Bah.. voel me angstig! Ben al bijna een week continu naar lucht aan t happen! Net of je niet helemaal door kunt ademen zeg maar. Gisteren bij de huisarts geweest, want ben lichtelijk hypochonder! Ze gaf aan dat hart en longen goed klonken! En dat het waarschijnlijk chv is! Zijn er meer die dat herkennen? En hoe ga ik weer normaal ademen?
ik heb dat zelf ook gehad, ik heb het met behulp van therapeut opgelost (weet al niet meer of dat de cesar therapeut was, of de gewone fysio) . Nadien af en toe nog wat 'opfris' afspraken. Je moet het even weer op de rit zien te krijgen. Wel erg vervelend.
Door je neus inademen en via je mond uit, hand op je buik.. En denk alsof er een blaadje op je mond ligt die je omhoog moet blazen maar er niet af wanneer je uitademd.. Dus rustig uitademen.. Dat was het advies van de fysio toen ik doorgestuurd werd.. Dat hielp wel maar maakte mijn hyperventilatie aanvallen zo dat ik me alleen maar ellendiger voelde er na.. Het resetten even mijn hoofd en nu stopt het alleen door niet flauw te vallen. Ik weet alleen nu wel 7 jaar later dat die paniek/hyperventilatie aanvallen niet alleen te maken hadden dat ik verkeerd adem maar ook omdat ik een trauma heb gehad en daarna subsequente nare ervaringen die daar verandwoordelijk voor zijn.. Daarvoor ga ik nu opnieuw naar een psycholoog. Valium kan ook helpen maar dat is niet voor langdurig gebruik.
Oh, vervelend is dat hè . Ik heb mijn ademhalingsoefeningen geleerd bij de fysio én bij yoga. Vooral dat laatste vond ik ontzettend fijn! Bij haar heb ik technieken geleerd die ik nu nog bijna dagelijks toepas. Heb er de laatste tijd ook weer meer last van.
Helaas ben ik er ook bekend mee en vind je gevoel van naar adem happen heel bekend klinken helaas. Bij mij komt het doordat ik het gevoel heb ik er altijd heel veel moet en ik dus mn rust niet kan pakken. Ik blijf maar regelen en organiseren voor morgen en overmorgen en over drie weken. Sinds ik dit weet, ben ik heel bewust meer rust gaan nemen en dat helpt wel echt. Verder probeer ik meer aandacht te besteden aan het uitademen (zo lang mogelijk)dan aan het inademen en ik ontspan bewust mn schouders want die heb ik vaak onbewust opgetrokken. En ik doe soms mindfullness oefeningen. En oja, het kost heeeel veel tijd om er weer vanaf te komen omdat je lichaam en hormoonhuishouding gewend raken aan het snelle ademen en de verhoogde stressgevoelens. Sinds ik mezelf de tijd gun en niet steeds baal dat het weer slechter is, gaat het over het geheel beter met me. Het zijn echt hele lastige klachten die ook bij iedereen weer anders uiten en aangepakt moeten worden volgens mij. Heb je een idee wat bij jou de oorzaak is? Sterkte! Het is zo naar!
Wat jij hebt heet luchthonger. Moet je maar eens op googlen. Dat is een onderdeeltje van chronische hyperventilatie. Ik heb al vanaf mijn 14e af en toe een fase dat het weer opspeelt. Het verdwijnt alleen als je er niet aan toe geeft. Het is een soort cirkel waar je je nu in bevindt. Je wil diep doorademen, maar dat lukt niet. Dan raak je lichtelijk in paniek en denkt dat je het benauwd hebt. Dan probeer je het nog een paar keer en soms lukt het ineens. Dan ben je voor 5 minuten blij maar daarna vraagt je lijf weer om die extra zuurstof. En dan begint het weer van voren af aan. Dat is de "luchthonger" Je moet proberen om die hang naar diep doorademen te negeren. Je hebt het namelijk niet nodig. Als het je lukt om het te negeren dan zal je merken dat het je eerst een uur lukt, daarna 2 uur etc. En uiteindelijk vraagt je lijf er niet meer om. Ik ben er ook nog niet helemaal maar het scheelt voor mij al behoorlijk dat ik weet wat het is en dat het een naam heeft. Als ik nu af en toe weer een kleine aanval heb, dan heb ik het er meestal in een paar dagen weer onder en dan gaat het weer tijden goed. Ik word er gelukkig niet meer bang van. Heel veel succes en ik hoop dat je iets aan mijn advies hebt! Liefs BB
Ook ik heb hier jaren last van gehad. Verschillende dingen geprobeerd, maar wat mij het meest helpt is yoga. Hierdoor ben ik heel anders gaan ademen en heb nu een mooie, diepe en gelijkmatige ademhaling.
Google eens op magnesium en hyperventilatie. Te kort aan magnesium geeft dezelfde klachten. Sinds ik magnesium slik heb ik er vrijwel geen last meer van
Bij mij hielp hyperfree. Dat is een soort...tja hoe zal ik het omschrijven... klein kastje waar je door in en uit ademt.. het reguleert je ademhaling. Google maar eens. Als ik zo'n aanval had, ademde ik door dit kastje en ging het beter.
Ooh wat herkenbaar! Hier heb ik ook last van en vroeg me altijd af of ik iets aan mijn longen had , maar nu ik gelezen heb wat luchthonger inhoud, weet ik wat ik " mankeer". Omdat ik ook dan wat ik paniek raak omdat ik het gevoel heb dat ik niet genoeg lucht krijg word het alleen maar erger. Heb sowieso veel last van spanningen en hyperventilatie/ angstaanval. Ik kan het bijna opwekken,door het lezen van de tekst ging ik alweer dieper ademhalen. To: ik heb het ook soms dagen achter elkaar, om er dan weer een tijdje geen last van te hebben.
hyperventilatie is een uiting van (langdurige) stress. Als je het eenmaal hebt kun je idd eerder gegeven tips gebruiken om op dat moment verlichting te voelen/ermee om te gaan. Op de wat langere termijn is het goed om te kijken waar komt de stress vandaag. wat kun je eraan doen? Misschien hebben jullie een pittige start met de derde gehad en komt de drukte daarvan nu tot uiting? kijk of je ergens wat meer ruimte (lucht!) voor jezelf kan creëren. Experimenteer een beetje met welke dingen/wat jou een ontspannen gevoel geeft. succes! komt goed
Heb het ook gehad, 3 jaar lang. Soms periodes dat het maanden iedere dag was, en dan weer een paar weken niet. Wat mij heeft geholpen is mijn eetpatroon aanpassen (minder vet en kleinere porties) en de oorzaak van de stress (ptss) aanpakken. Nu al een half jaar niks meer. Of het eten daar (officieel) mee te maken had weet ik niet, maar ik had er wel meer last van wanneer ik te veel/te vet at, dus mij heeft het in ieder geval geholpen.
Ik wist niet dat het zo heette. Heb dit dus ook. Ik heb al chv sinds een jaar of 8-9. Inderdaad door stress, toen gebeurden er bij mij thuis een aantal niet leuke dingen. Ben er aan gewend, soms heb ik er maanden geen last van en soms, als ik druk ben speelt het inderdaad weer op. Ik weet bijna niet beter, heb oefeningen gehad e.d. maar het is nooit gelukt om er helemaal vanaf te komen.
Okay! Ergens goed te weten dat ik niet de enige ben. Begin er hypochonder door te worden! Bang voor een longembolie enz
weken zelfs... Na 3 weken ben ik gaan mediteren en deed ik relax yoga...alles om mij te ontspannen en de ademhaling weer goed te krijgen. Dat werkte bij mij al na 1 dag... Bij mij was het door mijn hypochondrie begonnen....ik kreeg namelijk last van een trillende spier op mijn borst...ik dacht dat het hartoverslagen waren...maar dat was het dus helemaal niet. ( mijn vader is overleden aan een hartstilstand op 40 jarige leeftijd...dat is ook een extra angst dus) Ik was al weken bang daarvoor en begon dus zoveel stress op te bouwen dat ik op een gegeven moment een paniekaanval kreeg in de nacht... Toen begon het dus...hyperventilatie en hartkloppingen... Vreselijk gevoel...met soms af en toe depressieve buien door de extreme angst. Toen dus gaan mediteren en yoga...echt voor mij werkt dat heel erg goed. Nu veel sporten voor de ontspanning.