Ik zou of gelijk een nieuwe huisarts zoeken of nog een keer goed duidelijk maken dat jij die hulp wilt (wat ook voor jezelf opkomen is).
Ik ben een aantal keren met gesprekken met een psycholoog begonnen maar voor mij was het gewoon niet de juiste vorm van therapie. Ik ben er dus ook altijd weer mee gestopt. Uiteindelijk heeft een andere vorm van therapie mij goed geholpen. Ik word een beetje verdrietig van zo’n huisarts. Hoezo wekelijks gesprekken met je voeren? Wat schiet je hier nou mee op? Kost alleen maar tijd en energie. Kun je het opbrengen om een totaal andere vorm van therapie te starten? Ben je uitgebreid verzekerd? Geef jezelf dan één cadeau, ga op zoek naar een therapievorm die wèl bij je past.
Je zou je kunnen verdiepen in paarden coaching, dat vond ik een hele mooie en duidelijke vorm van therapie.
Wat mij geholpen heeft is om meer rust in mijn hoofd te creëren is het aanpakken van mijn dagelijks leven. Met een agenda bij houden wanneer ik wat ga doen. En mezelf een schop onder de kont gegeven wat betreft taken uitstellen. Dat gaf mij zoveel onrust. Nu ik meer structuur in het huishouden en mijn werk heb is mijn hoofd ook leger. Ik weet niet of er daar bij jou nog wat te behalen valt. Misschien heb jij dat wel allemaal dik voor mekaar Natuurlijk moet er verder dan nog wel wat gebeuren maar voor mij was dit een makkelijke start die ik helemaal alleen kon maken.
ik probeer ook meer structuur te brengen inderdaad maar juist die druk van de agenda bij houden word me teveel.. ik heb teveel afspraken die ik bij moet houden teveel geregel en gezeur, heb ik een afspraak niet goed opgeschreven krijg ik het over me heen. ik wil daar juist van af..
Normaal zijn de lange wachttijden het probleem in de psychiatrie maar in dit geval zorgt je eigen huisarts ervoor dat jij je steeds slechter gaat voelen doordat hij je niet meer doorverwijst “ omdat je het -even- zelf moet proberen.” Blijkbaar lukt het je niet alleen en heb jij hulp nodig. Laat dit de eerste stap zijn naar goed voor jezelf zorgen, ga naar een andere huisarts of eis een doorverwijzing bij je huidige huisarts. Kom voor jezelf op want je bent het waard! En als je daar voor jezelf op kunt komen is het misschien iets makkelijker om bij je man aan te geven wat jij wilt, wat jij nodig hebt.
ik ga maandag alvast bellen. en het nog een keer proberen. Sorry dames voor mn geklaag, ik zit er geloof k gewoon totaal doorheen,
Nee. Je gaat het maandag niet proberen. Je gaat het eisen, want daar heb je recht op. Dit is jouw eerste stap voor voor jezelf kiezen. Daarnaast lees ik, scheiding van je vader. Oké heel erg naar en vervelend dat dit gebeurd maarrrrr.. Heel hars gezegd. Het is niet JOUW probleem. Jij kiest ervoor het je probleem te laten zijn op dat moment. Ik herken wat je doet en wat je zegt wel hoor. Ben daarvoor zelf sinds juli in therapie bij een psychiater en ben tot veel inzichten gekomen. Ik trok me veel teveel op m'n schouders van een ander, wat dus helemaal niet mijn issues waren maar uiteindelijk wel werden omdat IK dat ervan maakte. En waar ik dus uiteindelijk ook aan onder door ging omdat ik dacht dat ik dat soort dingen wel voor een ander kon oplossen. Conclusie, nee. Dat kan niet. Voor jezelf kiezen begint op het moment dat je erin stapt:tot hoever laat je het je belasten? In het voorbeeld van je vader : het is zijn scheiding, zijn issues. En trek jij het niet om als uithuilbaak te dienen, mag je dat gewoon zeggen. Dat is je goed recht. Daar zijn genoeg andere oplossingen voor die niet ten koste hoeven gaan van jou. Dat gezegd hebbende, voor mij werd het makkelijker toen mijn leidinggevende me een mooi voorbeeld gaf over alles aantrekken en willen oplossen. Ze zei: zie het als een hond. Is het jouw hond? Nee? Mooi. Bijt die hond en veroorzaakt een probleem? Oké. Hond in de kennel en deurtje dicht. Niet jouw probleem dus laat de baasjes het maar oplossen. Loslaten. En rap ook.
Ik weet niet of je mijn post overgeslagen hebt of misschien bewust weet ik niet, maar is buurtgezinnen (buurtgezinnen.nl) voor jou een optie? Naast uiteraard voor jezelf de juiste hulp vinden..
Goedzo! Proberen is de verkeerde insteek je gaat het eisen. Je klaagt niet, je zit er doorheen maar je gaat maandag stappen voor jezelf ondernemen wees maar trots op jezelf!
Alleen als JIJ dat wil he. Je bent het waard om je grenzen aan te geven en goed voor je zelf te zorgen. Je omgeving zal eerst weerstand bieden, maar als jij voet bij stuk houd, zul je zien dat ze met je mee gaan. Duurt alleen even, ook voor de omgeving is verandering moeilijk.
Ja hoor zeker! Ik ben zelf bij een psycholoog geweest voor een angststoornis, wat voortkomt uit een oververantwoordelijkheidsgevoel, ik ben echt heel erg veranderd de laatste jaren. Ik kan nu veel beter mijn prioriteiten stellen, en ook beter de dingen die niet mijn probleem zijn, loslaten. Maar dit is wel veel oefenen. Qua planning maak ik vaak in de ochtend een top do lijstje en kies ik drie prioriteiten uit die ik wil/moet doen en de rest komt later wel. Dat werkt hier wel om de chaos de baas te blijven. En tja, ik vergeet ook weleens dingen, mijn dochter zat laatst met gevulde buik aan het voorlees ontbijt kan inmiddels wat meer om mijn eigen chaos lachen, voorheen wilde ik alles zo goed mogelijk doen. Maar dan loop ik alleen maar tegen mezelf aan. Veel sterkte!
Kan van alles zijn, psycholoog maar ook (of nog beter in combi met) vaktherapie (dans, pmt, beeldend of muziek) ergotherapie ect. Mindfulness of ontspanningsodfening als aanvulling
Het stomme is dat als je jezelf boven aan zet, je alles veel beter aankan en alles minder binnenlaat. Dat laatste is iets wat je echt moet leren. De scheiding van je vader hoort niet op jouw schouders, neem het dan ook niet op. Je kan natuurlijk ook bij je huisarts aan geven dat je het moeilijk vindt, jezelf voor te laten gaan, omdat al die andere mensen (ook je kinderen) voorrang geeft. Jij bent niet die andere mensen of je kinderen en als je niet goed voor jezelf zorgt, hoe kan je dan voor je kinderen zorgen? Zorg ervoor dat jullie samen in balans komen en vraag hulp desnoods samen aan de HA.
Dank jullie wel voor de reactie, de afspraken zijn helaas allemaal nodig.. anders loopt er veel in de soep helaas. Ik weet dat ik me niet druk zou moeten maken om de scheiding van mijn vader. maar onbedoeld heeft dat een hoop losgemaakt bij mij, waardoor ik me enorm druk kan maken dan wel maak.. Ik heb mezelf nooit op 1 gezet, dus dat gaat een behoorlijke stappen worden, en ik weet niet zo goed of ik durf. jeetje ik klinkt wel erg dramatisch.. sorry
Mag ik hier nog even op inhaken?? Weet je man hoe belangrijk dit voor je is? En ook al klimt hij uit depressies, jij komt nu uit een burn out, niks mis mee om een keer te zeggen tegen hem dat hij een weekje zijn hobby moet skippen omdat jij ook eens tijd voor jezelf nodig heb. Want zometeen zit je met een man die uit de depressie is gekomen, en lekker tijd voor zichzelf heeft, en ga jij er aan onder door.... Dit mag je best eisen van je partner vind ik. En samen een weekendje weg om rust in je hoofd te creëeren en de problemen op neutraal terrein te bespreken? En uiteindelijk relatie therapie. Merk aan jou dat je intimiteit mist, en misschien heeft je man dit helemaal niet in de gaten. Want soms kan je wel iets vertellen, maar dringt het niet goed door hoe erg/of serieus het is. Denkt hij dat jij het zo ook allemaal wel goed vind gaan, terwijl jij iets heel erg mist in je relatie. Daar kan je misschien wel wat hulp bij gebruiken....