Mijn man heeft al vele jaren moeite om werk te vinden. Hij heeft de afgelopen tijd veel geïnvesteerd in opleiding, maar dat zal zeker niet tot vast werk gaan leiden. (hij is schrijver/journalist) Zelf heb ik al 15 jaar vast werk en lever dus het hoofdinkomen. Nu oefent (mijn) familie af en toe wat druk uit op mijn man om werk te vinden. Zelf heb ik er geen probleem mee te blijven werken en hem de zorg voor de kleine te laten doen. Maar ik merk wel dat wij een uitzondering zijn en mensen er toch een beetje gek naar kijken. Ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die werken, waarvan de man thuisblijft?
Mijn man had ook veel moeite met een baan vinden, hij heeft nu bijna 2,5 jaar thuis gezeten en heeft sinds deze week weer een baan... wel op projectbasis, dus hij heeft maar een contract t/m december. Zelf heb ik een vaste baan, dus ben hoofdverdiener. Ik heb hier wel moeilijk mee gehad; niet met hem, want hij kon er natuurlijk ook niets aan doen, maar wel met de situatie. Gezien hij een master Bedrijfskunde op zak heeft en ik simpel een MBO diploma (niets mis mee, maar duidelijk toch een minder niveau) hadden wij altijd gedacht dat hij de hoofdverdiener zou worden, en ik enkel voor een paar dagen om toch even onder de mensen te zijn. Daarbij komt dat mijn man niet echt iemand van het huishouden is; hij had altijd wel het eten klaar hoor, maar hij is niet iemand die voor zijn plezier kookt of die uit zichzelf eens de kamer een flinke schoonmaakbeurt geeft. Dus wij zijn allebei wel erg blij dat hij nu weer wat heeft.
Als jij er geen probleem met deze verdeling hebt is het toch prima . Vanaf mijn 8e werkte mijn moeder omdat mijn vader afgekeurd werd. Toen nam hij het huishouden grotendeels op zich en zorgde voor boterhammen en thee tussen de middag . Wie weet is het over een (paar) jaar weer anders en kan je man ook een paar dagen werken en jij wat minder.
Als je niet voor die situatie kiest is het wel anders ja. Mijn man heeft nu een hogere opleiding dan ik behaald, maar in een tak waar bijna geen werk is. Ik zou de rollen voor een paar jaar best willen omdraaien, maar het hoeft voor mij niet.
Komende anderhalve maand toevallig wel Maar ik heb een collega wiens man musicus is en hij heeft daarmee vooral in de avond af en toe werk, maar niets vast. Hij is al sinds de kinderen klein zijn thuis (nu al 6 jaar) en zij werkt bijna fulltime. Ze zijn er allebei heel blij mee.
Als het voor jullie goed is zo, dan is dat toch prima? Ik kan me wel voorstellen dat je man zelf misschien aan het werk wil, maar dat zou in zijn beroep misschien ook freelance kunnen. Maar doen wat voor jullie goed voelt, daar gaat het om.
Bij ons is het niet zo: hij werkt vier dagen en ik drie. Maar ik zou ee ander gezin er niet raar op aankijken als zij het wel zo regelen. Wat gaat dat een ander nou aan? Het is jullie taak om ervoor te zorgen dat je financieel rond kunt komen en dat huishoudelijke taken gedaan worden en natuurlijk de kinderen verzorgd. Hoe je dat verder regelt, gaat alleen jezelf aan. Raar toch dat sommige mensen zo vast zitten in hun eigen manier van leven, dat ze niet meer kunnen zien dat een andere manier ook kan werken.
Wij doen het ook al dik vier jaar zo hoor. Bij mijn vriend is het eerder een gezondheidsprobleem (WAO) waardoor hij moeilijk aan het werk kan. Daarnaast had hij vier jaar geleden nog ontzettend veel lichamelijk problemen waardoor werk er op korte termijn niet inzat. Wij hebben er toen ook voor gekozen dat hij thuis zou blijven met de kinderen en ik werk 32 uur. Ja soms wordt vreemd tegen aan gekeken, maar voor werkt het prima op deze manier. Stiefdochter en haar man doen het eigenlijk hetzelfde
Ik zou me niet te druk maken, wat anderen van jullie vinden. Als jullie zelf gelukkig zijn met de situatie, dan is het toch goed. 2 jaar geleden had ik en anderen baan en verdiende op dat moment meer dan vl, wij hebben er toen ook over gesproken dat als we toen zwanger waren geworden ik meer zou blijven werken als hem..
Ik kan er niets negatiefs aan ontdekken. Ja het is geen traditionele rol van de man, maar die periode is toch ook wel een beetje over? Als je man er verder geen problemen mee heeft. Bovendien zou zijn werk toch vaak uit korte klussen bestaan? Prima te combineren met kinderen. Lekker doen! Als het voor jullie maar goed voelt!
Maar wat is er dan 'anders' aan als ze er niet voor kiest? Ook als ze er zo voor kiezen moeten ze het toch zelf weten? Voor mijzelf zou het absoluut niks zijn maar als TS en haar man er gelukkig van worden, waarom dan niet.
Lijkt me heerlijk! Ik zou me niks aantrekken van kritiek hoor. Ik denk dat juist mannen perfect geschikt zijn voor de taak van huisman. Vooral omdat zij minder snel geneigd zijn zichzelf te vergeten. Wat je vaak wel van jonge fulltime moeders hoort.
Ik vind dat de gene die het meeste verdiend of de hoogste opleiding heeft ook het meeste zou moeten werken. Ik heb nu helemaal geen werk maar ben wel hoger opgeleid dan mijn man. Als ik straks weer een baan heb waarbij het wenselijk is om fulltime te werken dan gaat mijn man minder werken. Ik vind dat helemaal niet vreemd en stom dat sommige in die oude rolverdeling blijven hangen.
Niet helemaal mee eens. Ik verdien in verhouding meer dan mijn vriend. Als ik fulltime zou werken en mijn vriend parttime dan houden we meer geld over. Echter, ik geef niks om carriere maken. Ik heb mijn baan waar ik erg gelukkig mee ben en een leuk salaris verdien. Omdat ik er ook al weer 10 jaar werk is dat leuk gegroeid de afgelopen jaren. Mijn vriend heeft gestudeerd en die vind het wel belangrijk om die carriere te maken. Van mij mag hij. Dus ondanks dat ik meer zal verdienen bij een fulltime baan, kiezen wij toch voor minder inkomen zodat hij alle tijd heeft voor zijn carriere en ik meer bij mijn zoontje ben. Het is toch altijd een persoonlijke keuze...
Jep. Ik heb een leuke, interessante baan en ben (dubbel) universitair afgestudeerd. Mijn man is zelfstandig ondernemer. Heeft gouden jaren gekend, maar onder invloed van de crisis is hij nu heeeeel veel thuis. Dat stelt hem in staat om voor onze (straks) vier kinderen te zorgen. Ik heb voor Liesbeth nog ouderschapsverlof opgenomen, maar dat lukt financieel nu niet. Ik ga na mijn zwangerschapsverlof dus echt fulltime werken, en hij zorgt fulltime voor onze kinderen. Of en wat de omgeving ervan vindt, weet ik niet. Ik zie in mijn eigen omgeving wel een paar andere voorbeelden van (hoogopgeleide) vrouwen die fulltime werken, terwijl hun man thuis meer doet. Ik denk dat het niet zo heel uitzonderlijk meer is. Voor ons werkt dit prima zo...
Ja daar heb je ook wel een punt. Het is hier juist andersom. Ik vind het heel leuk om te werken en carrière te maken en mijn man werkt al vanaf z'n 15e fulltime en zou het dus ook niet erg vinden om minder te werken (liever wel dan niet) Maar ik ben het wel met je eens dat het een persoonlijke keuze is die je met elkaar moet overleggen. Maar raar vind ik het sowieso niet als de vrouw werkt en de man thuis zit.
Zolang het voor jullie werkt, prima toch? Hier helaas voor de 2e keer door zwangerschap geen contract verlenging (bij een tijdelijk contract niets aan te doen), maar als het mijn man zou zijn en ik kan fulltine werken dan zou het ook moeten toch. Soms lopen dingen anders.
Hier op dit moment ook. Mijn man is sinds 1 juli thuis omdat het bedrijf ermee stopte. Ik werkte daarvoor 3 1/2 dag maar nu 5, kon meer uren krijgen. Is toch wel prettig, zo hebben wij nu geen financiele terugslag omdat man nu in de ww zit. Als hij weer werk vind kan ik weer gelijk terug naar mijn oude uren.
hier ook de 'rollen omgedraaid'. ik werk 4 dagen, mijn man 2 a 3 in de week. daarnaast doet hij grotendeels het huishouden. wij vinden het heerlijk, mijn man is graag thuis bij de kinderen, ik werk graag. ik merk ook wel dat veel mensen dit vreemd vinden. zelfs mensen die van mening zijn dat een moeder thuis moet zitten... vreemde gedachte.. ik heb ook een hogere opleiding, verdien zo ongeveer het dubbele van manlief. het zou dus ook erg zonde zijn van het geld als we het andersom zouden doen. kortom; trek je niets aan van alle negatieve reacties, al is het soms erg vervelend.