Even een dillema wat zich in mijn hoofd afspeelt. Sinds woensdag middag ben ik opgenomen in het ziekenhuis vanwege complicaties in mijn zwangerschap. Als alles goed is mag ik vanmiddag weer naar huis Maar nu het volgende. NIEMAND van mijn schoonzussen heeft mij gebeld/ geappt laat staan dat er iemand langs is gekomen. Ze moeten weten dat ik er lig want mijn dochters verblijven bij sm nu. Ook de weken voorafgaande heeft werkelijk niemand hulp aangeboden in de zin van helpen met huishouden/kinderen/koken oid. Wij zijn van Marokkaanse komaf dus als iemand ziek is of moet rusten ( zoals ik ) is het vrij gebruikelijk om elkaar te helpen, maaltijden langs te brengen etc. Ik merk aan mezelf dat het aan me knaagt. Niet zozeer dat ik de hulp mis maar meer de oprechte aandacht/ interesse ofzo. Vooral omdat ik dan denk bij een ander komen jullie wel .. Ik had op zijn minste een berichtje of belletje verwacht .. Vooral omdat mijn man dan met verhalen komt ja die vroeg naar je en die en die ( vrienden buren etc) Ligt het nu aan mijn hormonen?
Heb je het ze zelf ook laten weten dan dat je daar ligt? Je verwacht namelijk wel dat zij jou appen maar jij apt hun ( dat maakt ik op uit jouw tekst ) niet om te vertellen dat je bent opgenomen. Toch? Bedoel het niet lullig maar vind het een beetje gek overkomen. Hopelijk ben je snel weer beter. Succes en veel Beterschap.
Ah ik snap dat het je een naar gevoel geeft! Ik vind dat ze best uit zichzelf belangstelling zouden mogen tonen. Veel sterkte!
Ik zou ook echt niet iedereen gaan appen van 'he! Ik ben opgenomen'! Ik heb in mijn vorige zwangerschap 4x in het zh gelegen. Mijn moeder lichte dan mijn familie in, en sm mijn man zijn familie. Vriendinnen appte ik in de groepsapp. Ik vindt het niet netjes dat je niks hoort. Al is het maar om je sterkte te wensen. Erg vervelend.. veel sterkte gewenst en nog een goede zwangerschap
Ik herken het gevoel, mijn advies is om het te laten gaan. 1. Je kunt je energie goed gebruiken 2. Meestal is het geen bewuste onwil, maar mensen beleven het niet zo heftig als wij of zijn druk met van alles. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 5,5 weken platgelegen in het zkh. Mijn zus is welgeteld 1x geweest! Ook bijna nooit gebeld, laat staan hulp aangeboden. Ze leefde compleet langs onze zorgen heen. In het begin deed het pijn, maar je doet er toch niks aan. Ik ga niemand verplichten om aan me te denken.. Weet je wie er elke dag langskwam (naast mijn man en moeder)? Broertje van mijn beste vriend, van 17! Hij kwam elke dag even koffie drinken , vond het zielig dat ik daar zo alleen zat
Ik zou ook niet naar iedereen appen maar ik zou het zeker wel aan de mensen die dichtbij mij staan even wat laten weten. Of ik zou het mijn man laten weten. Zeker als je op wat hulp hoopt. Moet eerlijk bekennen dat als mijn schoonzus opgenomen zou worden en haar dochter zou bij mijn schoonmoeder logeren dat ik dan ook niet direct denkt '' Hey, zou mijn schoonzus in het ziekenhuis liggen '' snap je wat ik bedoel?
Nee, ik vind niet dat het aan jouw hormonen ligt. Het is toch normaal om op zijn minst even een appje te sturen met 'sterkte'? En al helemaal raar gezien jullie cultuur, waarin het juist gebruikelijk is elkaar te helpen. Is jullie band wel gewoon goed? Toen ik een keer in het ziekenhuis lag hoorde ik ook niks van een van mijn schoonzussen, maar wij hebben eigenlijk amper/slecht contact... Veel sterkte en hoop dat de rest van je zwangerschap goed verloopt!
Daar ga je idd niet vanuit (logisch!), maar neem aan dat je schoonmoeder dan toch wel iets zou zeggen?
Ze bellen dagelijks 2-3 keer met mijn schoonmoeder dus het is wel bekend, in mijn situatie heb ik inderdaad niet iedereen geappt omdat het de vraag was of ik weeën had die doorzette dus dan lig ik niet te appen nee.. Ik vind het moeilijk omdat ik normaal de nuchtere zelf ben en idd denk ik verplicht niemand om aan mij te denken of mij te helpen maar merk nu dat ik er ergens toch verdrietig over ben.. fijn die hormonen Misschien merk ik het nu ook pas goed omdat mijn eigen ouders op vakantie zijn .. We staan er echt even alleen voor als gezin zeg maar. Mijn man werkt onregelmatig en rent 24 uur per dag om alles rond te krijgen en ik lig hier alleen te wachten op dat magische half uurtje dat mijn man langs komt Als je dan tijdens de bezoek uurtjes al die drukte op de gangen hoort tsja.. En nu denk ik wat een gezeik, ben dankbaar dat onze zoon nog veilig binnen zit Lucht op om even mijn verhaal kwijt te kunnen
Ik begrijp je helemaal! Als je schoonzussen weten dat je in het ziekenhuis ligt is het meer dan normaal dat ze informeren bij je hoe t met je gaat. Zou wel heel vreemd zijn als jij, ongevraagd, over jezelf zou moeten gaan appen. Kleine moeite toch om even je interesse te tonen? Sterkte! Hopelijk mag je snel weer naar huis.
Nou, ik vind het ook raar hoor, ze kunnen je toch op zijn minst een berichtje sturen of bellen zou je denken. Sterkte!
Balen dat je in het ziekenhuis ligt, beterschap! Ik vind ook dat ze wel interesse mogen tonen naar je, al is het een appje of een belletje, zo weet je wel dat er aan je gedacht wordt. Ik zou het ook echt niet leuk vinden, zeker niet in combinatie met zw hormonen!
Afgezien van hoe de band is, zou ik ook wat meer interesse verwachten. Maar denk ook niet dat mijn schoonzus zou appen of bellen wanneer ik in het ziekenhuis zou liggen, dat is jammer en daar kan ik ontzettend mee zitten of me focussen op wat ik op dat moment belangrijk vind (in dit geval zou dat zijn: Mij en de baby). Focus je nu dus daarop en geef ze later aan dat je teleurgesteld bent omdat ze geen interesse hebben getoond. Beterschap!
Ik begrijp goed dat je het vervelend vindt zo, maar je kunt in dit geval denk ik beter zelf iets ondernemen dan te gaan zitten wachten op initiatief. Stuur eens een berichtje met hoe het nu met je gaat, en zet erbij dat je je verveelt in dat ziekenhuis oid. Hou het een beetje luchtig, dus geen verwijten gaan zitten maken. Misschien dat ze dan ineens denken; oeps, laten we eens iets laten horen/even langsgaan.
Ik vind het niet aan je hormonen liggen hoor. Lijkt mij niet meer dan logisch dat je als familie voor elkaar zorgt.
Sterkte en hopenlijk mag je straks naar huis! Als je graag nog hulp zou willen, vraag het! Misschien denken zij wel dat je er helemaal niet op zit te wachten, maar willen ze je graag helpen als je het vraagt. Gewoon doen dus!
Je schrijft dat ze van Marrokaanse afkomst zijn. Dan kan het ook een stukje cultuur zijn he? Mijn schoonfamilie is van Aziatische afkomst, zij zullen ook niet zomaar langskomen. Juist met dit soort dingen (ziekte, complicaties met zwangerschap enz) zullen ze hun afstand houden uit respect. Wel zullen ze de persoon die wel informatie (je man bijv.) heeft veel vragen stellen over jou. Als je wil dat ze langs komen dan kun je dat aangeven. Ik denk dat ze dan wel zullen komen hoor sterkte nog!
Ik zou dat ook jammer vinden als ik niks zou horen. Al is het maar een appje met sterkte. Maar nu aan jezelf en je zoontje denken is veel belangrijker. Heel veel sterkte ermee en hopelijk ben je weer snel thuis.
TS is ook van Marokkaanse komaf schrijft ze in haar openingspost, en ook dat het juist de gewoonte is om voor elkaar te zorgen/langs te komen als iemand ziek is. Ik heb een Iraanse schoonfamilie en hoewel ze niet hier wonen weet ik wel dat het ook daar de gewoonte is iemand die ziek is te overstelpen met aandacht en praktische hulp. Dat is misschien toch anders dan in een (Zuid)-Aziatische cultuur. @TS, veel sterkte! Kan me voorstellen dat het niet leuk is en natuurlijk ga je als je in het ziekenhuis ligt je zulke dingen afvragen. Misschien helpen ze je man wel met praktische dingen thuis? Daar heb jij niet zoveel aan op dit moment, maar is toch ook een vorm van ondersteuning.