Nou hier begrijp ik dus heel erg weinig van. Misschien ga ik nu wel heel veel boze reacties krijgen, maar ik moet het toch ff kwijt. Als ik jullie verhaal zo lees is de situatie niet best. Maar omdat je geen zin hebt om nog zo lang op een kind te wachten, ga je er nu maar 1 op de wereld zetten, wetende dat jullie situatie het eigenlijk niet toelaat? Ik weet dat het geen zin heeft om een verwijt te maken om iets wat al gebeurd is en ik vind het erg sneu voor je dat je in zo'n situatie zit, maar dit soort opmerkingen kan ik niet begrijpen.
Ik heb ook het heleverhaal gelezen en snap er ook heel weinig van het lijkt me dat je beter je leven zelf eerst op orden hebt voor dat je aan een kindje begint, plus dat je vriend in de schulden zit en jij draaid er voor op en je kinderen, dat is niet eerlijk geregeld zo lijkt me. En zeker als je al gevoelig bent voor dep waarom begin je in godsnaam nog aan een kindje, Je leeftijd ja dat snap ik maar dan moet je juist beter weten je bent geen 20 meer en wist waar je aan begon, Moet zeggen mijn situatie is ook niet ideal maar zorg toch echt zelf voor me kinderen en zo kan wel klagen maar ben er zelf aan begonnen net zo als jij, ooit moet een mens van zijn of haar fouten leren, en zo lang je dat niet doet nooit meer aan een kind beginnen eerst je eigenleven op orde wie krijgen de rekening niet jij maar je kinderen, je dochter van 12 bespreekt de dingen wel met anderen en je zegt dat ze over al aan kan komen met haar problemen maar ze doet het niet en zoekt het bij andere dan is er toch iets fout, en gaan ze andere dingen doen dan jij wilt ze voeld duidelijk aan dat je zelf ook je leven niet op orden hebt en wat je vriend betreft een schop idd onder zijn kont zou niet mis staan, Verder wens ik je wel sterkte de komen de maanden en dat alles uit eindelijk op zijn pootjes terecht zal komen en sorry dat ik zo hard klinkt maar is duidelijk dat dat het gezegt moest worden kan wel medeleiden tonen maar daar heb je niks aan, groetjes
Pnirmal .... Ik ben het met je eens.... Heb het hele verhaal gelezen en de reacties.....Vaak blijven deze mensen in de sh*t hangen. Vallen van de regen in de drup. Als ik het zo lees heb je al meer dan genoeg te stellen met je andere kinderen (incl. vriend en jezelf). Hoe denk je straks hoe de kleine is??? Dat is ook niet altijd een roze wolk waar je op zit. Je hebt nog bi, dus betekend ook dat dat niet gelijk over is na je bevalling. De zorg voor de baby komt dan ook op je vriend neer, lukt hem dat???? Je schiet snel in een depressie....wat doen de hormonen met je???Een zoon op het internaat en een dochter die om aandacht roept...pffff Sorry als ik het zo noem, maar het komt op mij over als de welbekende "liefdesbaby" wat dan achteraf toch allemaal anders loopt dan bedacht. Ik wens je heel veel succes met je problemen en volgens mij wordt het tijd voor echte profesionele zorg!
dan ga je die jaren van de schuldsanering toch "officieel"niet samenwonen.laat hem een inschrijfadres zoeken dan hou jij je uitkering en zijn de financiele problemen voor hem. en jij moet van die kinderuitkering jouw spullen nog kopen?? mijn schoonzusje woont in belgie en die kreeg geloof ik 1000 euro. en ik geloof dat jullie flesvoeding ook vergoed krijgen toch? maar hier in nederland duurt een schuldsanering max. 3 jaar hoe kan dat bij jullie zolang duren dan?
Ik begrijp niet goed waar het idee van komt dat ik m'n leven niet op orde zou hebben, vind ik persoonlijk toch een overdreven stelling. In elke relatie zijn er wel es problemen, ik reageer daar toevallig heel sterk en overgevoelig op, wat zeker niet betekent dat ik zijn gedrag (op bepaalde momenten) goedkeur. Het is ook niet omdat ik gevoelig ben aan depressies dat ik geen recht op kinderen zou hebben, ik heb ze ook altijd al alleen opgevoed en denk niet dat ik dat zo slecht heb gedaan. En tja, dat m'n vriend financiele problemen heeft, daar kan hij ook niet aan doen, ik ken zijn situatie, weet wat er gebeurt is, het kan iedereen en op elk moment overkomen. Ik heb voor hem gekozen omdat we van elkaar houden en ja die financiele problemen moet ik er dan maar bij nemen, wat niet betekent dat het niet moeilijk is en samen met de rest zwaar op me weegt. Ik kon niet voorzien dat ik deze keer nog veel meer en veel vroeger last van BI ging krijgen, noch dat ik zo weinig hulp zou krijgen. En nee, na de bevalling zal de BI misschien niet meteen gedaan zijn, wat niet wil zeggen dat ik niet in staat ben voor de baby te zorgen, ik ben nu toch ook nog steeds diegene die zorgt voor het hele gezin, ook al gaat het moeizaam, maar ik doe het wel! En zoals reeds eerder gezegd zijn mijn depressies veel verbetert sinds ik m'n vriend ken, je kan echter niet verwachten dat iets wat er al sinds kindsafaan is, plots of zelfs ooit volledig gaat verdwijnen, trouwens werk ik daar heel hard aan, ik ga ervoor in therapie. Ik heb trouwens nergens beweert dat ik mijn kinderen niet aan kan, enkel dat m'n zoontje er niet toe in staat is me te helpen omwille van z'n eigen problemen en dat m'n dochter momenteel in een opstandige fase zit en ik er niet veel hulp moet van verwachten. Een dochter die om aandacht roept? Van haar vriendjes en vriendinnetjes ja, niet van ons. Hier komt ze niks tekort, liefde noch aandacht noch materieële zaken, ze weet dat ze met alles bij mij terecht kan en mag, ze weet dat ik van haar hou, want zeg en toon het haar genoeg, net zoals haar broer. Ze word vaak gepest op school, heb er al verschillende keren met de leerkracht over gepraat, ze proberen het in de gaten te houden en er aan te werken. Thuis is ze gewoon het tegengestelde dan op school, luidruchtig en opstandig, op school lief, stil en verlegen. Ze is al 2 jaar zwaar aan het puberen for heaven sake, welke puber heeft geen problemen en overdrijft niet es tegenover vrienden en vriendinnetjes? Trouwens iedereen reageert anders, mijn zoontje bv. zegt 10-tallen keren per dag "mama jij bent de allerliefste mama" en komt me even vaak knuffelen. En ik ben tegen beiden heus wel even streng maar tegelijk even liefdevol. Ik ben er van overtuigd dat ze deze periode wel goed doorkomt, het is gewoon een fase waar ze door moet en hopelijk leert ze voor zichzelf op te komen op school, zodat ze zich thuis niet meer moet afreageren. En wat heeft het feit dat m'n zoon op internaat zit hier hoegenaams iets mee te maken? @Sarah84: Neen, op zich denk ik zeker niet dat hij er een probleem zou mee hebben dat ik extra hulp krijg, alleen, hoe verklaar ik waar die hulp plots vandaan komt. Ik heb geen vrienden, de hulp aan huis is steeds dezelfde en van de ene dag op de andere staat daar iemand die hij niet (en ik ook niet trouwens) kent. Maar ik ben samen met Nachtzon een oplossing aan het zoeken @Emma27: Het is heus niet zo dat ik vaak slecht gehumeurd ben hoor, integendeel, we lachen hier heel wat af (ja ik huil ook regelmatig, maar ben zelden boos, of dat laat ik dan toch niet vaak uiten). Alleen op momenten zoals in m'n eerste post, zit ik er helemaal door, wat me maar normaal lijkt denk ik zo en heb ik't es nodig m'n hart te luchten. Buitenshuis iets gaan doen zit er niet meer in, tussen het werk in huis door, heb ik veel te veel rustpauzes nodig en daar is trouwens te weinig tijd voor, maar ik probeer het thuis gezellig te maken en hier iets leuks te doen. De klusjes heb ik al proberen te verdelen, maar niemand die zich er aan houdt, "vergeten" of "geen zin" of "ik zal het straks wel doen" maar dat is straks en morgen en volgende week nog niet gedaan. @ruby28: Ik heb reeds eerder de situatie uitgelegd als m'n vriend elders zou gaan wonen, dat maakt nauwelijks enig verschil uit en is het zo raar dat we WILLEN samenwonen als we van elkaar houden, een vaste relatie hebben, samen een kind verwachten? Hier in Belgie kan een schuldbemiddeling tot 10 jaar duren. Flesvoeding vergoed? Nog nooit van gehoord, maar heb dan ook altijd al borstvoeding gegeven en ben ik nu ook van plan. Van de geboortepremie moeten inderdaad nog enkele dingen gekocht worden, het word nipt en vooral niet van het duurste maar dat hoeft ook niet, maar de meest noodzakelijke spulletjes kopen zal wel lukken.
mijn schoonzusje heeft een uitkering en die kreeg flesvoeding vergoed. ik zeg ook niet dat jullie uit elkaar moeten gaan. alleen op papier dan houd jij je volle inkomen dus dat kan nooit maar 100 euro schelen. heb je een depressie of borderline oid ?
waarom mensen reageren dat jij je leven niet op orde hebt? je geeft zelf aan dat je huis een zooi is, je vriend liever computert dan zijn vrouw steunt, je kind dreigt in zichzelf te gaan snijden ,en je zoon al op een internaat zit. en je zegt dat je nog niks voor je kindje hebt en geen geld. niet een ideale situatie toch? ik weet niet wat en intrnaat in belgie is,maar hier gaat een kind naar het internaat als de ouders hem niet aan kunnen.
Wel hier dus niet, mijn zoon zit op een MPI (medisch pedagogisch instituut) met internaat. Hij is daar geplaatst na lang aandringen van het clb en school, niet omdat ik hem niet aankan of niet thuis wil. Ik heb het er enorm moeilijk mee gehad het over m'n hart te krijgen hem daar achter te laten, ook al is hij in het weekend, in vakanties, tijdens pedagogische studiedagen enzovoort thuis, dus ik krijg hem nog genoeg gezien, maar toch deed het me verdriet dat hij niet net zoals altijd gewoon elke dag thuis zou zijn. Hij is daar geplaatst om zijn eigen bestwil en zijn medische problemen en omdat die mensen daar veel meer gespecialiseerd zijn hem te helpen daarmee! Als je alles leest zou het je misschien een tikkeltje duidelijker worden! Waarom m'n huis rommelig is heb ik duidelijk uitgelegd alsook de rest en ik denk niet dat ik in herhaling hoef te vallen, anders doe ik hetzelfde als ik hier thuis al constant moet doen zonder dat ik tot iemand doordring. Want hier lijk ik ook tot enkele mensen niet te door te dringen, raar toch En ohja, ik was altijd de beste in de klas voor rekenen, dus ik heb wel degelijk kunnen berekenen dat onze financiele situatie niet zo heel veel zou schelen. En nogmaals, als iemand ons zou overdragen, dan pas komen we in serieuze problemen terecht, daar pas ik voor. Bedankt aan de mensen die wel begrip tonen, dat doet deugd.
Als je alles leest zou het je misschien een tikkeltje duidelijker worden! Waarom m'n huis rommelig is heb ik duidelijk uitgelegd alsook de rest en ik denk niet dat ik in herhaling hoef te vallen, anders doe ik hetzelfde als ik hier thuis al constant moet doen zonder dat ik tot iemand doordring. Want hier lijk ik ook tot enkele mensen niet te door te dringen, raar toch Wil je niet nog een keer aan vallen maar ik geloof dat we wel degelijk goed lezen, en je snel aangesproken voeld dat is dan jammer we begrijpen je wel alleen niet alles, En dat hoefd ook niet we staan niet in jou schoen je zegt dat je je beter voelt van af het moment je een nieuwe relatie hebt dat lijkt me geen goede basis je moet je zelf ook goed voelen zonder vriend en derlijk en ik ga je zeker verder niet aanvallen heb zelf bordeline trekken dus ik weet wel waar ik over praat dus ook het gevoel van de dingen die je benoemd maar vind wel dat je ons die reageren verkeerd beoordeeld. We geven onze mening en die hoeft niet te kloppen met de werkelijkheid, s6 verder en sterkte Groetjes Patricia zelf ook zwanger 29+4 dagen. Zoon van 7 nov 2000
juist ik heb ook borderline en lees veel in je verhaal terug van wat ik bij vrouwen in therapie heb gezien. en ik verwijt jou niks,maar een vent zoals de jouwe die gaf ik een trap van de bank af. en een dochter die over snijden in haarzelf praat? daar zou ik maar voor zorgen dat je daar op tijd hulp voor hebt.
Ik hoop alleen maar dat je de hulp krijgt die je nodig hebt! Van huis uit of buitenshuis! Je zit niet in een makkelijke situatie en ik begrijp dat in je eerste post je nogal van de kaart was... Ik vind dat je huis rommelig is nu logisch als ik alles lees... en tsja je kindje op het internaat, hoeft ook niet altijd slecht te zijn en een puberende dochter PFF!! Hebben we zelf niet allemaal iemand gekend die haar/zijn leven bij vrienden zwaarder deed over komen? Ik ken er wel 1 namelijk... en die deed ook niets! Ook is in de puberteit je moeder/vader denk ik niet het eerste aanspreekpunt! (want die begrijpen je niet , zijn zelf niet jong geweest enz. haha) Oh alleen kan ik je man niet verklaren!! (we kennen natuurlijk niet het hele verhalen en de personen in je leven... daarmee bedoel ik bv je dochter.. ze doet mij denken aan een vriendinnejte van vroeger maar daar hoeft ze niet op te lijken.. misschien is het wel echt serieus... maar wat ik zeg, dat kan ik niet beoordelen, want ik ken die mensen niet persoonlijk...) Meis, heeel veel succes en ik hoop dat je snel wat hulp krijgt, zodat je je rust kan nemen en kan genieten van je zwangerschap en gezondheid!!!
Idd Ruby een ken merk van bordeline is dat je in je zelf kan gaan snijden dat een meisje van die leeftijd er al mee bezig voorspelt wijnig goed voor de toekomst zelf heb ik het gelukkig in ligt maten voor al met stemming wisselingen en voor de rest redelijk er over heen gegroeit en ook zwanger van me 2de en soms ook wel eens bang zal ik niet in herhaling vallen, Gelukkig wel tien jaar verder dan met me eerste maar als je een maar een dip gevoels persoon bent dan blijf er altijd een zwakke plek wel geleerd om er mee om te gaan, En op tijd aan de bel te trekken. Heb zelf tijdens deze zw wat extra begleiding voor me zelf aan gevraagd maar een uurtje per week maar merk wel dat het me goed doet, groetjes patricia
het is ook een kenmerk van borderline dat je heel erg je vastklampt ( lees veel accepteerd van ) je partner. dat is wat ik hier een beetje vind doorschemeren. jullie kiezen samen voor een kindje,hij stapt in de relatie met jouw kinderen en jij accepteerd zijn schulden. maar jij hebt pijn en hij blijkbaar aan zijn knie. maar toch laat hij het hele huishouden op jou rusten en jij gaat dat nog doen ook. ik persoonlijk liet zijn vuile was liggen en waste dan alleen voor mij en mijn kinderen.dat ie het voelt. ik kan het verkeerd hebben maar net of je alles maar pikt
Dat is ook de indruk die ik krijg, maar ik vind het moeilijk te beoordelen: mijn eigen situatie is zo compleet anders dat ik het lastig vind om me hierin te verplaatsen. Wat ik eerder al zei: neem het heft in eigen handen en onderneem concrete stappen. Kijk niet passief toe hoe 'dingen je overkomen' (ik noemde het eerder een slachtofferrol, dat klinkt onaardig maar het is denk ik belangrijk om je bewust te zijn van je eigen mogelijkheden). Zoals anderen noemen; je kan misschien om die schuld heen voor wat betreft jouw inkomen door hem op een ander adres te registeren. Maak een taakverdeling en weiger op te draaien voor zijn taken. Als iemand je aanbiedt om te helpen- waarom kan jij dat niet aannemen, het is JOUW huis? Hebben jullie een maatschappelijk werker die misschien wat advies kan geven? Ik denk hierbij vooral aan de basis die het huidige huishouden nu zou geven aan het kindje. En dan bedoel ik niet hoe blinkend schoon het is, maar hoe jij en je man taken verdelen, en hoe je andere kinderen functioneren, de 'omgeving' waar je dus nog een kindje in opvoedt.
@Pinkie...ik las het al dat jullie samen aan het zoeken zijn naar een passende oplossing! Heel erg veel succes meid! Laat je niet kisten! Ik geloof trouwens ook echt niet dat je je leven niet op orde hebt en dat je niet voor je kids kan zorgen hoor! Maar helaas gaat het leven niet altijd zoals we willen en geplant hebben! Het komt wel goed! KUS! Ik pik ook haast alles van mijn man...maar ik heb trouwens ook echt geen bordeline... Denk ook niet dat dat aan de hand van alleen een forum vastgesteld kan worden...
*leest hoofdschuddend deze topic mee... meiden sommige van jullie reacties zijn echt onder de gordel... jullie mogen niet vergeten dat een geschreven woord altijd anders klinkt dan een gesproken...
ik bedoel er niks verkeerds mee, het word verkeerd opgepakt. dus jullie vinden het onder de gordel dat je iemand aanspoort om haar man op zijn VERANTWOORDELIJKHEDEN te wijzen? dat je weinig geld hebt zegt niet dat je een slechte moeder bent,maar je moet wel in de basisvoorzieningen kunnen voldoen en ze zegt dat ze dat kan. nou prima toch? neemt niet weg dat ze kapot gaat van de pijn en die flip van haar er niks aan doet.
De schuldbemiddelaar betaalt de meeste vaste kosten en van mijn inkomen gaat ook bijna alles naar de rest van de vaste kosten. Wij krijgen intussen al maanden 75 leefgeld per week, daar moeten we alles mee betalen voor ons gevieren, eten, drinken, medische kosten, kledij, noem maar op. Dat is zwaar, bijna niet leefbaar, vaak eten we enkel soep met brood. waar betaal je dan nog pampers van???
neeeeeeeeeeeeeeeeen, daar ga ik mee accoord... ik vind ook dat haar man moet helpen... heb ook niet specifiek jouw bedoeld hoor...