Hoi allemaal, pffffffffffff. Mijn vrolijke, opgewekte meissie van 11 maanden is veranderd in een zenuwslopend, jengelend monstertje. Niks is goed, ze wil niet meer alleen spelen, ze wil niet meer goed eten, ze wordt driftig als niet -meteen!- gebeurt wat zij wil, ze wil niet meer naar bed.... en dat al bijna twee weken. Volgens "Oei ik groei" kan dit een sprong zijn. Zou ook niet weten wat het anders zou moeten zijn, ze is niet ziek, er is niks veranderd in haar dagelijkse routine... Ik herken ook wel wat tekenen die ze noemen in dat boek. Maar hoe lang duurt zo iets? Ze heeft het nog nooit zo duidelijk gehad. Begin me af te vragen of we haar nu al teveel hebben verwend, eigenlijk. Iemand advies of ervaringen? X J.
Nou volgens mij is het bij ons ook zover. Hij is nu 11 maanden en 11 dagen oud en niet te genieten. Nou ja niet de hele tijd natuurlijk maar idd niet alleen willen spelen. Als hij me niet ziet gaat het maar owee als ik tevoorschijn kom. Eten gaat gelukkig wel goed maar hij wordt nu ineens om 05.30 wakker 's ochtends wil dan zijn fiep niet meer en ook niet meer slapen terwijl hij wel heel moe is. Steeds in zijn ogen wrijven en een beetje jengelen, maar slapen ho maar. Hoop dat dit snel over is, want leuk is het inderdaad niet.
Ja dat is DE sprong...wen er vast maar aan want wij hebben die van 14 / 15 mnd net gehad...pffff...elke keer denk ik dat ze altijd zo vervelend blijft en dan gaat t weer over. Het enige wat helpt is veel geduld, grenzen aangeven, genoeg knuffelen en op schoot nemen (ik merk dat t juist soms tegen werkt; doordat ze zo zeurt neem ik haar minder op schoot terwijl ze er wel veel behoefte aan heeft). t Komt allemaal goed..
Mijn zoontje is ruim 11,5 maand maar hier geen sprong... nooit sprongen opgemerkt trouwens. Dus geen idee.
Wij zijn net door de 6 maanden sprong heen, ik hoop dat de volgende nog even weg blijft, pfffff gezellig hoor (NOT). Maar die met 11 maanden schijnt wel de ergste te zijn, dus, veel sterkte, en het gaat weer voorbij!
Bedankt voor de reacties. Vandaag lijkt het iets beter te gaan, maar nog niet van harte. Ze werkt gewoon ook met alles tegen. Met eten (niet willen eten of onder luid protest of het eten weer uit de mond duwen), met verschonen (gillen, niet normaal), in de box (geen sprake van).... vreselijk vermoeiend, voor ons allebei denk ik. Ben gisteren tegen haar uitgevallen.....
Oh oh, de 11 maanden sprong... Wat een hel was dat zeg! succes... Moet zeggen dat het daarna wel een tijdje rustiger werd hoor. Hoewel onze dochter nooit meer een rustige baby is geworden, maar een zeer ondernemende dreumes