hallo allemaal Ik ben nieuw op het forum maar lees al een hele tijd mee. Ongeveer een half jaar geleden gaf mijn man te kennen dat hij het allemaal niet meer wist en erover dacht om te stoppen. We hadden net een zoontje van 6 maanden toen (inmiddels dus een jaar) en waren 2 1/2 jaar getrouwd. We zijn al ruim 12 jaar bij elkaar. Nu na een lange tijd van ellende ( hij is ook al een tijdje op zichzelf gaan wonen omdat hij gek werd van het nadenken en depressief werd) heeft hij besloten om het niet meer verder te willen. Nu had ik het enigzins zien aankomen de laatste tijd maar dan nog verwacht je het eigenlijk niet. Natuurlijk is het niet altijd rozegeur & maneschijn geweest maar waar is dat wel. Maar goed. Het is gezegd en stiekem hoop ik dat hij nog van gedachten veranderd maar ik ben er bang voor dat dat toch niet gaat gebeuren. Het is heel moeilijk omdat we heel goed met elkaar kunnen opschieten en er ook totaal geen ruzie is of zo. We laten het nu even een tijdje bezinken zodat ik er aan kan wennen dat het toch echt gaat gebeuren. Maar goed, uiteindelijk zal ik er wel aan wennen maar dat zal niet mee vallen. Ik wens iedereen die iets soortgelijks meemaakt sterkte want ik ondervind nu zelf hoe moeilijk/zwaar het is.