Situatie : Kleuter, bijna 5, is dwars, grote mond en luistert niet. Heeft time-out verdiend. Wil niet meelopen naar time-out plek. Pak het kind bij de hand en vervolgens zet die de tanden in je hand. En niet een beetje....! Wat zouden jullie doen?
Nou ik ben onwijs boos geworden Ze beet in mn schouder overigens omdat ik dr optilde (ze was ook iets jonger) Nooit meer gedaan daarna. Ik was echt laaiend... ik vind vanalles best en niet luisteren hoort er bij... Maar je gaat me niet full force bijten als je je zin niet krijgt.
blijkbaar werkt terugbijten heel goed, mijn zussen deden het ook en die zijn beide teruggebeten door mijn moeder en waren het in een keer afgeleerd...gelukkig tot nu toe hier nog geen bijtertje...
Waarom is ze zo dwars? Meestal gaat er iets mis tussen ouder en kind waardoor een kind zich niet erkend en gehoord voelt. Kun je haar behoefte proberen te achterhalen? Dan kun je misschien de oorzaak van het gedrag aanpakken in plaats van de frustratie erna. Bijten is een teken van onmacht en frustratie. Nooit terug bijten ( je kind mag het niet maar jij wel?). Ik zoek juist verbinding als ik zo vastloop met mijn kind. Blijkbaar voelt ze zich zo rot dat ze dit gedrag laat zien. Probeer allebei rustig te worden en eerlijk te kijken naar waarom dit gebeurt. Bijten is niet ok en dat zou ik zeggen. Daarna vooral kijken naar hoe het beter zou kunnen gaan ipv extra straffen.
Mijn dochter is 2 en beet me pas ineens uit het niets. Ik heb terug gebeten, niet hard. Maar ze wist meteen dat het bij mama ook zeer deed. Knuffelde me meteen en daarna niet meer geprobeerd
Mja ik vind terugbijten een beetje gek.. Als je kind slaat.. sla je dan terug? Nou.. misschien een kwestie van hoe je zelf graag opvoedt... maar ik vind het eh.. apart. Je bent toch volwassen? Dan kun je dat toch wel anders oplossen?
Ik zou ook niet terugbijten. Hetzelfde verhaal als slaan: waarom jij wel en je kind niet? Beetje raar.. ik heb het overigens wel geprobeerd, een keer terug "geslagen" maar zonder effect. Als jij zeker weet dat alles heel duidelijk is voor je kind en waarom hij nu naar de time-out plek moet dan zou ik heel boos worden en goed laten merken dat je pijn hebt. Ben je er niet helemaal zeker van of het helemaal duidelijk is dan zou ik eerst een betere uitleg/andere aanpak proberen voordat je heel boos wordt. Want bij onmacht of onbegrip heeft heel boos worden doorgaans niet de werking die jij wilt.
Eh, nou in opperste wanhoop heb ik mijn bijtende peuter ook eens zachtjes in de arm gebeten; ze schrok zich rot maar deed het een week later gewoon weer hoor, dus het hoeft niet te werken. Ik voelde me er rot over, het werkte niet; geen goede oplossing wat mij betreft.
Negeren. Laat haar weten dat dit gedrag niets oplevert, want negatieve aandacht is ook aandacht als je naar je time-out plek wordt gebracht.
Ik neig toch naar terugbijten. De opmerking 'je kind mag het niet, maar jij wel?' Gaat voor mij niet op. Je bijt namelijk niet uit (dezelfde) frustratie, maar om je kind te laten realiseren hoe het voelt bij een ander als je op zo'n manier iets duidelijk wilt maken. Wel altijd afsluiten met een gesprek. Dat kan een 5 jarige prima. Wel zou het er voor mij aan liggen of dit het eerste bijtincident is of dat dit de zoveelste keer is. Ben wel voorstander van dingen 'pratend' op te lossen, maar in the end: wie niet horen wil...
Serieus?? Je eigen kind bijten vind je een goede opvoeding? Ik verbaas mij oprecht over het aantal mama's die zeggen te zullen terugbijten. Ik heb een eigenwijs driftige 2-jarige. En regelmatig voel ik de neiging om m een flinke draai om zn oren te geven. Maar dat blijft bij neiging, die na een paar keer diep ademhalen weer verdwijnt. Bijten heeft hij nooit gedaan. Wel gillen, slaan, wegrennen, tegenspartelen etc. De juiste reactie lijkt mij juist rustig te blijven, maar wel heel duidelijk. Wat hij deed mag niet. Time Out. Even boos. Daarna weer ok. Als het echt vaak voorkomt, dan zou ik advies gaan vragen bij mensen die er meer verstand van hebben dan de gemiddelde forum-mama, en die jou en je kind ook in het echt kunnen zien en spreken.
Ik heb de oudste een keer teruggebeten in overleg met het kind zelf. Nu was de situatie anders: hij beet meestal niet uit boosheid maar vaak wel tijdens stoeien of uit enthousiasme. Hij wist denk ik soms van gekkigheid niet hoe hij kon laten merken hoe lief hij me vindt. Na een aantal keer uitleghen dat het pijn deed en niet mag, heb ik gevraagd of ik hem eens terug zou bijten. Dat vond hij prima... Tot ik het echt deed natuurlijk. Maar daarna als ik merkte dat hij wilde bijten, hoefde ik alleen maar te zeggen: ik bijt terug. Toen was het snel over. Terugbijten zou niet mijn eerste voorkeur hebben. En zeker niet uit boosheid. Maar als iedere andere aanpak niet werkt, is het misschien wel een poging waard.
ik zou ook zeggen terug bijten.. maar eigenlijk alleen als het vaker zou gebeuren. ik kreeg ooit eens een klap van de oudste en in een reflex heb ik (zachtjes) terug geslagen.. ze heeft het nooit weer gedaan
Lastig, terugbijten zou ik echt nooit doen. Weet dat je meer problemen hebt met je (pleeg)dochter, denk dat daar het probleem ook zit en denk dat de aanpak misschien anders moet zijn dan bij kleuters met een stabielere achtergrond. Maar wat ik zou doen bij mijn eigen kleuter: op de gang zetten en zeggen dat ze daar even mag gaan nadenken over wat ze zojuist gedaan heeft. Dan kan ik zelf ook even afkoelen, want reken maar dat ik heel boos zou zijn! Daarna zou ik er met haar over gaan praten, waarom ze het doet, wat ze beter had kunnen doen. En dan moet ze haar excuses aanbieden. Maar weet niet of dit voor jouw dochter ook werkt. Zo sneu eigenlijk, volgens mij weet ze niet hoe ze met alles om moet gaan en uit dat zich zo, wat een gevecht in zo'n klein meisje. Hoop dat jullie haar de stabiliteit kunnen geven die ze nodig heeft en dat ze zich snel beter gaat voelen en zich daarnaar gaat gedragen.
Heel lastig. M.i. is er meer aan de hand dan normale opstandige kleuterproblematiek en om goed advies te geven op dit soort vragen moet je meer achtergrondinformatie weten. Ik denk (nee, weet zeker aan de meesta antwoorden te zien) dat dit niet de juiste plek is om pedagogisch advies te vragen over het gedrag van jullie dochter.
Oh lastig!! Mijn dochter, nu bijna 4 had ook een bijtfase. Ze deed het uit pure frustratie. Als ze beet werd ik toch wel boos en kreeg ze een flinke preek. Ons bijten was toen snel over. Op school beet ze nog wel eens, ik heb hier voor elke schooldag benoemd wat ze moest doen bij frustratie (niet bijten maar ... Zeggen of naar de juf) en dat hielp. Terugblijten zal ik nooit doen. Iig niet meteen als reactie.
Het gaat mij niet om advies bij een pedagoog oid. Ik ben gewoon benieuwd of het voorkomt en hoe je reageert / zou reageren.
Het gaat niet om mijn eigen situatie, gelukkig. Maar ik heb dit zien gebeuren. "Mijn" kleuter was hierbij en heeft het gezien. Bedacht me toen...Hm. .wat zou ik doen.. Vandaar de vraag.