden. Ik gun het hem zo dat hij zijn droom waar kan maken. In de eerste instantie was het de bedoeling dat hij zou wachten en wanneer ik mijn studie af zou ronden hij zou beginnen. We hebben nu allebei het gevoel dat dat niet haalbaar meer is omdat hij steeds ongelukkiger word op zijn werk. Bovendien zouden we het liefst samen over 4 jaar klaar zijn zodat we fris kunnen beginnen met diploma . We hebben dus eens rond gekeken en volgens ons het de beste oplossing een L.O.I opleiding tot geschiedenisleraar. Zo kan hij zelf zijn stage en studie-uren indelen. Hij kan erg gedisciplineerd werken dus dat zal het probleem niet zijn. Omdat hij natuurlijk ook geld in het laatje moet blijven brengen wil hij proberen of hij een baan in het middelbare onderwijs kan krijgen, eventueel als congierge ofzo, dat zou de stages meteen wat makkelijker maken en zo werkt hij dicht bij het vuur We hebben alleen geen idee of dat mogelijk is en of het überhaupt gaat lukken, dus wie weet zal hij bij zijn huidige werkgever moeten blijven en de studie op die manier zien te combineren. Ik maak me alleen zorgen of het haalbaar is. We hebben immers ook een dochter en een huishouden. 4 Dagen opvang is wat ons betreft het absolute maximum en dat ook niet iedere week. Als we allebei studeren zullen we daar ook uren thuis aan moeten besteden. Onze dochter word natuurlijk ook ouder vraag meer aandacht. Nu slaapt ze nog om 7 uur, waardoor we de avonden voor onszelf hebben maar blijft dat zo? We zullen ons werk en studie-uren goed op elkaar af moeten stemmen en buiten dat het financieel een grote stap terug is zal het emotioneel ook erg pittig worden. De grote vraag is dus is het haalbaar? Ik wil heel graag in de toekomst investeren, maar niet ten koste van alles, en zeker niet van mijn dochter. Dussss zijn er meer gezinnen bij wie beide partners studeren en hoe gaat dat bij jullie?
Voor ons is het niet haalbaar. We hebben het geprobeerd, maar teveel stress en veel te weinig ontspanning. Ik studeer nu even niet, scheelt ook een zak duiten! Mijn man is over anderhalf jaar ongeveer klaar en dan ga ik eens rondkijken. We zijn ook nog steeds op zoek naar een schoonmaakster, dat zal ook veel schelen!
Haalbaar is alles maar je moet er beide achter staan. Persoonlijk zou ik niet beide tegelijk gaan starten. Laat je vriend eerst beginnen en na twee jaar kun jij ook altijd beginnen. Zo is hij van de begin stress af en kun jij rustig beginnen. Denk ook aan je relatie. de avonden dat je samen hebt ben je beid aan het leren. of om en om. ik zou hem eerst laten gaan en dan jij.
Bedankt voor je reactie, alleen dit is helaas niet de oplossing. Ik heb al een baan gevonden en mijn studie word helemaal betaald door mijn nieuwe werkgever. Bij mijn huidige werkgever heb ik mijn ontslag genomen, dus ik kan eigenlijk niet meer terug. Bovendien is dat echt mijn droombaan
Ik weet niet of het nog geldt hoor, maar er is tegenwoordig ook nogal vraag naar de zogenoemde "zij-instromers". Dus mensen die vanuit het bedrijfsleven overstappen naar een baan als docent-in-opleiding. Het is een aantal jaren geleden opgezet als dé manier om meer mensen in het onderwijs te krijgen. Er wordt dan geloof ik wel gekeken naar je werkervaring enzo. Op deze manier kan je man direct aan het werk en tegelijkertijd zijn opleiding volgen.
Hi, samen starten is niet ideaal als je een gezinnetje hebt. Al plan je werk, studie en stage goed in: er komt langs de zijlijn vanalles bij kijken wat tijd en energie kost. Zij-instromer in beroep - je man kan ook gewoon de opleiding starten en gaan werken in het onderwijs. Geen vetpot, tenzij hij zijn salaris mee kan nemen en de studie betaald wordt (daar hebben scholen een potje voor én de overheid betaalt mee, kijk daarnaast ook eens op www.ib-groep.nl) Mijn mening? Jij starten met je nieuwe werk/studie, je man tijdelijk ander werk (gedetacheerd?) en als jij goed en wel bezig bent, kan hij starten. Zo blijven jullie vooralsnog flexibel w.b. de zorg voor jullie kindje en ook w.b. tijd en aandacht voor elkaar! Hoe dan ook: veel succes!
wij zijn samen aan een opleiding gestapt toen we zwanger werden van Sam.. Alleen ik deed 4 dagen werken en 1 dag naar school, en kreeg niet betaald, en had geen stuffi en ik kon me kleine neit meenemen, (kinderopvang) Mijn vriend daarintegen 5 dagen naar school In delft (2 uur reizen) en wel stuffi Ik heb er voor gekozen om thuisblijfmama teworden, slechter (geld) zouden we er niet van worden.. want ik kreeg toch niks.., van me stage! ---- Mijn ervaring is dat mijn vriend soms doodop thuis komt, dan nog aan zijn huiswerk moet zitten, en eigenlijk meer dan 24 bezig is met schoolwerk! het huiswerk moet af, en zelf als hij slaapt (hij praat in zijn slaap ) heeft hij het nog waar de muren moeten staan en welke dikte (architectuur) zelf vond ik het ook zwaar.. en vond het moeilijk om 5 dagen weg te zijn van mijn kindje.., maar alles kan,..
Laat je niet bij voorbaat tegenhouden door alle beren op de weg! Als jullie er allebei voor gaan, dan gaat het echt wel lukken, ook al moet je er veel voor laten... Het zal veel geregel worden samen, maar het lijkt me niet absoluut onhaalbaar (bovendien kan je met LOI toch zelf beslissen hoe lang je erover doet? Misschien kan je man het iets rustiger aan doen.) Wat betreft je zorg dat jullie je dochter tekort gaan doen: ik zou me daar niet gelijk zorgen over maken. Minder tijd betekent niet gelijk 'tekort doen'. Naar mijn mening is het juist veel belangrijker dat papa én mama prettig in hun vel zitten en doen wat ze leuk vinden. Dat voelt je baby ook. Ik zou dus zeggen: ga ervoor als jullie het echt allebei heel graag willen. Waar een wil is is een weg . (ik heb zelf een deeltijdstudie achter de rug en weet dus wel hoeveel tijd er mee gemoeid is)