mijn kinderen zijn al twaalf en dat is hier nog steeds zo het is een tweeling en die strijden dan ook nog eens om aandacht.... mijn man is even erg als de tweeling als hij iets doet komen er ook brokken van
Wat heerlijk herkenbaar! Of heb je net een knuffel ijsbeer verschoond hor je: Mama, Yssie heb alweer gepoept! *zucht*
Mijn kinderen zijn nog wat jonger, maar ik kan het de ene keer ook net wat beter hebben dan de andere. Mijn dochter van 1,5 gaat graag op onderzoek uit en luistert echt nergens naar. Ze haalt de meest gevaarlijke capriolen uit en als ik niet snel genoeg bij haar ben dan is het weer huilen geblazen. Verder haalt ze alle laden leeg en als ze iets te pakken krijgt dat ze kan slopen dan doet ze dat maar al te graag. Mijn zoon van 3 en een beetje heeft momenteel ook een fase waarin 'luisteren' niet voorkomt. Hij doet precies waar hij zin in heeft en zeurt hier ook de hele dag om drinken, eten, snoepje. Plassen kan hij al lang alleen, maar wil hij niet . Ik word er op t moment echt soms lichtelijk gestoord van...
de beste van al: gaan winkelen met 3 kinderen. Ze willen allemaal snoep/chips/boekjes. ze lopen weg of vinden het leuk om iets in een andere gang te bekijken. Willen zelf het geld geven (dat dan allemaal op de grond tuimelt). Enb bij het inladen moet je op je boodschappen letten en op alle kinderen, of de eiren vliegen tegn de grond en grote broer zal effe de maxicosi in de auto pleuren (met baby natuurlijk). Zalig gewoon
Als je dat zo zegt moet ik direct aan een reclame denken. Zitten ze allemaal aan tafel en die vrouw zegt van te voren al wat er gaat gebeuren, gaat volgens mij om een soort friet. Ben even in de keuken gaat mijn dochter lekker de tv inwrijven met haar cracker met pindakaas. Is ze rustig aan het kleuren met stiften ga ik even naar de wc, gaat mevrouw haar eigen shirt, gezicht en handen inkleuren dus hier ook een zucht momentje. Adem in adem uit.
zo fijn dat het niet alleen bij ons zo gaat mijn zonen hebben elkaar al een keer met handboeien aan het bed vastgemaakt om dan te ontdekken dat de sleutels al een maand verloren waren....gevolg:véél olijfolie,gehuil en gekneusde handjes ook heeft er een eens met een sierdegen(die aan de muur hing bij mijn ouders)in de ander zijn keel geprikt..erg veel bloed maar verder geen erg(enkel een mama met een hartstilstand van het schrikken) en er heeft er eens eentje een veertje uit een balpen in het wit van zijn oog gestoken per ongeluk en dat bleef er in zitten...ook zonder veel erg maar telkens de schrik van mijn leven!!
en toen ze een maand of 17 waren gingen we met de auto naar een feest,kindjes mooi uitgedost en wij ook helemaal klaar.we waren een uurtje aan het rijden(was 2u rijden)toen het ons opviel dat het verdacht rustig was achter in de auto....hadden ze in de pamperzak en pot vaseline gevonden(dat deed ik toen op hun neusje omdat ze verkouden waren)en daar hun haren,kleding,gezichtjes én de autoramen helemaal mee ingewreven....hele diepe zucht hoor...daar sta je dan op dat feest...en vaseline is héél moeilijk weg te krijgen,zeer vet grrrr...
Jezus ik krijg er gewoon zelf de zenuwen van terwijl ik er niet eens bij ben brrrr. Wat een draakjes ook!
met die degen(die daarna direct verkocht werd)waren ze kapitein haak en peter pan ...alleen zat de ene boven op het stapelbed en de ander vanonder en dan doen alsof je ten strijde trekt is erg moeilijk(als je niet echt ziet wat je doet)
Allemaal heel herkenbaar, maar hoe gaan jullie er mee om? Ik merk dat ik nu (in een hele stressvolle periode en ben nu aan het ziek worden) hier gewoon geen puf voor heb en echt aan het 'overleven' ben. Ik ben gewoon zoo moe..
ik probeer met ze te praten(maar dat is moeilijker als ze kleiner zijn)en wij maken ook afspraken die we op papier zetten.als ze kleiner waren had ik een beloningssysteem met stikkers of stempels.dan hadden ze allebei een flink-blad met elke dag erop en op het eind van de dag mochten ze wel of niet een stikker of stempel zetten.(daar kon flink eten bijzitten en flink gaan slapen en flink opruimen,eigenlijk alles)als ze tien stikkers hadden mochten ze dan een bezigheid kiezen(tekenen,gaan zwemmen,een film kijken,cake bakken,samen schilderen,gaan fietsen,....) als ze te druk waren en ik was ziek of moe of ik had nog iets voor mijn werk te doen dan heb ik ze echt geleerd(of toch geprobeerd)om dan iets rustigs te doen.dan moeten ze tekenen of gaf ik ze een bak speelgoed(ik zette bijvoorbeeld playmobil ergens weg en dat mochten ze spelen als beloning)of ze keken een film.... lukt niet steeds maar als het af en toe lukt is dat toch al dat
oh zo herkenbaar, niet eens een normaal gesprek te voeren. Zo irritant. Mijn man snapt niet altijd dat ik wel eens uit de pan vlieg door deze kleine dingetjes aan het einde van de dag. Jullie gelukkig wel Ik laat de oudste wel vaak dingen invullen. "Mammaaaa, jij moet helpen!" (moeten ook he) Dan zeg ik: Kijk eens, wat ben ik aan het doen? "Brood smeren" Kan ik jou helpen als ik brood smeer? "Nee..." Okee, wat moet je dan dus even doen? "Even wachten...." (gevolgd door zucht van dochter )
achteraf moet ik er stiekem ook wel om lachen hoor maar het houdt niet op hé met die bengeltjes... soms ben ik ook aan het koken en dan vragen ze weer eens of ik kom en dan zeg ikké maak jij dan het eten verder dan ga ik jouw playmobil wel verder bouwen en dan ga ik echt op de grond zitten tussen de playmobil en dan kijken ze zo naar me van"wat krijg jij nou?"
Ze zijn hier dan wel iets ouder (10 en 6) maar ook hier nog regelmatig zuchtmomentjes. * altijd net zolang aan elkaar zitten totdat er één begint te huilen. * jongste die nu al bijna 3 maanden lang iedere nacht huilend wakker wordt en pas weer rustig slaapt als hij in ons bed ligt (en ik dus op de bank) Ben ondertussen gebroken! * jongste die altijd begint te praten op het moment dat ik iets wil zeggen. Had gehoopt dat het naarmate ze ouder werden iets makkellijker werd, maar helaas...